แจ๋วแจ่มใส # 21

28 ก.ย 2554...ไม่ได้เล่าเรื่องแจ๋วแจ่มใสนานพอสมควรเพราะไม่มีอะไรใหม่ๆๆ แจ๋วยังคงปฎิบัติหน้าที่ตามปรกติ วันนี้มาเล่ากันส่งท้ายฤดูร้อน รับฤดูหนาวเย็น...กึ๋ยๆๆๆๆ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วจริงๆๆ เพราะถึงทุกวันนี้แจ๋วทำงานกับบ้านหลังนี้จะครบปีแล้ว และมีทีท่าว่านายจ้างจะให้ทำต่อไปไม่มีกำหนดเลิกจ้างเสียด้วย แจ๋วดีใจนะที่นายจ้างชอบแจ๋ว  ทุกวันนี้แจ๋วไม่ได้ไปทำงานตอนเที่ยง ตามที่คุยกันไว้ตั้งแต่แรก จะไปราวเที่ยงครึ่งบ้าง หรือใกล้บ่าย แล้วทำงานจนเสร็จ ก็ยังอยู่ภายในบ่ายสาม นายจ้างไม่ว่าอะไร กลับบอกว่ายูมาได้ตอนที่ยูอยากมานั่นแหละ นายจ้างยังคงจ่ายค่าแรงให้เท่ากับทำวันละ สามชั่วโมง แม้บางวันทำเสร็จก่อนสามชั่วโมงก็ตาม นายจ้างสอนทำขนม ให้ผัก ผลไม้มากินเป็นบางครั้ง

เมื่อเร็วๆๆนี้ แจ๋วบอกนายจ้างว่าไอคงย้ายแน่นอนแล้ว แต่คงยังอยู่อย่างน้อยถึงปีหน้า (เคยเกริ่นไว้ก่อนหน้าเรื่องย้ายแต่ยังไม่แน่นอน) นายจ้างเปรยว่า แล้วไอจะไปหาคนที่เหมือนยูได้ที่ไหน...

การทำงานของแจ๋วยังคงเป็นไปตามปรกติเหมือนทุกครั้ง บางวันนายจ้างให้ทำความสะอาดเพิ่มเติมนิดหน่อยแต่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ต้องทำบ่อย เช่นดูดฝุ่นห้องแดด  เช็ดขอบพื้นตรงหัวเตียง (เตียงบ้านนี้เป็นแบบมีล้อ เลื่อนออกมาทำความสะอาดได้สะดวก) ล้างตู้เย็น เป็นต้น

เมื่อฤดูร้อนหมด ผ้าที่ตากไว้ที่ระเบียงก็คงต้องปั่นหมาดแล้วตากในห้องใต้ดินเหมือนที่เคยทำ แจ๋วก็คงกลับมาซักผ้าเหมือนเดิม เพราะนายจ้างไม่ต้องรีบซักตอนเช้า แล้วตากแดดให้แห้ง (ถ้ารอแจ๋วผ้าคงไม่แห้ง)

แจ๋วสมัครงานบ้านอื่นๆๆเพิ่ม แต่ไม่มีใครติดต่อมา ตอนนี้ไม่สมัครแล้วเพราะต้องย้าย ไม่รู้ว่าที่ไปอยู่ใหม่จะมีงานให้แจ๋วทำเหมือนเดิมหรือเปล่า แต่ยังมีเวลาคิดอีกอย่างน้อยปีนีง ติดตามกันต่อไป

เค้าไม่อยู่คนเดียวน๊า

25 ก.ย 2554

ระหว่างหม่ำปีกไก่อร่อยมื้อกลางวัน

มิสเตอร์: ถ้าเราย้ายไปนอร์ธดาโกต้า จะไม่เหมือนที่เราอยู่แดลาแวร์นะ ไม่สะดวก ไม่มีห้างร้านมากมาย

โอ้ท: ยูหมายถึงที่หมู่บ้านเก่า ใกล้บ้านแม่ยูนะเหรอ ชื่ออะไรนะ

มิสเตอร์: มาร์แมช ใช่

โอ้ท: แล้วไปห้าง ไปร้าน ไกลแค่ไหน ชั่วโมงได้ไหม

มิสเตอร์: ห้างใหญ่เหมือนคริสติน่ามอลล์เหรอ

โอ้ท: ไม่ใช่ เหมือนพาร์ทมาร์ท หรือฟาร์มเมอร์มาร์เกตน่ะ (ซุปเปอร์มารเกต ซื้ออาหาร/กับข้าว ของกินของใช้ประจำวัน)

มิสเตอร์: ใช้ชั่วโมงหนึ่ง หรือ กว่า ไปที่บาวแมน (อีกเมือง ) หรือว่าถ้าไปอยู่ แรปปิดซิตี้ เซาท์ดาโกต้า จะสะดวกกว่า ยูจำได้ไหมว่าที่ไหน (ห่างจากบ้านแม่ สอง ถึง สามชั่วโมง)

โอ้ท: จำได้ อยู่ใกล้เขาประธานาธิบดี (เม้าท์รัชมอร์)

มิสเตอร์: ใช่ เราซื้อบ้าน แล้วไอจะซื้อรถแคมป์ ไว้ไปทำงานกับแม่สัปดาห์หนึ่งกลับบ้านครั้ง

โอ้ท: ไม่เอา ไม่อยู่คนเดียว (เริ่มจะร้องไห้)

มิสเตอร์: ทำไมล่ะ ตอนอยู่กรุงเทพฯ ยูก็อยู่คนเดียว

โอ้ท: (ร้องไห้ ไม่รู้ว่าทำไมถึงร้อง แต่ว่ารู้สีกกลัว ถูกทิ้ง แล้วก็อยากร้องไห้) ไม่เอา ก็ตอนอยู่กรุงเทพฯ ไอมี พ่อ แม่ มีน้องๆๆ อยู่นี่ไอไม่มีใคร มียูคนเดียว ไม่เอา ยังไงก็ไม่อยู่คนเดียว ชั่วคราวก็ไม่เอา (สะอื้น)

มิสเตอร์: แล้วไอซื้อรถแคมป์ไว้ ไปทำงานกับแม่สัปดาห์หนึ่ง กลับสัปดาห์หนึ่ง....(ยังพูดไม่ทันจบ)

โอ้ท:  ไม่เอาไอไม่อยู่คนเดียว จะให้ยูไปทำงานแล้วกลับบ้านทุกวัน

มิสเตอร์: (ทำเสียงดุ) ฟังก่อนซิ...ไอไปทำงานสัปดาห์ แล้วกลับ ยูไปกับไอด้วย ตกลงไหมแบบนี้

โอ้ท: ตกลง ยังไงก็ได้ ยูไปไหนไปด้วย ไม่อยู่คนเดียว หรือจะปลูกบ้านใกล้แม่ ห่างร้านค้าก็ไม่เป็นไร ยูก็พาไอไปให้รู้จักทาง สถานที่ก็แล้วกัน

หลังจากหม่ำไก่กันเสร็จ...

มิสเตอร์ : ไอไปล้างมือนะ ยูอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า....(แล้วยิ้มปากกว้าง)

...........................................................

ใครที่อยู่คนเดียวเมื่อสามีต้องไปทำงานต่างประเทศ ต่างรัฐ โอ้ทชื่นชมว่าเก่ง กล้า แต่โอ้ทไม่เอา ไม่ได้เตรียมตัวมาตั้งแต่แรก ไม่ได้เลือกสามีทหารที่ต้องไปปฎิบัติหน้าที่ไกลบ้านช่วงเวลา แล้วกลับมาบ้าน ชั่วคราว แล้วกลับไปอีก 

ใครที่มาเรียนแล้วใช้ชีวิตเองได้ตามลำพัง คนเหล่านี้โอ้ทชื่นชมว่าเก่ง แต่สำหรับโอ้ท อยู่บ้านคนเดียวตอนกลางวันในขณะที่สามีไปทำงานได้  แล้วตอนเย็นสามีกลับบ้านทุกวัน โอ้ทเลือกแบบนี้มาตั้งแต่แรก แล้วขอเลือกแบบนี้ต่อไป อยู่ไทยมีอะไรยังโทรหาพ่อได้ตลอดเวลา พ่อมาหา มาดูแลได้ อยู่ที่นี่ไม่มีใครให้อุ่นใจเลย นอกจากคนๆเดียวคือสามี ใครจะว่าไม่เก่ง ไม่กล้า ขี้ขลาดก็แล้วแต่ ไม่อยู่คนเดียวเด็ดขาด จะข้ามคืนเดียว (เคยมีครั้งหนึ่ง ญาติเสียกระทันหันมิสเตอร์ต้องไปงานศพที่นอร์ธ ดาโกต้า ไม่ได้ไปด้วยเพราะค่าตั๋วเครื่องบินแพงมากๆ จองกระทันหัน แพงกว่าบินไปไทยเท่าตัว โอ้ทนอนไม่หลับทั้งที่มีเพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนเพราะคิดไปว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมิสเตอร์ เพราะตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันไม่เคยแยกกันสักครั้ง ทางฝ่ายมิสเตอร์คงบอกแม่ย่าว่าโอ้ทอยู่คนเดียวไม่ได้ แม่ย่าโทรมาถาม ส่วนมิสเตอร์ธุระเสร็จรีบกลับทันทีโดยไม่พักให้หายเหนื่อย ห่วงโอ้ท) ก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น จะว่ากลัวก็ยอมรับว่ากลัวค่ะ

ถูก และ ดี ชอบ

25 เมษยน 2554

โอ้ทเป็นแม่บ้านสุดงก มาอยู่ต่างแดน จะซื้อเสื้อผ้า น้อยมากถึงมากที่สุด เพราะปัจจัยแรก แพง ๆ ปัจจัยต่อมาสำคัญกว่าปัจจัยแรก แบบไม่โดนไม่เหมือนของไทย เมื่อวานไปเดินเล่น ๆ โอลด์เนวี่เห็นคนเดินออกมาหิ้วถุงกันโต ๆ เลยเข้าไปดูสักนิด เดินสุดร้าน เจอมุมเคลียร์แลนซ์ เป็นมุมโปรดของทุกห้างร้าน ที่เข้าแล้วต้องส่ายสายตาหา ๆ แล้วก็ปักหลัก ดูจนหมดทุกชิ้นปิ้ง สองชิ้นนี้ ราคาลดแล้วในป้าย ยังทำให้คิด ๆ เอาดีไหมหรือไม่เอาดีหว่า เพราะยังแพงอยู่ดี งกจริง ๆ วนเวียนอยู่สามรอบตัดสินใจ เอาวะ แต่แล้วตอนจ่ายตังค์ หน้ายัยงก บานนนนนนมาก ก็ลดอีกตั้งตัวละ 40% แนะ คุ้ม ๆแบบนี้ไม่เล่าไม่ได้...อิอิ