ซื้อแล้วทำไมไม่เอามา...

7 ธันวาคม 2554

วันนี้หลังเลิกเรียนภาษาอังกฤษตอนบ่าย แวะไปซื้อกับข้าว ก่อนเข้าบ้าน จับจ่ายได้มา 3 ถุง กับน้ำอัดลมกระป๋องให้มิสเตอร์อีก 1 แพค ถึงบ้านเก็บเข้าที่เรียบร้อย แล้วหันไปนั่งหน้าคอมพิวเตอร์ จนถึง สี่โมงครึ่ง จัดการเข้าครัวทำอาหาร เปิดตู้เย็น เอะ !  ซื้อนมมาด้วยนี่หว่า แล้วนมไปไหน? ควานหาใบเสร็จที่ขยำลงถังรีไซเคิล จ่ายเงินแล้ว แต่ไม่มีนม นีกๆๆๆ อยู่ในรถหรือเปล่า หรือว่า ไม่ได้เอามาหว่า? ...ป้าดดดดดดด จ่ายเงินแล้วดันไม่ได้หยิบมา คงเพราะถุงหลายถุง กับน้ำอัดลมอีกกล่อง ล้นมือ ไม่รีรอ ใส่เสื้อแจ๊คเก็ต หมวก รองเท้า รีบบึ่งรถไปที่ร้าน และไม่ลืมใบเสร็จ  ดีนะยังไม่ข้ามวัน นึกได้ก่อน  ไม่มีปัญหา ได้นมมาเรียบร้อย...

นี่ไม่ใช่ครั้งแรก เมื่อประมาณปี หรือ สองปีที่ผ่านมา จำไม่ได้ ซื้อของในครัว ดันลืมถาดรองที่คว่ำจาน กลับไปที่ร้านได้เงินคืนมา เพราะเปลี่ยนใจไม่ซื้อแล้ว

ใครเป็นแบบโอ้ทบ้างไหมน๊า?

ภาพไม่ใช่วันที่เล่าในบล๊อกนะคะ ป้าโอ้ทหาภาพไม่เจอ  😰

แกงส้ม กับข้าวค้างคืน สูตรโอ้ทจ้า

แจ๋วแจ่มใส # 21

28 ก.ย 2554...ไม่ได้เล่าเรื่องแจ๋วแจ่มใสนานพอสมควรเพราะไม่มีอะไรใหม่ๆๆ แจ๋วยังคงปฎิบัติหน้าที่ตามปรกติ วันนี้มาเล่ากันส่งท้ายฤดูร้อน รับฤดูหนาวเย็น...กึ๋ยๆๆๆๆ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เร็วจริงๆๆ เพราะถึงทุกวันนี้แจ๋วทำงานกับบ้านหลังนี้จะครบปีแล้ว และมีทีท่าว่านายจ้างจะให้ทำต่อไปไม่มีกำหนดเลิกจ้างเสียด้วย แจ๋วดีใจนะที่นายจ้างชอบแจ๋ว  ทุกวันนี้แจ๋วไม่ได้ไปทำงานตอนเที่ยง ตามที่คุยกันไว้ตั้งแต่แรก จะไปราวเที่ยงครึ่งบ้าง หรือใกล้บ่าย แล้วทำงานจนเสร็จ ก็ยังอยู่ภายในบ่ายสาม นายจ้างไม่ว่าอะไร กลับบอกว่ายูมาได้ตอนที่ยูอยากมานั่นแหละ นายจ้างยังคงจ่ายค่าแรงให้เท่ากับทำวันละ สามชั่วโมง แม้บางวันทำเสร็จก่อนสามชั่วโมงก็ตาม นายจ้างสอนทำขนม ให้ผัก ผลไม้มากินเป็นบางครั้ง

เมื่อเร็วๆๆนี้ แจ๋วบอกนายจ้างว่าไอคงย้ายแน่นอนแล้ว แต่คงยังอยู่อย่างน้อยถึงปีหน้า (เคยเกริ่นไว้ก่อนหน้าเรื่องย้ายแต่ยังไม่แน่นอน) นายจ้างเปรยว่า แล้วไอจะไปหาคนที่เหมือนยูได้ที่ไหน...

การทำงานของแจ๋วยังคงเป็นไปตามปรกติเหมือนทุกครั้ง บางวันนายจ้างให้ทำความสะอาดเพิ่มเติมนิดหน่อยแต่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ต้องทำบ่อย เช่นดูดฝุ่นห้องแดด  เช็ดขอบพื้นตรงหัวเตียง (เตียงบ้านนี้เป็นแบบมีล้อ เลื่อนออกมาทำความสะอาดได้สะดวก) ล้างตู้เย็น เป็นต้น

เมื่อฤดูร้อนหมด ผ้าที่ตากไว้ที่ระเบียงก็คงต้องปั่นหมาดแล้วตากในห้องใต้ดินเหมือนที่เคยทำ แจ๋วก็คงกลับมาซักผ้าเหมือนเดิม เพราะนายจ้างไม่ต้องรีบซักตอนเช้า แล้วตากแดดให้แห้ง (ถ้ารอแจ๋วผ้าคงไม่แห้ง)

แจ๋วสมัครงานบ้านอื่นๆๆเพิ่ม แต่ไม่มีใครติดต่อมา ตอนนี้ไม่สมัครแล้วเพราะต้องย้าย ไม่รู้ว่าที่ไปอยู่ใหม่จะมีงานให้แจ๋วทำเหมือนเดิมหรือเปล่า แต่ยังมีเวลาคิดอีกอย่างน้อยปีนีง ติดตามกันต่อไป

เค้าไม่อยู่คนเดียวน๊า

25 ก.ย 2554

ระหว่างหม่ำปีกไก่อร่อยมื้อกลางวัน

มิสเตอร์: ถ้าเราย้ายไปนอร์ธดาโกต้า จะไม่เหมือนที่เราอยู่แดลาแวร์นะ ไม่สะดวก ไม่มีห้างร้านมากมาย

โอ้ท: ยูหมายถึงที่หมู่บ้านเก่า ใกล้บ้านแม่ยูนะเหรอ ชื่ออะไรนะ

มิสเตอร์: มาร์แมช ใช่

โอ้ท: แล้วไปห้าง ไปร้าน ไกลแค่ไหน ชั่วโมงได้ไหม

มิสเตอร์: ห้างใหญ่เหมือนคริสติน่ามอลล์เหรอ

โอ้ท: ไม่ใช่ เหมือนพาร์ทมาร์ท หรือฟาร์มเมอร์มาร์เกตน่ะ (ซุปเปอร์มารเกต ซื้ออาหาร/กับข้าว ของกินของใช้ประจำวัน)

มิสเตอร์: ใช้ชั่วโมงหนึ่ง หรือ กว่า ไปที่บาวแมน (อีกเมือง ) หรือว่าถ้าไปอยู่ แรปปิดซิตี้ เซาท์ดาโกต้า จะสะดวกกว่า ยูจำได้ไหมว่าที่ไหน (ห่างจากบ้านแม่ สอง ถึง สามชั่วโมง)

โอ้ท: จำได้ อยู่ใกล้เขาประธานาธิบดี (เม้าท์รัชมอร์)

มิสเตอร์: ใช่ เราซื้อบ้าน แล้วไอจะซื้อรถแคมป์ ไว้ไปทำงานกับแม่สัปดาห์หนึ่งกลับบ้านครั้ง

โอ้ท: ไม่เอา ไม่อยู่คนเดียว (เริ่มจะร้องไห้)

มิสเตอร์: ทำไมล่ะ ตอนอยู่กรุงเทพฯ ยูก็อยู่คนเดียว

โอ้ท: (ร้องไห้ ไม่รู้ว่าทำไมถึงร้อง แต่ว่ารู้สีกกลัว ถูกทิ้ง แล้วก็อยากร้องไห้) ไม่เอา ก็ตอนอยู่กรุงเทพฯ ไอมี พ่อ แม่ มีน้องๆๆ อยู่นี่ไอไม่มีใคร มียูคนเดียว ไม่เอา ยังไงก็ไม่อยู่คนเดียว ชั่วคราวก็ไม่เอา (สะอื้น)

มิสเตอร์: แล้วไอซื้อรถแคมป์ไว้ ไปทำงานกับแม่สัปดาห์หนึ่ง กลับสัปดาห์หนึ่ง....(ยังพูดไม่ทันจบ)

โอ้ท:  ไม่เอาไอไม่อยู่คนเดียว จะให้ยูไปทำงานแล้วกลับบ้านทุกวัน

มิสเตอร์: (ทำเสียงดุ) ฟังก่อนซิ...ไอไปทำงานสัปดาห์ แล้วกลับ ยูไปกับไอด้วย ตกลงไหมแบบนี้

โอ้ท: ตกลง ยังไงก็ได้ ยูไปไหนไปด้วย ไม่อยู่คนเดียว หรือจะปลูกบ้านใกล้แม่ ห่างร้านค้าก็ไม่เป็นไร ยูก็พาไอไปให้รู้จักทาง สถานที่ก็แล้วกัน

หลังจากหม่ำไก่กันเสร็จ...

มิสเตอร์ : ไอไปล้างมือนะ ยูอยู่คนเดียวได้หรือเปล่า....(แล้วยิ้มปากกว้าง)

...........................................................

ใครที่อยู่คนเดียวเมื่อสามีต้องไปทำงานต่างประเทศ ต่างรัฐ โอ้ทชื่นชมว่าเก่ง กล้า แต่โอ้ทไม่เอา ไม่ได้เตรียมตัวมาตั้งแต่แรก ไม่ได้เลือกสามีทหารที่ต้องไปปฎิบัติหน้าที่ไกลบ้านช่วงเวลา แล้วกลับมาบ้าน ชั่วคราว แล้วกลับไปอีก 

ใครที่มาเรียนแล้วใช้ชีวิตเองได้ตามลำพัง คนเหล่านี้โอ้ทชื่นชมว่าเก่ง แต่สำหรับโอ้ท อยู่บ้านคนเดียวตอนกลางวันในขณะที่สามีไปทำงานได้  แล้วตอนเย็นสามีกลับบ้านทุกวัน โอ้ทเลือกแบบนี้มาตั้งแต่แรก แล้วขอเลือกแบบนี้ต่อไป อยู่ไทยมีอะไรยังโทรหาพ่อได้ตลอดเวลา พ่อมาหา มาดูแลได้ อยู่ที่นี่ไม่มีใครให้อุ่นใจเลย นอกจากคนๆเดียวคือสามี ใครจะว่าไม่เก่ง ไม่กล้า ขี้ขลาดก็แล้วแต่ ไม่อยู่คนเดียวเด็ดขาด จะข้ามคืนเดียว (เคยมีครั้งหนึ่ง ญาติเสียกระทันหันมิสเตอร์ต้องไปงานศพที่นอร์ธ ดาโกต้า ไม่ได้ไปด้วยเพราะค่าตั๋วเครื่องบินแพงมากๆ จองกระทันหัน แพงกว่าบินไปไทยเท่าตัว โอ้ทนอนไม่หลับทั้งที่มีเพื่อนมาอยู่เป็นเพื่อนเพราะคิดไปว่าถ้าเกิดอะไรขึ้นกับมิสเตอร์ เพราะตั้งแต่มาอยู่ด้วยกันไม่เคยแยกกันสักครั้ง ทางฝ่ายมิสเตอร์คงบอกแม่ย่าว่าโอ้ทอยู่คนเดียวไม่ได้ แม่ย่าโทรมาถาม ส่วนมิสเตอร์ธุระเสร็จรีบกลับทันทีโดยไม่พักให้หายเหนื่อย ห่วงโอ้ท) ก็ไม่อยากให้เกิดขึ้น จะว่ากลัวก็ยอมรับว่ากลัวค่ะ

ถูก และ ดี ชอบ

25 เมษยน 2554

โอ้ทเป็นแม่บ้านสุดงก มาอยู่ต่างแดน จะซื้อเสื้อผ้า น้อยมากถึงมากที่สุด เพราะปัจจัยแรก แพง ๆ ปัจจัยต่อมาสำคัญกว่าปัจจัยแรก แบบไม่โดนไม่เหมือนของไทย เมื่อวานไปเดินเล่น ๆ โอลด์เนวี่เห็นคนเดินออกมาหิ้วถุงกันโต ๆ เลยเข้าไปดูสักนิด เดินสุดร้าน เจอมุมเคลียร์แลนซ์ เป็นมุมโปรดของทุกห้างร้าน ที่เข้าแล้วต้องส่ายสายตาหา ๆ แล้วก็ปักหลัก ดูจนหมดทุกชิ้นปิ้ง สองชิ้นนี้ ราคาลดแล้วในป้าย ยังทำให้คิด ๆ เอาดีไหมหรือไม่เอาดีหว่า เพราะยังแพงอยู่ดี งกจริง ๆ วนเวียนอยู่สามรอบตัดสินใจ เอาวะ แต่แล้วตอนจ่ายตังค์ หน้ายัยงก บานนนนนนมาก ก็ลดอีกตั้งตัวละ 40% แนะ คุ้ม ๆแบบนี้ไม่เล่าไม่ได้...อิอิ

ของเราจะให้รัฐยึดทำไม

29 สิงหาคม 2554...  ในขณะที่มิสเตอร์หม่ำมื้อเช้าเสร็จแล้ว แต่โอ้ทยังเล็มอยู่ เพราะหม่ำไป เล่นไปแบบนี้ประจำ

มิสเตอร์ : ยูมีพินัยกรรมหรือเปล่า

โอ้ท : ไม่มี ไอไม่มีสมบัติอะไร ไม่มีเงินด้วย

มิสเตอร์ : หยิบกระดาษ อะไรก็ไม่รู้มาถือ แล้วบอกว่า ไอจะทำพินัยกรรม แล้วยูคิดมาว่าจะใส่ชื่อใครจัดการหลังจากยูตาย

โอ้ท : ทำไมต้องทำล่ะ

มิสเตอร์ : ถ้าไม่ทำ ไอตายไป ทรัพย์สินของไอจะตกเป็นของรัฐ ที่ปรึกษาการเงินบอกมา (ไม่รู้ว่าเป็นคนเดียวกับทนายหรือเปล่านะ มิสเตอร์เรียก ไฟแนนซ์แอดไวเซอร์) เพราะตอนแรกไอคิดว่าถ้าไอตายทรัพย์สินทุกอย่างจะเป็นของยู (ภรรยา) แต่ไม่ใช่ในรัฐนี้ แต่ละรัฐกฎหมายไม่เหมือนกัน

โอ้ท : จริงเหรอ ไอก็นึกอย่างยูเลย งั้นทำเลย ยังไงก็ได้ให้ทรัพย์สินยูไม่ถูกรัฐยึด ให้ครอบครัวยูหรือให้ไอ ก็ตามใจยูเลย

มิสเตอร์ : ไอจะ ทำให้ยู ให้พี่ชาย แล้วถ้ายูตายจะให้ใคร จะได้ระบุไว้

โอ้ท : ทางไอคงไม่มีใครมาอยู่ที่นี่ จัดการขายทรัพย์สินแล้วให้ทางครอบครัวไอมารับเป็นเงินได้ไหม

มิสเตอร์ : ไอจะถามที่ปรึกษาฯ ดูว่าจัดการยังไงได้บ้าง

โอ้ท : ไอมีคำถามสงสัยว่า ถ้ายูตาย แล้วไอไม่รู้อะไรเลย เอกสารตรงไหน ทำยังไงบ้าง แล้วไอต้องทำยังไง ติดต่อใคร

มิสเตอร์ : ไอก็ไม่รู้ จะถามที่ปรึกษาฯดู

โอ้ท : งั้นใส่ชื่อน้องสาวไอก็แล้วกัน เพราะเดินทางมาได้ แล้วให้น้องสาวไปจัดการให้กับทุกคนในครอบครัว

นั่งรถไฟไปบ้านนก นครศรีธรรมราช 11 ส.ค 2551

พ่อ อาณี ตีแบด สนามกีฬา รามอินทรา

บ้านพี่หนึ่ง รามอินทรา 5 ธ.ค 2551

รำที่วัดโสธร

ทำบุญสงกรานต์ บ้านฝนรามอินทรา

ใส่บาตรที่คอนโดนกบางกะปิ 22 ธันวาคม 2551

นับถอยหลังปีใหม่ 2552 ที่ลุมพินีไนท์บาร์ซ่า

ตู้ปลาทองของโอ้ท

บ้านจุ๋มที่บางพลี

ภาพที่วัดไร่ขิง กับ ฝน

นก หนึ่ง โอ้ท ทำปอเปี๋ยะทอดไปบ้านเพื่อนมิสเตอร์ ... ฮาาาาาาาา

สไลด์ รูปโอ้ท

นั่งรถเมล์ครั้งแรก (หน้าตัวเองตลกมากเวลาพูด)

อนาคอนดาจากทีวี

มิสเตอร์ทำเบค่อนกับไข่

มิสเตอร์ทำแฮมเบอร์เกอร์ (ผู้ดำเนินรายการฮามากกกกกกกค่ะ)

มิสเตอร์ทำพิซซ่า

โอ้ท กะ นก ทำพิซซ่าครั้งแรก

เสียงเครื่องดูดควันดังมาก

ดูพลุวันชาติครั้งแรก ปีแรกที่อเมริกา

ปฎิทินลายนิตติ้ง

ฝนตก ลมพัด

อาหารทำเอง

สุดสัปดาห์ 14-15 มิถุนายน 2552

ฤดูหนาว

หิมะครั้งแรก

 

เกมส์วี ชกมวย ดารินกับคริส

ขนมปังไส้ไก่

ซื้อโทรศัพท์ใหม่ ซื้อหนังสือ

บ่ายวันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม 2554

แจ๋วแจ่มใส #20

18 กรกฎาคม 2554... วันนี้แจ๋วไปทำงานปกติ เมื่อไปถึงไม่เห็นรถของแม่บ้าน วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเลย แจ๋วสำรวจรอบๆ เอาน้ำยาสีฟ้า ใส่อ่างชักโครกทุกห้อง ปิดฝาทิ้งไว้สักพักก่อนล้าง ลงไปดูเครื่องซักผ้า (เพราะไม่เห็นผ้าตากที่ระเบียงด้านนอก) มีผ้าซักแล้วอยู่ในถังซัก จะปั่นไหม ไม่ปั่นดีกว่า ผ้าไม่เยอะมาก จัดการเอาใส่ตะกร้า พร้อมกับใส่ผ้าอีกกองซัก จากนั้นเอาตะกร้าผ้า และราวไม้พับได้ สองราว ขึ้นไปข้างบน จัดการตากผ้าที่ระเบียงด้านนอก เพราะแจ๋วขึงราวตากผ้าไม่เป็น...

อาจจะสงสัยว่าทำไม่แค่ขึงราวตากผ้าทำไม่ได้ ก็ราวตากผ้าที่แม่บ้านใช้ไม่ได้ขึงแล้วตากได้เลย ต้องล๊อกไม่ให้ลอกเลื่อนด้วย ไม่เช่นนั้นราวจะหย่อน ตากไม่ได้ แจ๋วทำไม่เป็นจ้า

(ปกติแม่บ้านจะซักผ้า แล้วตากเอง เนื่องจากโอ้ททำงานเที่ยงแม่บ้านต้องตากผ้าให้แห้งก่อนคุณสามีกลับ เพราะต้องเก็บราวให้เรียบร้อย เนื่องจากสามีไม่ชอบ เห็นแล้วทำให้บ้านดูไม่สวย เคยเล่าไปแล้วน๊า)

เมื่อตากผ้าแล้ว แจ๋วกลับเข้าบ้านทำความสะอาดต่อ จนเสร็จ เวลาล่วงเลยจนใกล้บ่ายสาม นั่นคือเวลาเลิกงาน เมื่อทำอย่างอื่นเสร็จเรียบร้อย ออกไปเช็คผ้าที่ตาก ว้า! แห้งไม่สนิทเลย งั้นเอาไปตากต่อที่ห้องใต้ดินก็แล้วกัน (ปกติปั่นผ้าหมาดๆๆ แล้วจะตากไว้ห้องใต้ดิน ในฤดูที่ไม่มีแดด) ด้วยความขี้เกียจของแจ๋ว ไม่อยากที่เก็บผ้าใส่ตะกร้า พับราวไม้สองอัน แล้วยกลงไป กางราวไม้ แล้วตากผ้าอีกรอบ แจ๋วจัดแจงยกทั้งราวไม้ที่มีผ้าตากลงห้องใต้ดินเลย สองราว (รอบละราวน่ะ ไม่ใช้ที่เดียวสองราวไม่สามารถเด้อค่ะ) แล้วบันได ประตูทางลงก็แคบ ต้องค่อยๆๆเดิน ด้านบนก็ติดคานอีก(ไม่รู้จะเรียกอะไร) เดินขี้น เดินลง จนครบสองราว แล้วตามด้วยผ้าอีกหนึ่งตะกร้า หน้ามึนเหมือนกันนะเนี่ย...

ภารกิจแจ๋วแจ่มใส ผ่านไปอีกวัน

ไมอามี่

6 กุมภาพันธ์ 2554... วันนี้ระหว่างนั่งรถไปโรงหนังเล่าให้มิสเตอร์ฟังว่า เมื่อวานบิ๋มชวนไปไมอามี่เดือนพฤษภาคมนี้ ไจลี่เพื่อนคนไต้หวันไปดูงานแล้วโปรเฟรสเซอร์หรือมหาวิทยาลัยไม่แน่ใจ บิ๋มบอกแต่จำไม่ได้ ออกค่าที่พักให้ บิ๋มไม่ได้ไปดูงานแต่ไปเที่ยวด้วย โอ้ทปฎิเสธไปเพราะต้องทำงาน แล้วไม่อยากไปเที่ยวคนเดียวมิสเตอร์ไม่ได้ไปด้วย มิสเตอร์บอกว่าน่าจะไปเพราะไม่ได้มีโอกาสไปบ่อย...ได้ยินเท่านี้ล่ะดีใจๆๆๆ แต่ก็ยังสองจิตสองใจไม่อยากไปคนเดียว มิสเตอร์บอกก็มีไจลี่กะบิ๋มด้วยไง โอ้ทหมายถึงมิสเตอร์ไม่ได้ไปด้วยตะหาก สรุปว่าไป เพราะอยากไปอยู่แล้ว โทรถามวันเดินทางบิ๋ม ไปวันที่ 4-6 หรือ7 พ.ค ยังไม่แน่ใจ ตัดสินใจอีกที พรุ่งนี้จะถามนายจ้างว่าขอหยุดได้หรือเปล่า ถ้าได้จะให้บิ๋มจองตั๋วเครื่องบินเลย ดีใจๆๆๆ ตื่นเต้นๆๆๆ กลับมาบ้านเปิดเนตดูทะเลไมอามี่ใหญ่เลยเราจะได้ไปหรือไม่ได้ไปก็ยังไม่รู้...

สรุปว่าไม่ได้ไป เพราะบิ๋มติดภาระเรียน และประชุม ช่วงนั้นพอดี...ไม่เป็นไร สักวันค่อยไปแบบสบายๆๆ ไม่มีภาระดีกว่า ตอนนี้ก็ฝันไปก่อน

7 กุมภาพันธ์ 2554... นายจ้างไม่มีปัญหาหยุดได้ เย ๆ แต่บิ๋มไม่แน่ใจว่าช่วงนั้นจะมีสอบหรือเปล่า คุยกันว่ายังไม่ต้องจองตั๋วจนกว่าจะรู้แน่ว่าไปได้

วันทำงาน...เลิกงานแล้วไปลั่นล้าต่อ คนเดียวก็สนุกได้เด้ออออ

ดูรูปคลิ๊กที่นี่จ่ะ

แจ๋วแจ่มใส # 19

23 มิ.ย 2554... วันนี้ฟ้าครึ้ม ฝนปรอยๆๆ แต่เช้า นึกในใจว่าแม่บ้านต้องไม่ซักผ้าตากแน่ๆๆ วันนี้คงต้องมีงานซักผ้าด้วย ค่อยพอมีงานทำหน่อยล่ะ หรือถ้าแม่บ้านไม่ซัก ก็มีงานน้อยลงอีกเพราะไม่ต้องเก็บผ้า สรุปว่า ทำงานที่บ้านนี้ สบายมากๆๆ งานน้อย เพราะแม่บ้านทำเองซะหลายอย่าง

ไปถึงบ้าน ฟ้ามืดเชียว แจ๋วเดินตรงไปที่เครื่องซักผ้าก่อน มีผ้าในเครื่องซัก และ เครื่องปั่น แต่จะปั่นหรือ ว่าจะตาก ไม่รู้ จะลงมือทำเลยก็ไม่ได้เพราะตอนนี้แม่บ้านต้องการประหยัดพลังงาน และค่าไฟ ถึงเอาผ้าตากแดด ขึ้นไปถาม แม่บ้านได้ความว่าจะปั่น แต่ดูแล้วแดดทำท่าจะออก (บานไม่หุบ) งั้นเอาไปตากแดดดีกว่า จัดการเก็บผ้าทั้งในเครื่องซัก และเครื่องปั่นใส่ตะกร้า เอาขึ้นบ้าน แต่ฟ้ายังไม่สว่างมาก เกรงว่าฝนตก เอาไปตากในห้องกระจกก้แล้วกัน แม่บ้านกลับไปคุยโทรศัพท์ต่อกับใครไม่รู้ รู้แต่ว่าคอมฯของแม่บ้านมีไวรัส คุยกับคนปลายสายเพื่อแก้ไข...แจ๋วเอาบันไดน้อยต่อปีนเพื่อผูกราว แต่ว่า ราวล๊อคไม่เป็นนะซิ เพราะแขวนแล้ว เชือกยังรูดอยู่เลย (แม่บ้านใช้ราวแบบม้วนเก็บ ไม่ได้ใช้เชือกผูกเสาเหมือนที่บ้านเรา) สุดท้ายเอาวางไว้ แล้วแจ๋วไปทำงานบ้านอื่นๆๆต่อ  เมื่อแม่บ้านคุยโทรศัพท์ เสร็จก็ออกไปตากผ้าที่ระเบียง เพราะแดดออกแล้ว

แจ๋วทำงานจนเสร็จ แม่บ้านเอาค่าแรงสัปดาห์นี้มาวางให้ที่โต๊ะอาหาร แจ๋วไม่ได้นับ คว้าใส่กระเป๋ากางเกง แล้วลากลับเลย ระหว่างทางจะไปธนาคาร ควักเงินมา อ้าว!  มีแค่วันเดียว หล่นที่ไหนหรือเปล่า วนรถกลับไปหา แม่บ้านออกไปข้างนอกแล้ว โทรเข้ามือถือไม่รับด้วย แต่เดาว่าไปไม่นาน เพราะผ้ายังตากอยู่ กับข้าวยังวางบนเตา ระหว่างรอแจ๋วเก็บผ้าที่แห้งพันใส่ตะกร้าไว้ให้แม่บ้าน

แม่บ้านกลับมาแปลกใจ เมื่อรู้สาเหตุ ก็หัวเราะ แล้วรีบหยิบเงินที่ขาดให้ อาจเป็นเพราะโอ้ทแจ้งว่าสัปดาห์หน้า ทำงาน วันเดียว และสัปดาห์ต่อไป ทำงานวันเดียว เพราะมิสเตอร์พักร้อน จะพาไปเที่ยว....อ่อ แม่บ้าน จ่ายให้รวมถึงสัปดาห์หน้าเลย รวมเป็น สามวัน จัดแจงฝากธนาคารเรียบร้อย ค่อยโล่งใจ นึกว่า หล่นหายไปไหนแล้วตั้ง $30

จบจ้า..



แจ๋วแจ่มใส # 18

13 มิ.ย 2554...วันนี้ทำหน้าที่แจ๋วปกติ แต่มีเรื่องมาเม้าท์เล็กน้อย ว่าดังนี้...

แม่บ้านออกไปซื้อของ แจ๋วก็ทำงานไปตามปรกติ จนงานเสร็จแม่บ้านกลับมาพอดี แจ๋วออกไปช่วยถือของจากรถ แม่บ้านซื้อแตงโมมาด้วยลูกหย่ายยยยยยยยยยยย...จากรถแจ๋วถือถุงของ สาม สี่ถุงเข้าบ้านเรียบร้อย และหันมารับแตงโมจากแม่บ้านหน้าประตู แต่ว่า....โผล๊ะ แตงโมหลุดมือแจ๋ว ลงไปอยู่บนพื้น แตก สองเสี่ยวเลย....จ๊ากกกกกกกกกก

ดีนะที่แม่บ้านใจดี หัวเราะแทนที่จะต่อว่า แถมหั่นใส่กล่องแช่ตู้เย็น แบ่งให้แจ๋วกลับมากินอีกด้วย พร้อมกับถั่วฝัก (คล้ายถั่วลันเตาแต่ใหญ่กว่า) จากสวน และข้าวกล้องที่แม่บ้านลองซื้อมาหุงกินกับสมาชิกในบ้าน ตามที่แจ๋วเคยแนะนำไว้ แต่สรุปว่าไม่ชอบกัน แจ๋วรับกลับมาหุงกินเอง

 จบแล้วจ้า แจ๋วซุ่มซ่าม

ผัดโซบะ ตามใจโอ้ท

 ที่จั่วหัวไว้ว่าตามใจโอ้ท เพราะมั่นใจว่าไม่มีใครเคยทำแบบนี้ ปกติผัดโซบะจะใส่เบค่อนอย่างเดียวก็อร่อยแล้ว แต่เนื่องจากเสียดายของ มีปูอัดก้อน (แครบเค๊ก ภาษาประกิตเรียกว่างี้) เหลือ ทำให้มิสเตอร์ แล้วกินไม่หมด ไม่กินซ้ำอีกด้วย เลยจัดการเอามาบิ ผัดใส่ไปด้วยเลย ใส่ผักสลัดอีกต่างหาก ไม่ใช่กะหล่ำ แต่มีกะหล่ำสีม่วงใส่ไปด้วย แล้วใส่เส้นโซบะสด กับผงสำเร็จ อร่อยอีกแบบ

 

หน้าตาโซบะที่โอ้ทใช้เป็นแบบนี้ หาได้ที่ตู้แช่จ้า

 

 

แจ๋วแจ่มใส # 17

6 มิ.ย 2554...วันนี้มีเรื่องขำมาเล่าสู่กันจ้า เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว แม่บ้านให้บริษัทกำจัดมดมาฉีดน้ำยาในบ้าน เพราะมดดำตัวน้อยเต็มบ้าน ทุกห้องโดยเฉพาะห้องน้ำ โอ้ทไปทำงานวันจันทร์ที่แล้ว แม่บ้านบอกว่าห้ามถูพื้นให้ดูดฝุ่นอย่างเดียว โอ้ทคิดว่าเฉพาะภายในบริเวณบ้านเท่านั้น จัดแจงถือไม้ถูพื้น ถังน้ำ และอุปกรณ์ทำความสะอาดห้องน้ำขึ้นมา แม่บ้านย้ำอีกว่าห้ามถูพื้นนะ โอ้ทตอบไปว่าแค่พื้นห้องน้ำ...

จนกระทั่งทำครบทั้ง 3 ห้อง แม่บ้านเดินไปดูปรากฎว่า สายไปเสียแล้ว พื้นห้องน้ำมีร่องรอยเปียกอยู่เลย แม่บ้านทำเสียงขำๆๆ แต่ว่าโอ้ทรู้สึกผิด เพราะไม่เข้าใจกัน  โชคดีที่แม่บ้านนัดให้บริษัทฉีดน้ำยามาดูอีกครั้งวันพฤหัส และได้ฉีดน้ำยาในห้องน้ำอีก รอบนี้แม่บ้านย้ำว่าห้ามถูพื้นทุกห้อง และห้ามดูดฝุ่นตรงขอบรอบห้อง ...อิอิ จำแม่นเลยล่ะรอบนี้

แล้ววันนี้เอง แม่บ้านเข้ามาถาม พร้อมกับยิ้มว่าไม่ถูพื้นนะ...ฮ่าฮ่า หัวเราะกันใหญ่เลยสองคน ไม่ถูแล้วจ้า จำได้

แถมเรื่องตลกที่ไม่เกี่ยวกับงานของแจ๋ว...ประตูโรงรถบ้านนี้ระบบอัตโนมัติเกิดไม่ทำงาน แม่บ้านเรียกช่างมาซ่อม...เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ช่างกลับ แม่บ้านเดินมาพร้อมกับลูกปืน (สำหรับไฮดรอลิคประตู) และบอกด้วยหน้ายิ้ม แกมขำพร้อมยื่นลูกปืนให้โอ้ทดู  " ช่างบอกไอให้ล้างมือ แล้วแบมือ ยื่นเจ้านี้มาให้ บอกว่าทำในจีนเลยไม่ดี ที่บ้านเราทำดีกว่าเยอะ" อ้าว แล้วจะรู้ได้ยังไงล่ะ มันติดอยู่กับประตูบ้านตั้งแต่ซื้อบ้านแล้วนี่...ฮาไม่ค้าบบบบบ

อากาศร้อนไปว่ายน้ำกันดีกว่า

30 พฤษภาคม 2554...วันหยุดส่วนมากจะเริ่มกิจวัตรตอนบ่ายเพราะตื่นตอนไหนก็ตอนนั้น วันนี้ชวนมิสเตอร์ไปช่วยยกอิฐ หิน เตรียมไว้ทำสวน และซื้อไก่เคเอฟซีมาหม่ำ เพราะขี้เกียจทำอาหาร เมื่อหม่ำเสร็จสี่โมงกว่าๆๆ ก็ออกไปว่ายน้ำเลย

ระหว่างรอมิสเตอร์

แดดร่มลมตก อากาศร้อน ไปว่ายน้ำคลายร้อนดีกว่า  สระที่อพาร์ทเม้นท์ ดร.บิ๋มคนสวย คนเล่นเยอะเชียว แต่ยังมีที่ให้เราได้เล่นบอลกันได้  ทาครีมกันแดดแล้ว ขึ้นมายังดำเลยอะ...(ดำมากกว่าที่เป็นอยู่)

ระหว่างรอสาวๆๆ เปลี่ยนชุด สร้างภาพซะเลยไม่เสียเวลาเปล่า

(ซื้อกล้องกันน้ำมาหลายเดือนแล้ว วันนี้เป็นครั้งแรกที่ถ่ายในน้ำ ภาพสวยใช้ได้)

คนเยอะแยะ

เล่นจนชุ่ม แล้วหม่ำข้าวไข่เจียว กะ น้ำพริกแม่หญิง(ซื้อเพื่อนในอเมริกาชื่อหญิง ทำอร่อยมากๆๆ)  สุขขีสโมสร...


แล้วก็มานั่งแปะหน้าคอมฯ หลังจากกลับจากว่ายน้ำ มีเท่านี้่แหละ วันนี้...

โดดๆๆๆ

นานๆๆ ออกกำลังกาย แค่นาที สองนาทีก็หอบแห่กแล้ว
19 พ.ค 2554...

22 พ.ค 2554

หลังหมดหน้าที่แจ๋ว ไปช้อปต่อสองชั่วโมง กลับถึงบ้านรดน้ำต้นไม้ซะก่อนเข้าบ้าน เสร็จแล้วสร้างภาพ แล้วก็กระโดด โลดเต้น นาทีกว่าๆๆ ก็หอบแห่กแล้วอะ แก่เลี้ยวววววววววว

ดูดอกไม้ที่บานแล้ว

22 พ.ค 2554...วันก่อนพาดูรอบบ้านแล้ววันนี้ดูดอกไม้ที่บ้านแล้วกันดีกว่า ส่วนมากกุหลาบ เดินผ่านกลิ่นหอมฉุยโชยมาเชียวแหละ

งานเฉพาะกิจวันเดียวจบ

21 พ.ค 54...เมื่อวันอังคารเพื่อนโทรมาบอกมีงานให้ทำ และบอกรายละเอียด ฟังแล้วน่าสนใจ แต่ไกลไปนิด ชั่วโมงกว่า หาเพื่อนไปด้วยกันดีกว่าว่าแล้วโทรหาบิ๋ม ตกลงไป เพราะบิ๋มอยากทำเป็นประสบการณ์นอกเหนือจากเรียน ทำอะไรสนุกๆๆ  นัดกับคนจ้างไว้ 9 โมงเช้าเจอกันที่บ้านตามที่อยู่ที่ให้มา  บิ๋มมารับตามนัด 7.40น. ไปถึงบ้านที่นัด 8.50น. มีเวลากินข้าวเหนียวหมูนิดหน่อย (ทำไปเอง) ...

อ่านมาถึงตรงนี้คงสงสัยว่า แล้วงานอะไรล่ะเนี่ยไม่บอกสักที?   คนจ้างเป็นคนไทย ขายเสื้อผ้านำเข้าจากไทย ถ่ายแฟชั่น แล้วลงเวบ.. โอ้ทไปถึงช่วยจัดฉากสตูดิโอ ตั้ง เสา ใส่ฉากสี ติดไฟ และเตรียมเสื้อผ้า เลือกชุด แต่งตัวให้นางแบบ  ช่วยรีดผมนิดหน่อย นางแบบ 3 คน ช่วยกันเลือก และ แต่งตัวให้ สองคนกับบิ๋ม สนุกดี เป็นประสบการณ์อีกอย่าง ที่ชอบด้วย

นางแบบเหมือนในหนัง เวลาเปลียนเสื้อผ้าจะโป๋ ไม่อาย แต่เราสองคนไม่ได้สนใจ ไม่มอง จัดชุดและแต่งตัวให้ แล้วส่งออกไปถ่ายรูป

8 ชั่วโมงผ่านไป งานเสร็จเรียบร้อยด้วยดี  ได้ประสบการณ์อีกอย่าง ระหว่างเดินทางกลับ รู้สึกง่วง คงเหนื่อย แต่ตอนทำงานไม่รู้สีกเหนื่อยเลย ตั้งใจทำ แป้บเดียว เวลาผ่านไปจนเสร็จ

ต้องขอบใจเพื่อนที่โทรมาบอก

พาชมรอบบ้าน ฤดูร้อนปี 2554

คลิปนี้ทำเมื่อวันที่ 15 พ.ค 2554 ตั้งใจทำให้พ่อแม่ และ ครอบครัวที่ไทยดูกัน วันที่ถ่ายทำอากาศสบาย อัดยาว 33 นาทีกว่า เกินยูทูปกำหนด เลยต้องแบ่งเป็น 3 ตอน แต่ยังไงโอ้ทก็ยังพูดมากอยู่ดี ไปดูกันเลยดีกว่าเน่อะ

ส่งของไปรษณีย์ระหว่างประเทศเกิน $300 ต้องมีอินวอยส์

17 พฤษภาคม 2554

สดร้อน ๆ กลับมาจากไปรษณีย์ รอบสอง ทำไมเหรอ?  เล่าเลยจ้า

โอ้ทขายกล้องในอีเบย์ราคา $985  คนซื้ออยู่ประเทศไอร์แลนด์ จัดการห่อลงกล่องตรงไปไปรษณีย์ หวังจะส่งเสร็จภายในเวลาอันสั้น คนไม่เยอะด้วย (แอบดีใจในใจ เพราะปกติแถวยาววววววววววว) กรอกแบบส่งระหว่างประเทศ เข้าไปที่เคาน์เตอร์แจ้งเจ้าหน้าที่ไป ส่งแบบด่วน(เอ๊กซ์เพรสเมล์) ซื้อประกัน และ เลขติดตาม(แทรคกิ้งนับเบอร์)ด้วย ขอทราบค่าใช้จ่าย เจ้าหน้าที่ดูและแจ้งมา ...ไม่แพงอย่างที่คิดแฮะ แต่ยังส่งไม่ได้เจ้าหน้าที่ยื่นแบบฟอร์มให้กรอกอีกชุด งั้นขอไปกรอกก่อนแล้วจะเข้ามาใหม่ โอ้ทบอกเจ้าหน้าที...

กรอกแบบฟอร์มเสร็จ เข้าแถวรอ ถึงคิวล่ะ เจ้าหน้าที่คนเดิม แจ้งไปว่าต้องการส่งอะไร อีกรอบเหมือนที่แจ้งเจ้าหน้าที่คนแรก แต่รอบนี้เจ้าหน้าที่บอกว่า ยูต้องใส่ราคาแต่ละรายการ ใส่รวมไม่ได้ ...อ้าว! อีกแล้ว โอ้ทเขียนแยกว่ามีอะไรในกล้องบ้าง แล้วใส่ปีกการาคาเดียว ทำไงล่ะไม่รู้ว่าอะไรเท่าไร เจ้าหน้าที่ยืนยันว่าต้องใส่แต่ละรายการ  โอ้ทคิดไม่ออก ว่าเท่าไรบ้าง ถามเจ้าหน้าที่ว่ามีเครื่องคิดเลขให้ยืมไหม  ไม่มีจ้า งั้น เดี๋ยวฉันกลับมาใหม่ ขอไปคำนวนก่อนว่าอะไรเท่าไร....สร้างตัวเลขเองให้ได้ตามยอดจริง เสร็จแล้วกลับไปเข้าแถว (วันนี้คนน้อยมากๆๆ) เจอเจ้าหน้าที่คนเดิมคนที่สองนี่ละ รอบนี้เหมือนจะเรียบร้อย แต่ข้อมูลหน้าจอคอมฯ บอกว่าต้องมีใบอินวอยส์เพราะราคาเกิน $300 อ้าวอีกแล้ว..

โอ้ทย้อนเจ้าหน้าที่อีกว่าเคยส่ง $600 กว่าไม่เห็นใช้เลย เจ้าหน้าที่ตอบมาว่า เจ้าหน้าที่คนที่รับวันนี้เขาคงไม่ได้อ่านจอ ...เอ้าแบบนี้มีด้วย โอ้ทถามไปอีกว่าส่งเอ็กซ์เพรส ด่วนๆๆน่ะ เพราะเจ้าหน้าที่พูดไพรออริตี้ ไม่ใช่ที่ต้องการส่ง เจ้าหน้าที่เช็คข้อมูลบอกว่า ด่วนก็ต้องมีอินวอยซ์  แล้วย้ำว่าต้องใช้เอกสารแสดงว่าซื้อมาเมื่อไร ที่ไหน ราคา โอ้ทตอบกลับว่า ไอเข้าใจ แต่ไอไม่มีเพราะซื้อออนไลน์ ทีนี้เจ้าหน้าที่เมินหนีบอกว่า ต้องมีอินวอยซ์ สองฉบับถึงส่งได้ เฮ้อ! ชักเหนื่อย  ถอยหลังกลับบ้านก่อน มาดูตัวอย่างอินวอยซ์ที่เคยซื้อของ แล้วพิมพ์เองเลย...

กลับไปไปรษณีย์อีกรอบ เจ้าหน้าที่คนแรกกลับมาประจำเคาน์เตอร์ และคนที่สองออกพอดี เจ้าหน้าที่คนแรกทัก " อ้าว ยูยังอยู่อีกเหรอ" เข้าไปหาเขาแล้วบอกว่า ก็เจ้าหน้าที่คนนั้นขอใบอินวอยซ์ไอเลยต้องกลับไปทำมา รอบนี้ทุกอย่างเรียบร้อย เพียงแต่ประกันชดเชยสูงสุดเพียง $650 เท่านั้น ถ้าของชำรุด หรือหาย ก็ยังดีกว่าสูญหมดเลย

แจ๋วแจ่มใส # 16

วันนี้มีเรื่องขำของนายจ้างมาเล่า...

ฤดูร้อนแล้ว แม่บ้านต้องการประหยัดไฟ เพราะค่าไฟสูงมาก เนื่องจากทางเมือง (บ้านเราก็คงเป็นการไฟฟ้า แต่ที่นี่ทางเมืองจะเป็นผู้ดูแลค่าสาธารณูปโภคด้วย) ขึ้นอัตราค่าไฟ ปกติบ้านนี้ซักผ้าทุกวัน และปั่นหมาด เอาออกมาผึ่ง ฤดูร้อนมีแดด แม่บ้านบอกซักอย่างเดียวแล้วเอาผ้าตากแดดแทนปั่นแห้ง ประหยัดพลังงานไฟฟ้า แต่พ่อบ้านไม่ชอบใจที่เห็นแม่บ้านขึงราวเอาผ้าตากที่ระเบียง เนื่องจากดูไม่สวย แม่บ้านเล่าไป ขำไป...อ้าวแล้วจะทำไงล่ะ โอ้ทสงสัย แม่บ้านพาไปดูราวที่โยง(แม่บ้านทำเอง ซื้อราวสำเร็จมาโยง) ในห้องกระจก (ห้องแดด) แต่แม่บ้านอยากทำราวที่ระเบียงด้านหลังด้วย เอาไว้ตากผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน แม่บ้านบอกว่า ฉันจะตากตอนที่สามีไปทำงาน และเก็บก่อนสามีกลับ....โอ้ทอึ้ง และขำ แล้ววันนี้โอ้ทไปถึงเห็นราวตากผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน ที่ระเบียงหลังบ้าน และ ราวตากผ้าเช็ดตัวในห้องกระจก โอ้ทถามแม่บ้านว่าสามีไม่โกรธเหรอ ตากแบบนี้ ได้คำตอบว่า เขารู้แล้ว และไม่พอใจอยู่ แต่ฉันบอกไปว่าจะตากตอนคุณไม่อยู่ และรีบเก็บก่อนคุณกลับมา...โอ้ทขำเลย เพราะที่เก็บนี่ไม่เฉพาะเก็บแต่ผ้าที่ตาก แต่เก็บทั้งราวที่ขึงด้วย  สรุปทั้งฤดูร้อน แม่บ้านต้องขึงราว  เอาผ้าตาก และ เก็บผ้า เก็บราว แบบนี้แน่ๆๆ

เนื่องจากต้องตากผ้าให้แห้งก่อนสามีกลับ แม่บ้านต้องทำเองตั้งแต่ซัก ตาก เก็บ เพราะต้องซักตอนเช้า และตากแดดตอนสาย ถ้ารอโอ้ทไปทำจะไม่ทันผ้าแห้ง เพราะโอ้ททำตอนเที่ยง..................จบความคืบหน้าวันนี้

ปล. ดีนะที่มิสเตอร์ไม่ว่าอะไร โอ้ทตากผ้าหลังบ้านเหมือนกันแต่ไม่ได้ขึงราว เอาแขวนบนราวพับได้ แบบนี้

รูปถ่ายเมื่อเช้านี้ก่อนไปทำงาน เริงร่า บ้าบอ

น่องไก่ย่าง (เอารูปใส่ด้วย)

น่องไก่ย่าง ทำแล้วคิดถึงส้มตำน้ำตกมากๆๆ แต่ไม่มี หามะละกอดิบไม่ได้เลย แล้วตำก็ไม่เป็นอีกด้วย สุดท้ายกินแต่น่องไก่ย่างไปก็แล้วกัน ทำง่ายๆๆกันไปแบบง่าย ๆ

ล้างน่องไก่ให้สะอาด หมักน้ำปลา ซีอิ้วขาว ผงกระเทียม หรือกระเทียมสดตามชอบ พริกไทย พริกป่นใส่ไปด้วยก็ได้ตามชอบ หมักไว้อย่างน้อย 30 นาที เครื่องปรุงจะได้เข้าในเนื้อไก่ เมื่อได้ที่แล้ว เปิดเตาอบ (ไม่มีเตาย่าง) ใช้ไฟบน 375-400 ฟาเรนไฮต์ หรือถ้าเตาไม่มีอุณหภูมิไฟบนให้ปรับ เหมือนเตาของโอ้ทมีแต่สูง กะ ต่ำ ก็ใช้ สูงเลย ใส่ไก่อบไป ครั้งละ 20 นาที กลับด้าน และกดดูว่าเนื้อไก่สุกหรือยัง เพราะข้างนอกจะเกรียม แต่ข้างในจะไม่สุก ถ้าชอบแห้ง ก็อบต่อไปเรื่อยๆๆ ของโอ้ทจะเกรียมมากเพราะย่างจนเนื้อสุกจริงๆๆ แห้งๆๆ เพราะชอบแบบนี้  เสร็จแล้ว นึ่งข้าวเหนียว หรือ หุงข้าวสวยกินร้อน ๆ เลยน่ะ หย่อย ๆ

ครบรอบปีที่ 5

25 เมษายน 2554 

เวลา 12.41 น....อีกแล้ว! ลืมอีกแล้ว จะอะไรล่ะ ก็วันครบรอบของเรานะซิ ปีนี้เป็นปีที่ 5 แล้ว ผ่านไปเร็วเหมือนกันนะเนี่ย และจะครบปีที่ 3 ที่อยู่ด้วยกัน วันที่ 1 พฤษภาคม นี้ จดทะเบียนกันเมื่อ 20 เมษายน 2549    

เอ! นึกได้ว่าวันที่ 20 ที่ผ่านมาเป็นวันพุธ มิสเตอร์อารมณ์ไม่ดีด้วย จะเพราะเราลืมหรือเปล่าหว่า? ไม่น่าจะใช่ เพราะปีที่แล้ว ต่างคนต่างลืม อีกอย่าง ทุกวันๆ ก็เหมือนกัน ไม่มีวันไหนพิเศษกว่าวันไหน ไม่น่าจะอารมณ์เสียเพราะเหตุนี้  ส่งการ์ดออนไลน์ไปให้แล้ว พรุ่งนี้ค่อยถามก็แล้วกัน...

อีกปีที่ผ่านมา ยังคงเหมือนเดิม อยู่กันแบบเรียบง่าย มิสเตอร์ ไปทำงาน ห้าวัน เสาร์อาทิตย์อยู่บ้านบ้าง ไปทำกิจกรรมนอกบ้านด้วยกันบ้าง ไม่เคยทะเลาะกัน มิสเตอร์ไม่เคยขัดโอ้ท และโอ้ทก็ไม่เคยขัดมิสเตอร์ เคารพสิทธิซึ่งกันและกัน โอ้ทพูดมากเหมือนเดิม มิสเตอร์ก็เงียบเหมือนเดิม วันไหนทำบ้านรก ก็ไม่เคยบ่น เสื้อไม่ได้รีดไว้ให้ก็ไม่ว่า ใส่เสื้อไม่รีดก็ได้ ไปเที่ยวกลับบ้านทีหลังก็ไม่ว่า  เล่นคอมพิวเตอร์นานๆๆ ก็ไม่ว่า หิวไม่ได้ทำอาหารไว้ให้ก็ทำแซนด์วิชกินเอง  แต่ทั้งหมดไม่ใช่ว่าโอ้ทไม่ได้ทำหน้าที่แม่บ้านนะ แค่บางครั้งเท่านั้นแหละ ปกติก็ยังดูแลมิสเตอร์  ทำงานบ้านเหมือนเดิม แค่อยากบอกว่าโชคดีที่สุดเลย ไม่ต้องมีเงินมากมาย แต่มีความสุขกายสบายใจเท่านี้แหละเป็นที่สุดแล้วล่ะ  พ่อแม่รู้ว่าอยู่ไกลบ้านไม่ลำบากก็จะได้สบายใจ