ภาพถ่ายเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2556 หน้าพิพิธภัณฑ์เสรีไทย โรงแรมภราดร จ.แพร่
5 ธันวาคม 2556....
ป้าโอ้ทขึ้นนอนตีห้า ก่อนนอนจัดโจ๊กใส่ไข่หนึ่งชาม หลับหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าเอามือแตะพุงมิสเตอร์แป๊บเดียวต้องถอนออก เพราะเจ้าตัวขยับ จะนอนไม่หลับหรือเปล่าเนี่ย ต้องไปทำงานเช้าซะด้วย...
* ในบ้านหลังใหญ่ ใหญ่จริงๆ ใหญ่ยั้งกะคฤหาสน์ ป้าโอ้ทเดินหลงทุกวัน มิสเตอร์ ป๋า ออกไปข้างนอก ป้าโอ้ทอยู่บ้านคนเดียว และ แล้วมีเด็กๆ ข้างบ้าน เปิดประตูเข้ามาเล่นกันร่วม 20 คน เนื่องจากกุญแจล๊อกหายไปไหน เด็กๆ ล้วงมือเข้ามาเปิด บอกให้ออกไป คนเก่าออก คนใหม่เวียนเข้ามา จนป้าโอ้ทไม่รู้จะทำยังไง
เด็กๆ วิ่งเล่นกันวุ่นวายในบ้าน ไม่พอเท่านี้ มีผู้ชายคนหนึ่งปีนขึ้นมาหยิบ"ฝาปิดถังขยะ" พลาสติกที่แขวนจนฝุ่นเกาะ ป้าโอ้ทยิ่ง งง อะไรวะ เนี่ย
ผู้ชายคนนั้นบอกว่าเจ้าของบ้านคนเดิมเขาก็เปิดให้เข้ามาแบบนี้นะ
อ้าว! มีคนอยู่ก่อนเราเหรอเนี่ย ทำไมไม่รู้วะ
และแล้ว มิสเตอร์ กับ ป๋ากลับมาบ้าน ป๋าไม่มีอาการใดๆ แต่มิสเตอร์หัวเสียมากเมื่อเห็นเด็กเข้าบ้าน ป่วนเปี้ยนทั่วบ้าน แล้วจู่ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา (มาจากไหนหว่า) ยื่นกุญแจล๊อกประตูให้ สำหรับทุกประตู แล้วบอกว่า "กุญแจที่เอาไปซ่อมเสร็จแล้วนะ"
นี่ล่ะคือสาเหตุที่เด็กๆ เอื้อมเปิดประตูเข้ามาได้เพราะไม่มีกุญแจล๊อก ผู้หญิงคนที่เอากุญแจมาให้พูดต่อว่า" โอโห เด็กๆ เข้ามาเยอะกว่าเจ้าของบ้านคนก่อนอีกนะเนี่ย" ป้าโอ้ท เอ๋อเลย
** มิสเตอร์เอาสิ่งหนึ่งสี่เหลียม มีเทียนจุดตรงมุมมายื่นให้แล้วพูดว่า" ยูถ่ายรูปให้ด้วยนะ นี่กล้อง" โอโห กล้องโบราณเหรอเนี่ย ชาร์จไฟด้วยเทียนไข แล้วคนหลั่งไหลมาจากไหนกันเต็มบ้านไปหมด แต่งตัวแบบคุณหญิงคุณนาย ชุดไทยเต็มยศก็มี ป้าโอ้ทได้รับมอบหมายมาแล้ว ถ่ายรูป เดินถ่ายทั่วบ้าน
ทำไมบ้านกว้างกว่าเดิมเนี่ย คฤหาสน์ชัดๆ แต่ไม่หยุด ยังคงเดินรอบบ้านถ่ายภาพต่อไป สังเกตว่าเป็นพิธีไทย แต่พิธีอะไรป้าโอ้ทยัง งง คนยังทะยอยกันเข้ามา สังเกตว่าหลายๆคน มาทักทายป้าโอ้ทด้วย รู้จักด้วยเหรอ ป้าโอ้ท งงอีก คนก็เยอะ ทะยอยกันเข้ามาไม่มีท่าว่าจะหมด ถ่ายจนเทียนใกล้หมด
"เทียนหมดแล้ว มีกล้องสำรองไหมล่ะ" เสียงจากผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในงาน
"มีค่ะ แต่เป็นกล้องดิจิตอลธรรมดานะคะ ไม่ใช่กล้องแบบนี้" ป้าโอ้ทตอบ
"กล้องอะไรก็ได้ ถ้ามีเอามาถ่าย" ผู้หญิงคนนั้นตอบ
"ได้ค่ะ งั้นฝากถ่ายต่อแป๊บนะคะ ไปเอากล้อง กระเป๋าอยู่ตรงโน่น" ป้าโอ้ทชี้ไปทางหลังบ้าน แล้วเดินตรงรี่ไปจุดที่คิดว่าวางกระเป๋าไว้ แต่รู้สึกเดินหลงบ้านตัวเอง เดินผิด วนไปมาอยู่สองรอบ บ้านยิ่งกว้างขึ้นกว่าเดิมอีก แล้วตั้งแต่มิสเตอร์เอากล้องมาให้ ยังไม่เจอกันอีกเลย
ระหว่างเดินไปเอากระเป๋า มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทำหน้าที่"แม่นม" ของมิสเตอร์ เดินแจกของเทศกาลปีใหม่ ซึ่งเป็นเครื่องกันหนาว เดินสวนมา แล้วเรียก
"คุณหญิงคะ (อ้าวเฮ้ย ป้าโอ้ทเป็นคุณหญิงเหรอวะเนี่ย) อิฉันมีของให้ค่ะ " แม่นมยื่นผ้าคลุมไหล่ไหมพรมขนนุ่มให้หนึ่งผืน ป้าโอ้ทรับมาแบบ งง งง ในขณะที่แม่นม เดินแจกของให้คนอื่นๆ ต่อ
ป้าโอ้ท เดินต่อไปจนถึงกระเป๋า หยิบกล้อง ฟูจิ X10 ที่มีอยู่ตัวเดียว เพราะเพิ่งจะขายกล้อง ซัมซุง EX2F ไป สะพายกระเป๋า และ เปิด กล้อง เดินย้อนกลับไปหาผู้หญิงคนที่ฝากกล้องโบราณไว้ พร้อมกับเก็บภาพไปเรื่อยๆ เดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่ง
"เห็นคุณหญิงของคุณเติมไหมครับ ผมอยากทำความรู้จัก" ผู้ชายคนนั้นถาม
"ไม่เห็นค่ะ"ป้าโอ้ทตอบไป ในใจนึกว่า (ใครวะคุณเติม)
เมื่อชายคนนั้นเดินจากไป ป้าโอ้ทตั้งหน้าเดินต่อ ซึ่งบ้านทำไมไกลจังเดินไม่ถึงหน้าบ้านสักที (ระหว่างเดินไม่ใช่ทางโล่งๆนะคะ ผู้อ่านจินตนาการตามทันไหม เดินฝ่าผู้คนตลอดทางเลยค่ะ ผู้คนแน่นทุกพื้นที่) มีคนยิ้มให้ป้าโอ้ท ทักทายสวัสดี ตลอดทาง นั่นทำให้ป้าโอ้ท งง ตลอดเวลาว่า ทำไมคนเหล่านี้รู้จักป้าโอ้ทหว่า เดินกลับไปเอากล้องโบราณจากผู้หญิงคนนั้น แล้วถ่ายรูปต่อไปเรื่อยๆ ทำชิ้นเล็กๆ บนกล้องฟูจิ ตกหายแต่ไม่มีเวลาหา ในขณะที่ป้าโอ้ทเดินถ่ายรูป มีชายวัยอายุน้อยกว่าป้า ทัก และแนะนำว่า ทำไมไม่ใส่อุปกรณ์...(ป้าเพิ่งเคยได้ยินนี่ล่ะ เป็นยังไงไม่รู้เลย) ป้าตอบไปว่า ไม่ได้เตรียมตัว ไม่รู้ว่าต้องถ่ายภาพ ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีงาน ป้าเลยคว้ากล้องฟูจิตัวนี้มาใช้ฉุกเฉิน มีกล้องแคนอน 60ดีอยู่ในบ้านโน่นแนะ แต่เข้าไปเอาลำบากเพราะกว่าจะเดินฝ่าฝูงคนในงาน ป้าคงไม่ได้ถ่ายภาพพิธี
แล้วชายคนนี้ก็ไม่พูดอะไรต่อ ป้าโอ้ทยังคงถ่ายภาพต่อไป แขกในงานหลายๆคน เรียกให้ป้าโอ้ทถ่ายภาพให้อย่างต่อเนื่อง
ป้าโอ้ทนึกในใจว่า เสร็จงานแล้วจะหาโอกาสถ่ายภาพกล้องโบราณ ใช้พลังงานจากเทียนไข มาอวดเพื่อนๆ ตากล้อง เพราะต้องไม่มีใครเคยเห็นแน่ๆ
"คุณหญิงครับ อยู่นี่เอง แล้วก็ไม่บอกว่าคุณหญิงของชายเติม ให้ผมเดินหาซะเหนื่อย" ผู้ชายคนเดิม เดินมาเจอป้าโอ้ทอีก และทำให้ป้าโอ้ท งงเต็ก
ชายเติมนี่คือมิสเตอร์เหรอเนี่ย เป็นท่านชายตั้งแต่เมื่อไรวะ?*
เงาตะคุ่มๆ คนผิวขาวตัวโต เดินออกจากห้องน้ำ ป้าโอ้ทลืมตา เห็นมิสเตอร์กำลังแต่งตัว
อ้าว!ฝัน
จบ.
โอ้ทได้คะแนน การอ่าน 96/120 แกรมม่า 100/120 ความเข้าใจความหมาย
เพื่อจะเขียน 108/120
วิชาที่ไฮไลท์คือต้องเรียนให้ผ่านก่อนที่จะลงทะเบียนเรียนวิชาสาขาต่อไป
