Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Friday, December 27, 2013

แจ๋วแจ่มใส #39

27 ธันวาคม 2556

วันนี้แจ๋วไม่ได้เป็นแจ๋ว เพราะขณะที่กำลังเขียนบันทึกแจ๋วมานั่งอยู่ในห้องพักที่นอร์ทดาโกต้า หนาวเข้ากระดูก แต่กำลังจะกลับบ้านเดลาแวร์ ไปสู่ความหนาวเย็นกำลังพอทนไหว เรื่องของแจ๋วที่ไม่ได้เล่าสู่กันมีอยู่ว่า

เมื่อกลางเดือน พฤศจิกายน ที่ผ่านมา แจ๋วทำงานเพียงสองวันเท่านั้น และเดินทางไปไทย แต่คุณนายเจ้าของบ้านใจดีเขียนเช็คจ่ายให้แจ๋วเท่ากับทำงานเต็มเดือน บอกให้แจ๋วเอาไปเที่ยว พร้อมกับถามย้ำแล้วย้ำอีกว่า แจ๋วจะกลับมาทำงานต่อให้เขาแน่ๆ ใช่ไหม เพราะคุณนายเจ้าของบ้านกลัวแจ๋วจะไปแล้ว ไปลับ ^_^ แจ๋วละปลื้มได้ตังค์ไปเที่ยว แล้วยังรู้สึกว่ามีความสำคัญด้วย

แจ๋วกลับจากไทยสิ้นเดือนพฤศจิกายน และกลับไปทำงานต้นเดือนธันวาคม วันแรกของเดือนธันวาคม ไม่มีใครอยู่บ้าน แต่คุณนายเขียนเช็คให้แจ๋วไว้ล่วงหน้าหนึ่งเดือน แจ๋วคิดในใจเล่นๆ "แจ๋วจะเบี้ยวงานไม่ได้แล้วซิ เพราะรับค่าแรงมาแล้วเต็มเดือน :)"

เทศกาลคริสมาสต์ แจ๋วต้องไปร่วมเทศกาลกับแม่ย่าและญาติของมิสเตอร์อีกหนึ่งสัปดาห์ ค่าแรงแจ๋วรับล่วงหน้ามาแล้ว วันสุดท้ายแจ๋วทำงานก่อนที่จะหยุด แจ๋วเปิดประตูเข้าบ้านไป ยังถอดเสื้อโค้ทไม่เรียบร้อยดี คุณนายเจ้าของบ้านเดินมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลายจุดหวานแหว๋ว และยื่นการ์ดให้แจ๋ว "เมอรี่คริสมาสต์"  อะฮ้า! แจ๋วได้ของขวัญอีกหนึ่งชิ้น

ระหว่างทำงาน คุณนายเจ้าของบ้าน ถามแจ๋วซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า เมื่อโรงเรียนเปิดแจ๋วจะยังมาทำงานหรือไม่ เพราะถ้าแจ๋วไม่มาทำแล้วคงจะลำบาก แจ๋วตอบไม่ได้แน่นอน เพราะถ้าหากการบ้านไม่เยอะ แจ๋่วจะมาทำให้ปกติ คุณนายใจดี ตอบกลับมาว่า "เราค่อยคุยกันวันต่อวันก็แล้วกัน หรือ มาทำเดือนละครั้งก็ยังดี" ^_^



นอร์ทดาโกต้า 27 ธค 2556


วันนี้ไปบ้านทุ่งอีกวัน อุณหภูมิอุ่นขึ้นกว่าเมื่อวานแต่ป้าโอ้ทยังรู้สึกหนาวเท่าเดิม

นอร์ทดาโกต้า 26 ธค 56


วันนี้ไปทุ่ง ป้าโอ้ทต้องใส่เสื้อผ้าเป็นแหนมสองชั้น หนาวจริงๆ

Wednesday, December 25, 2013

Tuesday, December 24, 2013

เดินทางไปบ้านแม่ย่า คริสมาสต์ 2556

23 ธค 56...เทศกาลคริสมาสต์มาถึงอีกปี เทศกาลฤดูหนาว วันครอบครัว มิสเตอร์ต้องเดินทางไปนอร์ทดาโกต้าทุกปี ปีนี้เป็นปีที่ ห้าของป้าโอ้ท หนาวจริงๆ เพราะที่นอร์ทดาโกต้าหนาวกว่าเดลาแวร์มาก

Sunday, December 22, 2013

กลัวน่ะดีแล้ว...

22 ธันวาคม 2556

มิสเตอร์กับป้าโอ้ทกลับจากดูหนัง แวะซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้บ้านก่อน มิสเตอร์ซื้อนมและอาหารเย็น ป้าโอ้ทนั่งรอในรถ  มิสเตอร์เดินจากไปราวๆ 5 นาที มีผู้ชายหน้าตาดีคนหนึ่งเดินเข้ามาที่รถ ทำท่าบอกว่าต้องการคุยกับป้าโอ้ท ในใจป้าโอ้ทไม่อยากลดกระจกลงเพราะนึกถึงข่าวมิจฉาชีพไทยที่อ่าน และ ดูข่าวบ่อยๆ แต่คิดในด้านบวก คนนี้อาจต้องการถามอะไรป้าโอ้ทก็ได้ ดังนั้นป้าโอ้ทลดกระจกลง แต่ในใจยังกังวลอยู่

ชายคนนั้นพูดอะไรป้าโอ้ทฟังไม่ถนัด จับใจความได้ว่าน้ำมันหมด ต้องการคนช่วยจะแลกเงิน หรือ ขอเงินป้าโอ้ทฟังไม่ถนัด เพียงเดาออกว่าเกียวกับเงิน ป้าโอ้ทรีบปฎิเสธท้นที ตอบไปว่า ต้องรอสามีเพราะไอไม่มีเงินติดตัว แล้วรีบไขกระจกขึ้น ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ ทำเป็นไม่สนใจ แต่เหลือบมอง เห็นชายอีกคนเดินมาหา ยืนอยู่หน้ารถป้าโอ้ทสักประเดี๋ยว ก็พากันเดินไปยืนอยู่มุมตึก ไกลจากรถพอควร ป้าโอ้ทนึกในใจว่า เออ! ไปซะที คงไปขอความช่วยเหลือคนอื่น ถ้าต้องการจริงๆ ทำไม ไม่ไปกดเอทีเอ็ม หรือ โทรหาคนรู้จัก (ป้าโอ้ทคิดในใจนะ) แบบนี้เข้าข่าย มิจฉาชีพที่ป้าโอ้ทเคยเจอที่ไทย มาขอเงินโดยแต่งเรื่องว่าลำบาก แล้วขอคนอื่นๆ ไปเรื่อยๆ

ป้าโอ้ทมองชายสองคนนั้นยังคงยืนอยู่มุมตึก นึกในใจว่าเมื่อไรมิสเตอร์จะมา จะได้รีบไปจากตรงนั้นก่อนชายสองคนนั้นจะกลับมา แต่เมื่อมิสเตอร์กลับมาถึงรถ โอโห! ชายสองคนนั้นเดินตามหลังมาเลยแหะ! ป้าโอ้ทนึกในใจ ทางลบก่อนเลย รีบหันไปบอกมิสเตอร์ที่กำลังก้มหน้าเอาของเก็บในรถ

ป้าโอ้ท : สองคนนั้นเขาต้องการความช่วยเหลือ (พร้อมชี้มือไปด้านหลัง ในขณะที่ชายหนึ่งคนเดินถึงตัวมิสเตอร์พอดี พร้อมกับมิสเตอร์หันไป)

ป้าโอ้ทไม่รู้ว่าชายคนนั้นพูดอะไร เพราะอยู่คนละฝั่ง ไม่ได้ยิน แต่เห็นมิสเตอร์ยื่นเงินให้ 5 ดอลล่าร์ แล้วเข้ามานั่งในรถ ป้าโอ้ทเล่าเรื่องราวตั้งแต่ต้นให้มิสเตอร์ฟัง

มิสเตอร์: แล้วยูโยนมาให้ไอนี่นะ
ป้าโอ้ท: ก็ไอกลัว แล้วไอเห็นเขาเดินไปแล้ว ไม่นึกว่าจะเดินตามยูมาอีก
............................................
ที่ป้าโอ้ทเล่า เพราะจะได้เป็นข้อมูลสำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่าน หากคนนั้นๆ เดือดร้อนจริงๆ ก็คิดเสียว่าทำบุญไปเผื่อวันหน้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นกับเราจะได้มีคนช่วยเหลือ
แต่ถ้ามาโกหก แต่ไม่ได้ทำอันตรายเรา ก็คิดซะว่าทำบุญไปเหมือนกัน เราทำด้วยเจตนาดี
แต่ถ้าเป็นคนร้าย ที่ร้ายๆป้าโอ้ทคงจะแย่ไปแล้ว ต้องระวังตัวให้มากๆ คนแต่งตัวดี ดูดี ใช่ว่าจะเป็นคนดีทุกคน

ความคิดต๊องๆ ของป้าโอ้ท

22 ธันวาคม 2556

ขอเล่าความคิดต๊องๆของป้าโอ้ทวันนี้ คิดดังด้วย ขณะช่วยกันขยับรถคนละคันหน้าบ้า
ป้าโอท: ไอว่าเราน่าจะมีที่ล๊อกล้อเหมือนตำรวจใช้นะ(ชี้ล้อคุณเปียกปูน มินิคูเปอร์) เวลาเราไม่อยู่จะได้กันขโมย มีขายมะ

มิสเตอร์ส่ายหน้า: เราไปไทยสองสัปดาห์ยังไม่เป็นไรเลยยูคิดเยอะไปแล้ว
ป้าโอ้ท:ไอน่าจะเอาหน้าเข้า เพราะหลังเอาไปลำบากกว่า (คิดไป)

เอาเข้าโรงรถได้ก็ดีเนอะ

มิสเตอร์:เอาซิถ้ายูเคลียร์โรงรถได้

ป้าโอ้ทเดินเข้าบ้านด้วยความสงบ

จบแล้ว เย็บผ้าต่อก่อนนะคะ

Thursday, December 19, 2013

ป้าโอ้ทเที่ยวพระธาตุ จ.แพร่







24 พฤศจิกายน 2556

ไกด์ป้าโอ้ทพาแวะเที่ยว ไหว้พระธาตุ ใน จ. แพร่ สองแห่ง ป้าโอ้ทชอบ ตื่นตา และ ประทับใจ ในความ งามของวัด 1. วัดพระธาตุซ่อแฮ 2. วัดพระธาตุสุโทนมงคลคีรี ป้าโอ้ทดูในเนต วัดพระธาตุใน จ.แพร่ มีอีกหลายที่ สวยๆ ทุกที่ ถ้ามีโอกาสจะกลับไปอีก

Sunday, December 15, 2013

นั่งเรือรอบเกาะอยุธยา ที่วัดท่าการ้อง 27 พย 56


ป้าโอ้ทไปนรก-สวรรค์ วัดพืชอุดม


28 พย 2556...สวรรค์ไปยาก กว่าจะถึงทางก็แคบ เดินก็ลำบาก ถึงว่าคนไปกันน้อยจัง ส่วนนรกเดินสบายๆ ทางกว้างขวาง คนไปกันครึกครื้น ^_^ จากนั้นกลับมาสู่โลกมนุษย์ในความเป็นจริง หาของกินอร่อยๆหม่ำๆ กันดีกว่า

Wednesday, December 11, 2013

พายุหิมะที่บ้านป้าโอ้ท SnowStorm@Home Dec 10 2013


10 ธค 56...หิมะตกเมื่อวานวันแรก มาหนักทีเดียว เพียงสองชั่วโมงหนา 6 นิ้ว ไม่ทันจะละลายหมด พยากรณ์อากาศบอกมาอีกแล้ว มาเป็นพายุเลย ตกหนัก และ หนามาก วันนี้ตั้งแต่ 7:30 ถึงราวๆ 3 โมงเย็น มิสเตอร์ไปทำงานปกติ ส่วนป้าโอ้ทเฝ้าบ้าน ไม่ออกไปไหนดีที่สุด

Friday, December 6, 2013

ลอยกระทง 17 พย 2556


17 พย 2556...ป้าโอ้ทดีใจจัง กลับบ้านปีนี้ตรงกับวันลอยกระทง มีโอกาสได้ลอยกระทง และ เป็นครั้งแรกของมิสเตอร์ที่ลอยกระทงจริงๆ ไม่ต้องลอยในอินเตอร์เนตเหมือนปีที่ผ่านๆมา

Thursday, December 5, 2013

ชายเติม ...


ภาพถ่ายเมื่อ 25 พฤศจิกายน 2556 หน้าพิพิธภัณฑ์เสรีไทย โรงแรมภราดร จ.แพร่

5 ธันวาคม 2556....

ป้าโอ้ทขึ้นนอนตีห้า ก่อนนอนจัดโจ๊กใส่ไข่หนึ่งชาม  หลับหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าเอามือแตะพุงมิสเตอร์แป๊บเดียวต้องถอนออก เพราะเจ้าตัวขยับ จะนอนไม่หลับหรือเปล่าเนี่ย ต้องไปทำงานเช้าซะด้วย...

* ในบ้านหลังใหญ่ ใหญ่จริงๆ ใหญ่ยั้งกะคฤหาสน์ ป้าโอ้ทเดินหลงทุกวัน มิสเตอร์ ป๋า ออกไปข้างนอก ป้าโอ้ทอยู่บ้านคนเดียว และ แล้วมีเด็กๆ ข้างบ้าน เปิดประตูเข้ามาเล่นกันร่วม 20 คน เนื่องจากกุญแจล๊อกหายไปไหน เด็กๆ ล้วงมือเข้ามาเปิด บอกให้ออกไป คนเก่าออก คนใหม่เวียนเข้ามา จนป้าโอ้ทไม่รู้จะทำยังไง

เด็กๆ วิ่งเล่นกันวุ่นวายในบ้าน ไม่พอเท่านี้ มีผู้ชายคนหนึ่งปีนขึ้นมาหยิบ"ฝาปิดถังขยะ" พลาสติกที่แขวนจนฝุ่นเกาะ ป้าโอ้ทยิ่ง งง อะไรวะ เนี่ย

ผู้ชายคนนั้นบอกว่าเจ้าของบ้านคนเดิมเขาก็เปิดให้เข้ามาแบบนี้นะ
อ้าว! มีคนอยู่ก่อนเราเหรอเนี่ย ทำไมไม่รู้วะ

และแล้ว มิสเตอร์ กับ ป๋ากลับมาบ้าน ป๋าไม่มีอาการใดๆ แต่มิสเตอร์หัวเสียมากเมื่อเห็นเด็กเข้าบ้าน ป่วนเปี้ยนทั่วบ้าน แล้วจู่ๆ มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา (มาจากไหนหว่า) ยื่นกุญแจล๊อกประตูให้ สำหรับทุกประตู แล้วบอกว่า "กุญแจที่เอาไปซ่อมเสร็จแล้วนะ"

นี่ล่ะคือสาเหตุที่เด็กๆ เอื้อมเปิดประตูเข้ามาได้เพราะไม่มีกุญแจล๊อก ผู้หญิงคนที่เอากุญแจมาให้พูดต่อว่า" โอโห เด็กๆ เข้ามาเยอะกว่าเจ้าของบ้านคนก่อนอีกนะเนี่ย" ป้าโอ้ท เอ๋อเลย

** มิสเตอร์เอาสิ่งหนึ่งสี่เหลียม มีเทียนจุดตรงมุมมายื่นให้แล้วพูดว่า" ยูถ่ายรูปให้ด้วยนะ นี่กล้อง" โอโห กล้องโบราณเหรอเนี่ย ชาร์จไฟด้วยเทียนไข แล้วคนหลั่งไหลมาจากไหนกันเต็มบ้านไปหมด แต่งตัวแบบคุณหญิงคุณนาย ชุดไทยเต็มยศก็มี ป้าโอ้ทได้รับมอบหมายมาแล้ว ถ่ายรูป เดินถ่ายทั่วบ้าน

ทำไมบ้านกว้างกว่าเดิมเนี่ย คฤหาสน์ชัดๆ  แต่ไม่หยุด ยังคงเดินรอบบ้านถ่ายภาพต่อไป สังเกตว่าเป็นพิธีไทย แต่พิธีอะไรป้าโอ้ทยัง งง คนยังทะยอยกันเข้ามา สังเกตว่าหลายๆคน มาทักทายป้าโอ้ทด้วย รู้จักด้วยเหรอ ป้าโอ้ท งงอีก คนก็เยอะ ทะยอยกันเข้ามาไม่มีท่าว่าจะหมด ถ่ายจนเทียนใกล้หมด

"เทียนหมดแล้ว มีกล้องสำรองไหมล่ะ" เสียงจากผู้หญิงคนหนึ่งที่อยู่ในงาน
"มีค่ะ แต่เป็นกล้องดิจิตอลธรรมดานะคะ ไม่ใช่กล้องแบบนี้" ป้าโอ้ทตอบ
"กล้องอะไรก็ได้ ถ้ามีเอามาถ่าย" ผู้หญิงคนนั้นตอบ
"ได้ค่ะ งั้นฝากถ่ายต่อแป๊บนะคะ ไปเอากล้อง กระเป๋าอยู่ตรงโน่น" ป้าโอ้ทชี้ไปทางหลังบ้าน แล้วเดินตรงรี่ไปจุดที่คิดว่าวางกระเป๋าไว้ แต่รู้สึกเดินหลงบ้านตัวเอง เดินผิด วนไปมาอยู่สองรอบ บ้านยิ่งกว้างขึ้นกว่าเดิมอีก แล้วตั้งแต่มิสเตอร์เอากล้องมาให้ ยังไม่เจอกันอีกเลย

ระหว่างเดินไปเอากระเป๋า มีผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งทำหน้าที่"แม่นม" ของมิสเตอร์ เดินแจกของเทศกาลปีใหม่ ซึ่งเป็นเครื่องกันหนาว เดินสวนมา แล้วเรียก
"คุณหญิงคะ (อ้าวเฮ้ย ป้าโอ้ทเป็นคุณหญิงเหรอวะเนี่ย) อิฉันมีของให้ค่ะ " แม่นมยื่นผ้าคลุมไหล่ไหมพรมขนนุ่มให้หนึ่งผืน ป้าโอ้ทรับมาแบบ งง งง ในขณะที่แม่นม เดินแจกของให้คนอื่นๆ ต่อ

ป้าโอ้ท เดินต่อไปจนถึงกระเป๋า หยิบกล้อง ฟูจิ X10 ที่มีอยู่ตัวเดียว เพราะเพิ่งจะขายกล้อง ซัมซุง EX2F ไป สะพายกระเป๋า และ เปิด กล้อง เดินย้อนกลับไปหาผู้หญิงคนที่ฝากกล้องโบราณไว้ พร้อมกับเก็บภาพไปเรื่อยๆ เดินสวนกับผู้ชายคนหนึ่ง

"เห็นคุณหญิงของคุณเติมไหมครับ ผมอยากทำความรู้จัก" ผู้ชายคนนั้นถาม
"ไม่เห็นค่ะ"ป้าโอ้ทตอบไป ในใจนึกว่า (ใครวะคุณเติม)

เมื่อชายคนนั้นเดินจากไป ป้าโอ้ทตั้งหน้าเดินต่อ ซึ่งบ้านทำไมไกลจังเดินไม่ถึงหน้าบ้านสักที (ระหว่างเดินไม่ใช่ทางโล่งๆนะคะ ผู้อ่านจินตนาการตามทันไหม เดินฝ่าผู้คนตลอดทางเลยค่ะ ผู้คนแน่นทุกพื้นที่) มีคนยิ้มให้ป้าโอ้ท ทักทายสวัสดี ตลอดทาง นั่นทำให้ป้าโอ้ท งง ตลอดเวลาว่า ทำไมคนเหล่านี้รู้จักป้าโอ้ทหว่า เดินกลับไปเอากล้องโบราณจากผู้หญิงคนนั้น แล้วถ่ายรูปต่อไปเรื่อยๆ ทำชิ้นเล็กๆ บนกล้องฟูจิ ตกหายแต่ไม่มีเวลาหา ในขณะที่ป้าโอ้ทเดินถ่ายรูป มีชายวัยอายุน้อยกว่าป้า ทัก และแนะนำว่า ทำไมไม่ใส่อุปกรณ์...(ป้าเพิ่งเคยได้ยินนี่ล่ะ เป็นยังไงไม่รู้เลย) ป้าตอบไปว่า ไม่ได้เตรียมตัว ไม่รู้ว่าต้องถ่ายภาพ ไม่รู้แม้กระทั่งว่ามีงาน ป้าเลยคว้ากล้องฟูจิตัวนี้มาใช้ฉุกเฉิน มีกล้องแคนอน 60ดีอยู่ในบ้านโน่นแนะ แต่เข้าไปเอาลำบากเพราะกว่าจะเดินฝ่าฝูงคนในงาน ป้าคงไม่ได้ถ่ายภาพพิธี

แล้วชายคนนี้ก็ไม่พูดอะไรต่อ ป้าโอ้ทยังคงถ่ายภาพต่อไป  แขกในงานหลายๆคน เรียกให้ป้าโอ้ทถ่ายภาพให้อย่างต่อเนื่อง 
ป้าโอ้ทนึกในใจว่า เสร็จงานแล้วจะหาโอกาสถ่ายภาพกล้องโบราณ ใช้พลังงานจากเทียนไข มาอวดเพื่อนๆ ตากล้อง เพราะต้องไม่มีใครเคยเห็นแน่ๆ

"คุณหญิงครับ อยู่นี่เอง แล้วก็ไม่บอกว่าคุณหญิงของชายเติม ให้ผมเดินหาซะเหนื่อย" ผู้ชายคนเดิม เดินมาเจอป้าโอ้ทอีก และทำให้ป้าโอ้ท งงเต็ก

ชายเติมนี่คือมิสเตอร์เหรอเนี่ย เป็นท่านชายตั้งแต่เมื่อไรวะ?*

เงาตะคุ่มๆ คนผิวขาวตัวโต เดินออกจากห้องน้ำ ป้าโอ้ทลืมตา เห็นมิสเตอร์กำลังแต่งตัว

อ้าว!ฝัน


จบ.