นอร์ธดาโกต้า 22-26 ธ.ค 53

Click to read in Englsih

ปีนี้กำหนดการเดินทางไปนอร์ธดาโกต้า 22-26 ธ.ค 53 ออกเดินทางเช้าวันที่  22 และ ถึงนอร์ธดาโกต้า คืนนั้น สี่ทุ่ม แต่...

ทุกปีการเดินทางมีอุปสรรค ตั้งแต่ตรวจกระเป๋าตอนเช็คอินที่สนามบิน โอ้ทจะลืมขวดน้ำ และถูกตรวจยาในเป้ ตลอดเลย แต่ปีนี้ทุกอย่างราบรื่น ดีใจจัง การเดินทางครั้งนี้ต้องรื่นตลอดแน่ๆๆ...การเดินทางเริ่มแล้ว จากสนามบินฟิลาเดลเฟีย ถึงมินิอโปลิส มินิโซต้า ตามกำหนดการณ์ เวลาขณะนั้น 13.30 น.  มุ่งหน้าไปประตูที่ต้องต่อเครื่อง 16.00 ติดต่อเค้าน์เตอร์เพราะเรายังไม่ได้ระบุที่นั่งในตั๋ว เจ้าหน้าที่แจ้งให้รอเพราะกำลังจัดการที่นั่งผู้โดยสายอยู่..รอ ร้อ รอๆๆๆๆ จนใกล้จะถึงเวลาขี้นเครื่องแล้ว เข้าไปถามอีก ...นี่ล่ะปัญหาเริ่มแล้ว ที่นั่งเราสองคนไม่มีแล้วอะ เป็นไปได้ยังไงเนี่ย!  เจ้าหน้าที่แจ้งว่า เครื่องบินน้ำหนักเกิน เพราะเติมน้ำมันเข้าไป ทำให้ต้องอาสาผู้โดยสารเปลี่ยนเที่ยวบิน และเอาผู้โดยสารออก แจ๊คพอตเลย เราสองคน แล้วเที่ยวต่อไปคือพรุ่งนี้บ่ายสอง.. มิสเตอร์หงุดหงิดมากๆๆๆ  ไม่ละ จะไปวันนี้ สรุปว่า มีทางเลือก สองทาง คืนนี้ เราเลือกสนามบินที่ใกล้เคียงกับปลายทาง เครื่องออกสี่ทุ่ม สองคนติดแหงกอยู่สนามบินค่อนวัน เบื่อๆๆๆๆ มากกกกกกกกกกกก... สายการบินให้คูปองลดค่าตั๋วมาใช้ปีหน้า 600 ดอลล่าร์

หลังจากนั้น เราต้องเปลี่ยนสถานที่รับรถเช่าเพราะไม่ได้ลงสนามบินตามแผนเดิม ต้องใช้อินเตอร์เนต ถึงได้เห็นพ้องกันว่าต้องซื้อแลปทอปแล้ว เพราะหาอินเตอร์เนตยากมากๆๆ พอมีแต่น้อยเนื่องจากคนส่วนมากมีแลปทอปส่วนตัว  ทำการเปลี่ยนที่รับรถ และที่ส่งคืน ต่างสนามบินถูกคิดเพิ่มเล็กน้อย (มิสเตอร์บอกเล็กน้อย)  มิสเตอร์โทรบอกแม่ให้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พร้อมกับให้แม่ถามโรงแรมที่เราจะไปพักว่าจะขอกุญแจไว้ได้ไหม เพราะไม่อยากรบกวนตอนดึก (เราไปถึงโรงแรมเกือบตีสอง เพราะจากสนามบินขับรถไปอีกสามชั่วโมง) ทางโรงแรมไม่ฝากแต่ใส่ซองแปะไว้บนกระจกด้านหน้า และแล้วเราทั้งสองถึงที่หมายโดยสวัสดิภาพ

คริสมาสต์ครั้งนี้ชอบมากเพราะไม่มีพายุหนักเหมือนปีก่อน หิมะเยอะ แต่แดดออก ฟ้าแจ่มใส ได้ไปถ่ายรูปที่เนินเขา ที่ดินของครอบครัวสมใจ แถมยังได้ไปเขื่อนที่เป็นน้ำแข็ง เดิน นอนกลิ้งๆๆๆ บนเขื่อนน้ำแข็ง ตื่นเต้นๆๆๆๆ ได้ยืนน้ำที่เป็นน้ำแข็งแล้วจริงๆๆ

การเดินทางครั้งนี้ หนีบกล้องไป สองตัว ตัวเล็กพกใส่กระเป๋าเสื้อ ใช้ง่าย ตัวใหญ่ใช้บางโอกาส และถ่ายวิว ได้ภาพมา พันสองร้อยกว่าภาพ

วันเดินทางกลับ มิสเตอร์ดูข่าวแจ้งสภาพอากาศ แล้วบอกว่าเราคงไม่ได้กลับบ้านแน่คืนนี้ เพราะหิมะฝั่งบ้านเราหนัก เราสองคนขึ้นเครื่องจากสนามบินบิสมาร์ค นอร์ธดาโกต้า 16.30 ไปถึง สนามบินมินาอโปลิสประมาณ 18.xx และดูจอทีวีตรวจสอบเที่ยวบิน ว่ามีที่ไหนใกล้ ที่เราจะไปลงได้บ้างคืนนี้ เพราะเที่ยวบินของเราได้ยกเลิกไปเรียบร้อยแล้ว...เหนื่อยๆๆๆ เบื่อๆๆๆ มิสเตอร์หงุดหงิดๆๆๆ ตลอดการเดินทางเลย

เราสองคนสอบถามข้อมูลที่จุดช่วยเหลือของสายการบิน  เที่ยวคืนนี้ลงสนามบินพิสเบิร์ก ใกล้กับสนามบินฟิลาเดลเฟียที่ยังไปได้แต่เราไม่ทัน  สุดท้ายต้องค้างคืนหนึ่งคืน ดีกว่ารอกำหนดการที่สายการบินแจ้งมาว่าสนามบินฟิลาเดลเฟียจะทำการบินอีกครั้ง ต้องรออีก สองวัน..อยากกลับบ้านจะแย่แล้ว  เราติดต่อช่องตั๋วเปลี่ยนเส้นทางพรุ่งนี้เช้าไปลงพิสเบิร์ก ได้เที่ยวบิน 7 โมงเช้า  จากนั้นตรงไปที่เค้าน์เตอร์ประชาสัมพันธ์เพื่อสอบถามข้อมูลโรงแรม แต่ไม่มีใครเลย เราเดินสำรวจรอบๆๆ เห็นโทรศัพท์มีป้ายเขียนไว้ด้วยแต่ละเบอร์ติดอะไรได้บ้าง บอกมิสเตอร์มาโทรติดต่อ..เสร็จสรรพ ได้ห้องพัก คืนนี้มีที่นอนล่ะ แล้วเดินไปทางไหนต่อล่ะ ขี้นรถบริการของโรงแรม (shutter bus)

สนามบินมินาอโปลิสจัดว่าใหญ่ ระหว่างชานชลา (เรียกเป็นรถเมล์เลยละกันเข้าใจง่ายดี) มีรถพ่วงไฟฟ้า เรียกว่า แทรม (Tram)  (เหมือนรถไฟ) วิ่งเชื่อม เราขี้นกันสองรอบ เพราะลงผิดที่ สอบถามเจ้าหน้าที่ทางโทรศัพท์ได้ตลอด 24 ชั่วโมงหรือเปล่า ไม่รู้ ไม่เห็นป้ายบอก แต่หาอะไรไม่เจอ ยกโทรศัพท์ถามได้ แต่ละจุดมีโทรศัพท์และรหัสจุดนั้นๆๆ เพื่อเจ้าหน้าที่จะได้รู้ว่าเราอยู่ตรงไหน

เมื่อถึงจุดรถรับจากโรงแรม ต้องโทรแจ้งที่โรงแรมเอง  มีคนติดค้างเหมือนเราหลายคนทีเดียว มีรถจากโรงแรมหลายแห่งทะยอยมารับ แล้วรถเราก็มาถึงภายใน 12 นาที ...

รวบรัดตัดความ ถึงเช้า รถโรงแรมมาส่งที่สนามบิน เช็คอิน ไม่มีชื่ออีก ชักใจไม่ดี แต่พนักงานเช็คให้อีกรอบ ไม่มีปัญหา สุดท้ายเราสองคนได้นั่งอยู่บนเครื่องบินเดินทางถึงสนามบินพิสเบิร์ก โดยสวัสดิภาพ ติดต่อรับรถ ตามที่จองๆไว้(ใช้อินเตอร์เนตที่โรงแรม) เราเช่าขาเดียวเพราะไม่ขับกลับ เสียค่าบริการแพงกว่าเช้า สองขา แต่ทำไงได้ล่ะ ... รถที่จองไม่ได้ และไม่มีตัวเลือกเพราะไม่มีรถให้เลือก ได้คันจ้อย มิสเตอร์บอกรู้สึกขายหน้า เพราะเคยขับแต่คันใหญ่

ใช้เวลาเดินทางบนถนน 7 ชั่วโมงถึงสนามบิน และ ถึงบ้าน 30 นาที จบการเดินทางครั้งนี้ด้วย การไม่สบายทั้งคู่หลังจากกลับมาแล้ว

มิสเตอร์บอกว่า " จะไม่จากบ้านไปไหนอีกแล้ว" 

โอ้ทบอกว่า " ไม่จริงหรอก ตราบที่เรายังไม่ย้ายไปอยู่ที่โน่น ก็ต้องไปทุกปีไม่ใช่เหรอ"

 มิสเตอร์.... (ไม่มีคำตอบจากมิสเตอร์)

ปล. สายการบินที่ไปนอร์ธดาโกต้ามีเพียงสายเดียว ดังนั้นเราไม่มีทางเลือก ราคาตั๋วเท่ากับตั๋วไปไทยทีเดียวเชียวแหละ มิสเตอร์บอกว่า เพราะไม่มีคู่แข่ง สายการบินนี้จะคิดเท่าไรตามใจเลย



คลิกดูอัลบัมทั้งหมด