สองชั่วโมง

28 กันยายน 2556...

"ฮัลโล" ป้าโอ้ทงัวเงียลุกจากเตียงรับโทรศัพท์ที่ดังติดต่อกันถึงสองครั้ง มองนาฬิกา 10 โมงเช้า (ปกติวันเสาร์-อาทิตย์ และ วันหยุดมิสเตอร์ไม่ไปทำงานจะนอนตื่นสายมากๆ ใช้เวลาเพียงครึ่งวันก็ค่ำเป็นปรกติของเราสองคน)

เพื่อนคนไทยโทรมา เพื่อนจะเอารถไปล้างที่โรงเรียนในเวลมิงตัน โรงเรียนมีกิจกรรมหารายได้เข้ากองทุน นักเรียนและครูล้างรถ แต่ปัญหาของเพื่อนคือ จีพีเอส เจ๊ง ช่องเสียบบุหรี่ที่จ่ายไฟก็เจ๊ง ป้าโอ้ทแนะนำให้พิมพ์แผนที่ไป เป็นวิธีที่ป้าโอ้ททำตอนมาอยู่ที่นี่ใหม่ๆ ยังไม่ซื้อจีพีเอส  ป้าโอ้ทดูแผนที่แล้วไม่ไกล ไปไม่ยากด้วย บอกเพื่อนปลายสายไปว่า "สบายมาก ใกล้ๆ" เพื่อนวางสายเพื่อจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วมาบ้านป้าโอ้ท ป้าโอ้ทกลับขึ้นบ้าน ตรงไปปลุกมิสเตอร์ให้ลุก และรอเปิดประตู และจัดการเตรียมแผนที่+จีพีเอสวางไว้หน้าบ้านเพราะคิดว่ามิสเตอร์คงไม่ลุกจากเตียงง่ายๆ ก่อนเดินเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเอง

ในขณะที่ป้าโอ้ทกำลังแต่งตัวอยู่หน้ากระจก มิสเตอร์เดินมาถาม

มิสเตอร์: จะมีคนมาจริงหรือเปล่า?
ป้าโอ้ท : จริง เพื่อนจะมาเอาแผนที่ กับ จีพีเอส

มิสเตอร์: ไหนล่ะ แผนที่กับจีพีเอส?
ป้าโอ้ท: อยู่ในตะกร้าหน้าบ้าน มานี่ไอจะให้ดู (ป้าโอ้ทเปิดหน้าต่างห้องนอนแล้วให้มิสเตอร์โผล่หน้าออกไปดู)

มิสเตอร์: ทำไมเอาไปวางตรงนั่นล่ะ?
ป้าโอ้ท: นึกว่ายูไม่ลุก ยูไปเอาเข้ามาซะ แล้วเปิดประตูให้เพื่อนไอด้วย ไอจะเป่าผม
เมื่อเพื่อนป้าโอ้ทมาถึง เพื่อนไม่แน่ใจว่าไปเองได้เพราะไม่เคยใช้แผนที่ขับรถไปด้วยแบบนี้มาก่อน ขอให้ป้าโอ้ทไปด้วย สองชั่วโมง

ป้าโอ้ท : ไอไปสองชั่วโมงนะ ราวๆ บ่ายจะกลับ ยูจะไปด้วยไหม แล้วไปหาอะไรกิน
มิสเตอร์ : ไม่ล่ะ ไอยังไม่ได้อาบน้ำเลย ยูจะซื้อมา หรือ ไอจะสั่งพิซซ่า

ป้าโอ้ท: ยูออกไปซื้อพิซซ่าเผื่อไอด้วยนะจะกลับมากิน อ่อ แล้วซื้ออาหารเหมียวด้วย

สองชั่วโมงผ่านไป ระหว่างทางป้าโอ้ทโทรเข้ามือถือมิสเตอร์ไม่รับสาย โทรเข้าบ้านไม่รับสาย เดาได้ว่ามิสเตอร์ยังไม่ออกไปไหน ฝากข้อความให้รอ ไม่เกิน 15 นาทีถึงบ้าน

เมื่อป้าโอ้ทถึงบ้าน ตกลงกับมิสเตอร์ได้ว่าจะไปกินที่ร้านไหน หลังจากมิสเตอร์จัดแจงตัวเองเรียบร้อยสองคนตรงไปที่ร้านทันทีเพราะจะบ่ายสองแล้ว ป้าโอ้ทหิวมาก

เมื่อถึงลานจอดรถ ซึ่งเป็นลานจอดส่วนบุคคลต้องมีสติกเกอร์ มีชายสองคนกำลังคุยกันเรื่องป้ายในรถ ป้าโอ้ทเหลือบเห็นรถลากจอดอยู่ด้านหลัง หันไปบอกมิสเตอร์ให้บอกชายคนนั้นว่าเรามาร้านอาหาร"ไอรอนฮิลล์ บริวเวอรี่" ดีนะที่บอก ไม่เช่นนั้นโดนลากแน่วันนี้ ชายคนนั้นเขียนกระดาษน้อยมาให้วางไว้หน้ารถแสดงว่า จอดโดยได้รับอนุญาต
* (เมื่อปีแรกที่ป้าโอ้ทมาเคยได้รับใบแจ้งเตือน"ลาก"ครั้งหนึ่งที่ลานจอดรถโบสถ์ ครั้งนั้นละที่รู้จักศัพท์ภาษาอังกฤษว่า "TOW" อ่านว่า โท แปลว่า รถของท่านจะถูกลากถ้าจอดผิดที่ผิดทาง*

วันนี้มิสเตอร์ดูอารมณ์ดี ขณะสั่งอาหาร ป้าโอ้ทถามคำถามพนักงานซะยาว ตั้งแต่ชื่ออาหารอ่านอย่างไร ออกเสียงอย่างไร ให้พนักงานออกเสียงซ้ำสองครั้ง และยังถามอาหารที่สั่งทำสุกแค่ไหน ต้องสุกๆ เพราะป้าโอ้ทกินไม่ได้กึ่งสุกกึ่งดิบ

เมื่อพนักงานเดินจากไป มิสเตอร์ส่ายหัว

ป้าโอ้ท: ก็ไอฝึกภาษาอังกฤษ (แล้วยังไม่หยุด ถามโน่น นี่อีก แต่คราวนี้ถามมิสเตอร์)
มิสเตอร์ : ไอจะพายูกลับบ้านเดี๋ยวนี้เลยนะ (อมยิ้มแก้มป่อง)
ป้าโอ้ท: ตกลงๆ ไอจะทำตัวดีๆ (บีเฮฟ Behaved)
.....................................