30 มิถุนายน 2558
เยๆ วันที่รอคอยมาถึงแล้ว วันนี้เริ่มต้นของวันพักร้อน หลังจากรอ ร้อ รอ ตั้งแต่โรงเรียนปิดจนวันนี้ร่วมๆ สองเดือนกว่า กำหนดเดินทางวันนี้เครื่องออกบ่ายสาม ไม่ต้องตื่นแต่เช้า มิสเตอร์เช็คอินออนไลน์ครั้งแรก สะดวกดี ถึงสนามบินเอากระเป๋าไปส่ง และไปที่ทางเข้าได้เลย ไม่ต้องเช็คอินที่เครื่องอัตโนมัติเหมือนปกติ มิสเตอร์บอกว่าอยากลองทำดู ป้าโอ้ทยังไม่ได้กินอะไร ตื่นมามัวแต่โอ้เอ้ จนมิสเตอร์เร่ง ไม่ได้ลามังกี้ด้วย เมื่อผ่านจุดตรวจเข้ามาแล้ว แวะซื้อเพรสเซิลร้านแอนตี้แอนไปกินบนเครื่อง แหม! ทำไมแข็งโป๊ก แต่ก็กินจนหมด หิวๆ
ป้าโอ้ทกะมิสเตอร์ได้นั่งไม่ติดกัน 13D กะ 20D ป้าโอ้ทนั่งและคุยกะมิสเตอร์ไปด้วย ผู้หญิงนั่งข้างป้าโอ้ทเสนอเปลียนที่ให้ ป้าโอ้ทรีบตอบรับทันที ใจดีจัง เขาบอกว่ามีอีกที่คือ 20B ถ้าป้าโอ้ทจะไปนั่งก็ได้ แต่เลือกให้มิสเตอร์มานั่งที่ป้าโอ้ท เมื่อผู้หญิงเขาลุก ป้าโอ้ทถึงได้รู้ว่าสามีเขานั่งอยู่แถวหน้า เขาต้องไปนั่งไกล แต่เดาว่าคงนั่งใกล้กับลูก เมื่อผู้โดยสารนั่งกันเรียบร้อย เขาเดินมาถามสามีว่าจะเปลียนที่ไหม เดาว่าคนที่นั่งแถวนั้นคงจะเปลียนที่ให้ แต่สามีเขาไม่เปลียน อ่อ คนที่แลกที่นั่งให้เราอายุมากกว่านะ ใจดีที่สุดเลย
ประตูเครื่องบินปิดแล้วแต่ยังไม่เลื่อน สุดท้ายนักบินประกาศว่า ไปไม่ได้เนื่องจากขัดข้องบนลานบิน เครื่องบินจอดขวางด้านหลังถอยไม่ได้ ป้าโอ้ทมองไม่เห็น แต่เดาจากเสียงผู้โดยสารด้านหลังคุยกันว่า เครื่องบินคงจะเขามารอเที่ยบ แต่คิวไม่ว่างมาจอดรอขวางทางพอดี
สรุปว่าเครื่องดีเลย์ แต่ไม่สายเวลาเครื่องเที่ยวต่อ มีเวลาเกือบชั่วโมงทีเดียว เครื่องบินลำเนี่เล็กกว่าลำที่มาจากฟิลาเดลเฟีย มีประมาณ 13 หรือ 15แถว นี่ล่ะ ป้าโอ้ทได้นั่ง 11c มิสเตอร์ 9B คนละฝั่ง แต่ห่างกันแค่แถวเดียว เมื่อถึงที่นั่งป้าโอ้ทได้นั่งติดหน้าต่าง สบายเลย แต่ยังไม่ทันคาดเข็มขัดมีคนมาหยุดแล้วบอกว่าเขานั่งตรงนี้ อุ๊บ! นี่11B ฮ่าฮ่า อีกฝั่งต่างหากนั่งกำลังคาดเข็มขัด คุณลุงแถวตรงข้ามมิสเตอร์ลุกมาด้านหลังคุยกะภรรยาว่าแลกที่นั่งกับเด็กได้ตรงนั่น จะมานั่งตรงนี้ แต่ยังไงไม่แน่ใจ ประมาณว่าจะไม่ได้ ป้าโอ้ทเสนอแลกให้เขานั่งตรงป้าโอ้ทเพราะใกล้กับภรรยาเขา ส่วนป้าโอ้ทไปนั่งตรงนั้นใกล้มิสเตอร์ ลุกอีกรอบ ตรงนี้วุ่นนิดหน่อย สุดท้ายป้าโอ้ท งง ลุงกะป้ามานั่งทั้งสองที่ตรงที่ป้าโอ้ทกำลังจะนั่ง มิสเตอร์ งง ไปด้วย ป้าโอ้ทกลับมานั่ง 10C
พนักงานบริการเห็นเหตุการณ์ตลอด ป้าโอ้ทบอกนางว่าถ้ามีคนนั่งตรงนี้ไอจะย้ายอีกรอบ เพราะที่นั่งของป้าโอ้ทว่าง สุดจริงๆ มีน้องผู้หญิงขึ้นมาคนสุดท้าย นั่งที่ว่างด้านหลังป้าโอ้ทซึ่งคือที่นั่งในตั๋วป้าโอ้ทนั่นเอง จบเรื่องที่นั่งไม่ต้องย้าย
เอ! ป้าโอ้ทไม่ได้เล่าเน่อะ วันนี้เดินทางจากสนามบินฟิลาเดลเฟีย ไป มินิโซต้า และ ต่อไปบิสมาร์ค รัฐนอร์ทดาโกต้า จากนั้นเช่ารถขับต่อไปอีกสองชั่วโมงถึงบ้านแม่ย่า ราวๆ ห้าทุ่ม เข้าโรงแรมพักก่อนพรุ่งนี้เช้าค่อยเข้าไปบ้านแม่ย่ากัน
เล่าเรื่องตื่นเต้น ระทึกระหว่างทางนิดนึง เราแวะหม่ำๆกันก่อน หิวมากๆ แม่ย่าโทรบอกว่ามีพายุแต่ผ่านไปแล้ว เมื่อพุงเต็มพร้อมออกเดินทางได้ ระหว่างทางฝนตกหนักมากซู่ใหญ่ราวๆห้านาทีได้มั้ง มองอะไรไม่เห็นเลยฝนลงมาปิดหน้ากระจกหมด ถนนไม่มีรถด้วย ไม่เห็นไฟ ไม่เห็นถนน เห็นแต่น้ำอยู่หน้ากระจก ที่ปัดน้ำฝนก็เอาไม่อยู่ มิสเตอร์ชะลอความเร็ว เปลียนเลนส์จากซ้ายเข้าขวา ตอนนี้ป้าโอ้ทกลัวจริงๆ นึกถึงตอนขับเองวันไปบ้านเพื่อนที่บัลติมอร์ แต่ถนนรถเยอะยังพอมองเห็นไฟรถคันหน้าบ้าง แต่วันนี้ไม่เห็นอะไรเลยมีแต่น้ำบนกระจกรถ ดีนะแค่แป๊บเดียว แต่แป๊บเดียวนี่ถ้าด้านหน้ามีหลุม มีเหว หรือมีอะไรที่อันตราย ชนเข้าไปไม่รู้จริงๆ เพราะมองไม่เห็น
คืนนี้นอนก่อน พรุ่งนี้มาโม้กันต่อนะคะ
