Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Tuesday, July 19, 2011

แจ๋วแจ่มใส #20

18 กรกฎาคม 2554... วันนี้แจ๋วไปทำงานปกติ เมื่อไปถึงไม่เห็นรถของแม่บ้าน วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย แจ๋วสำรวจรอบๆ เอาน้ำยาสีฟ้า ใส่อ่างชักโครกทุกห้อง ปิดฝาทิ้งไว้สักพักก่อนล้าง ลงไปดูเครื่องซักผ้า (เพราะไม่เห็นผ้าตากที่ระเบียงด้านนอก) มีผ้าซักแล้วอยู่ในถังซัก จะปั่นไหม ไม่ปั่นดีกว่า ผ้าไม่เยอะมาก จัดการเอาใส่ตะกร้า พร้อมกับใส่ผ้าอีกกองซัก จากนั้นเอาตะกร้าผ้า และราวไม้พับได้ สองราว ขึ้นไปข้างบน จัดการตากผ้าที่ระเบียงด้านนอก เพราะแจ๋วขึงราวตากผ้าไม่เป็น...

อาจจะสงสัยว่าทำไม่แค่ขึงราวตากผ้าทำไม่ได้ ก็ราวตากผ้าที่แม่บ้านใช้ไม่ได้ขึงแล้วตากได้เลย ต้องล๊อกไม่ให้ลอกเลื่อนด้วย ไม่เช่นนั้นราวจะหย่อน ตากไม่ได้ แจ๋วทำไม่เป็นจ้า

(ปกติแม่บ้านจะซักผ้า แล้วตากเอง เนื่องจากโอ้ททำงานเที่ยงแม่บ้านต้องตากผ้าให้แห้งก่อนคุณสามีกลับ เพราะต้องเก็บราวให้เรียบร้อย เนื่องจากสามีไม่ชอบ เห็นแล้วทำให้บ้านดูไม่สวย เคยเล่าไปแล้วน๊า)

เมื่อตากผ้าแล้ว แจ๋วกลับเข้าบ้านทำความสะอาดต่อ จนเสร็จ เวลาล่วงเลยจนใกล้บ่ายสาม นั่นคือเวลาเลิกงาน เมื่อทำอย่างอื่นเสร็จเรียบร้อย ออกไปเช็คผ้าที่ตาก ว้า! แห้งไม่สนิทเลย งั้นเอาไปตากต่อที่ห้องใต้ดินก็แล้วกัน (ปกติปั่นผ้าหมาดๆๆ แล้วจะตากไว้ห้องใต้ดิน ในฤดูที่ไม่มีแดด) ด้วยความขี้เกียจของแจ๋ว ไม่อยากที่เก็บผ้าใส่ตะกร้า พับราวไม้สองอัน แล้วยกลงไป กางราวไม้ แล้วตากผ้าอีกรอบ แจ๋วจัดแจงยกทั้งราวไม้ที่มีผ้าตากลงห้องใต้ดินเลย สองราว (รอบละราวน่ะ ไม่ใช้ที่เดียวสองราวไม่สามารถเด้อค่ะ) แล้วบันได ประตูทางลงก็แคบ ต้องค่อยๆๆเดิน ด้านบนก็ติดคานอีก(ไม่รู้จะเรียกอะไร) เดินขี้น เดินลง จนครบสองราว แล้วตามด้วยผ้าอีกหนึ่งตะกร้า หน้ามึนเหมือนกันนะเนี่ย...

ภารกิจแจ๋วแจ่มใส ผ่านไปอีกวัน

IMGP4866

Sunday, July 17, 2011

ไมอามี่

6 กุมภาพันธ์ 2554... วันนี้ระหว่างนั่งรถไปโรงหนังเล่าให้มิสเตอร์ฟังว่า เมื่อวานบิ๋มชวนไปไมอามี่เดือนพฤษภาคมนี้ ไจลี่เพื่อนคนไต้หวันไปดูงานแล้วโปรเฟรสเซอร์หรือมหาวิทยาลัยไม่แน่ใจ บิ๋มบอกแต่จำไม่ได้ ออกค่าที่พักให้ บิ๋มไม่ได้ไปดูงานแต่ไปเที่ยวด้วย โอ้ทปฎิเสธไปเพราะต้องทำงาน แล้วไม่อยากไปเที่ยวคนเดียวมิสเตอร์ไม่ได้ไปด้วย มิสเตอร์บอกว่าน่าจะไปเพราะไม่ได้มีโอกาสไปบ่อย...ได้ยินเท่านี้ล่ะดีใจๆๆๆ แต่ก็ยังสองจิตสองใจไม่อยากไปคนเดียว มิสเตอร์บอกก็มีไจลี่กะบิ๋มด้วยไง โอ้ทหมายถึงมิสเตอร์ไม่ได้ไปด้วยตะหาก สรุปว่าไป เพราะอยากไปอยู่แล้ว โทรถามวันเดินทางบิ๋ม ไปวันที่ 4-6 หรือ7 พ.ค ยังไม่แน่ใจ ตัดสินใจอีกที พรุ่งนี้จะถามนายจ้างว่าขอหยุดได้หรือเปล่า ถ้าได้จะให้บิ๋มจองตั๋วเครื่องบินเลย ดีใจๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆ กลับมาบ้านเปิดเนตดูทะเลไมอามี่ใหญ่เลยเราจะได้ไปหรือไม่ได้ไปก็ยังไม่รู้...

สรุปว่าไม่ได้ไป เพราะบิ๋มติดภาระเรียน และประชุม ช่วงนั้นพอดี...ไม่เป็นไร สักวันค่อยไปแบบสบายๆๆ ไม่มีภาระดีกว่า ตอนนี้ก็ฝันไปก่อน

7 กุมภาพันธ์ 2554... นายจ้างไม่มีปัญหาหยุดได้ เย ๆ แต่บิ๋มไม่แน่ใจว่าช่วงนั้นจะมีสอบหรือเปล่า คุยกันว่ายังไม่ต้องจองตั๋วจนกว่าจะรู้แน่ว่าไปได้