Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Monday, January 24, 2011

แจ๋ว แจ่มใส #5

งานประจำที่ทำทุกครั้งคือดูดฝุ่น แต่ไม่เสร็จทุกห้อง ที่ทำทุกครั้งคือทางเดินกับห้องโถง ส่วนห้องอื่นๆๆ สลับทำ วันนี้สองห้อง วันต่อไปทำห้องต่อไปอีกสองห้อง หรือสามห้อง แล้วแต่ว่ามีเวลามากน้อยในวันนั้นๆ  วันไหนไม่ต้องทำอาหารก็มีเวลาทำห้องมากหน่อย (ช่วงนี้แม่บ้านยังช่วยทำด้วยกันเวลาจะเหลือมาก)

ตามชั้นวางของ ตู้เก็บของในห้องน้ำ ในครัวจัดเก็บเป็นระเบียบตั้งแต่วันแรกๆๆที่เริ่มทำ วันต่อๆๆมา แค่คอยดู วางของให้เข้าที่

ใกล้จะถึงวันที่แม่บ้านต้องผ่าตัดทุกทีแล้ว โอ้ทบอกแม่บ้านเรื่องทำอาหารที่หนักใจ เพราะทำก็ไม่เก่ง แถมยังต้องควบคุมเครื่องปรุงรสด้วยเพราะแม่บ้านหลังผ่าตัดจะกินอาหารที่มีรสไม่ได้ มีผลกระทบต่อกระเพาะ ส่วนพ่อบ้านต้องควบคุมความเค็ม  แม่บ้านใจดีมากหาวิธีให้ง่ายๆๆ โดยการทำอาหารไว้ล่วงหน้า แช่แข็ง แล้วจัดเป็นถุงๆๆ แต่ละวันจะหยิบมาหนึ่งถุง แม่บ้านเขียนไว้ที่ถุงให้ด้วยว่ามีอะไรบ้าง ต้องทำอะไรบ้าง ถ้าเป็นอาหารแช่แข็งโอ้ทก็อุ่น ถ้ามีเนื้อสัตว์ดิบ โอ้ทก็ทำสุก แต่ทำแบบง่ายๆๆไม่ต้องปรุงอะไรเลย แบบนี้ค่อยหายกังวลหน่อย

ระหว่างที่แม่บ้านเพิ่งออกจาก รพ.สัปดาห์แรก ลูกสาวมาอยู่ด้วย ลูกสาวน่ารัก เป็นคุณหมอแต่อยู่แคลิฟอเนีย เข้ามากอดโอ้ทขอบคุณที่ช่วยแม่เขาดูแล ทำความสะอาดบ้านให้สะอาดเรียบร้อย

สรุปว่าทุกคนในบ้านปลื้มกับผลงานที่โอ้ททำ โอ้ทก็พลอยดีใจด้วย โดยเฉพาะการจัดระเบียบตู้เสื้อผ้า ของต่างๆๆ ในตู้ในลิ้นชัก เมื่อมีเวลาเหลือจากทำความสะอาดแล้วโอ้ทจะเปิดลิ้นชักดูว่ามีอะไร แล้วจัดเก็บ ล่าสุดจัดลิ้นชักถุงเท้ากับชุดชั้นใน ของแม่บ้าน กับ พ่อบ้าน (ไม่รังเกียจเพราะทุกชิ้นสะอาด แล้วเป็นงานที่เราเลือกทำ) 

หลังจากแม่บ้านกลับจากผ่าตัดแล้ว ต้องทำทุกวัน โอ้ทมองว่างานไม่ค่อยมีทำทุกวัน แล้วจะทำอะไร ถามเพื่อความมั่นใจ แม่บ้าน และลูกสาวบอกว่าให้มาทุกวัน จะได้คอยช่วยหยิบจับ ของให้แม่ด้วย เพราะแม่ยังเดินไม่สะดวก แล้วเรื่องจัดของคงหาได้ไม่มีปัญหา...

ติดตามตอนต่อไปจ้า






ภาพนี้ถ่ายที่บ้าน เมื่อ 15 มกราคม 2554

No comments:

Post a Comment

ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

Thank you for visiting.