12 กันยายน 2556
สงสารมิสเตอร์จัง แอร์เสีย ป้าโอ้ทไม่รู้ว่าเสียงเตือนที่ได้ยินตลอดวันคือจากแอร์ แล้วไม่รู้สึกว่าในบ้านร้อนด้วย กำลังสบาย ไม่ได้นึกเอะใจว่าวันนี้ไม่ต้องห่มผ้าอยู่บ้านเหมือนปกติ
มิสเตอร์กลับเข้าบ้านตอนเย็น บอกร้อนมาก รายงานไปว่าได้ยินเสียงเตือนแต่ไม่รู้อะไร...ตามช่างไม่ทันแล้วมืดๆ มิสเตอร์ต้องเปิดประตู หน้าต่าง แล้วเอาพัดลมมาวางหน้าประตูหลังบ้านเพื่อดูดลมเย็นข้างนอกเข้ามา มืดแล้วอากาศเย็นก็พอได้อยู่ แต่สงสารจริงๆ ตอนเข้าบ้านมาใหม่ๆนั่งเช็ดเหงื่อ
ถามไถ่ได้ความว่า ตั้งแต่ซื้อบ้านเพิ่งเกิดครั้งแรกนี่ล่ะ ก็สมควรเวลา 10 ปีแล้วนี่นา แต่ก่อนหน้านั้นไม่รู้ว่ามีการเปลียนบ้างหรือเปล่า ไม่ได้ถามต่อเพราะดูท่าแล้วอารมณ์ท่านไม่เสบย อยู่เงียบดีกว่านะป้าโอ้ทวันนี้ ^_^
มิสเตอร์เปิดประตูหลังบ้านออกไปดูคอมเพรสเซอร์แอร์ เจ้าแสบมังกี้วิ่งจู้ดดดดดดดดดดดดดดดด ออกไปเลย งานเข้าป้าโอ้ทแล้ว ต้องไปตามจับกลับบ้าน ดีนะวันนี้เจ้ามังกี้ไม่วิ่งเร็ว ป้าโอ้ทเดินดักหน้า ดักหลัง อยู่ราวครึ่งชั่วโมงจับตัวได้ก่อนมืด ไม่เช่นนั้นไม่ได้นอนกันอีกคืนนี้เหมือนที่เคยมาแล้วครั้งหนึ่ง แสบจริงๆเจ้าลิงอ้วน
ป้าโอ้ทคิดไว้ต้องซื้อพัดลมเพิ่มอีกสักสองตัวดีกว่า เอาไว้ใช้กรณีฉุกเฉิน แล้วผลพลอยได้เอาไว้ใช้สร้างภาพได้ด้วย พัดให้กระโปรง หรือ ผมนางแบบกระพือ...หุหุ
ปล. แอร์ที่นี่เสียร้อนทั้งบ้านเพราะเป็นแอร์ควบคุมทั่วบ้านส่งตามช่องที่พื้น ไม่เหมือนแอร์ประจำห้อง ตัวละห้อง
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.