31 ธันวาคม 2560
พ่อป้าโอ้ทตั้งใจพาเราพักที่นี่เมื่อคืน แต่กว่าเราจะมาถึงบริเวณนี้มืดมาก พ่อไม่แน่ใจว่าเลี้ยวไหนแน่
ป้าโอ้ทบอกพ่อให้เข้าพักรีสอร์ทที่เจอที่แรกแทน เช้าวันรุ่งขึ้นพ่อขับเลยรีสอร์ทที่พักออกมาไม่ไกล
พ่อจำทางเลี้ยวได้ และ จอดถามแม่ค้าปากทางเพื่อความมั่นใจ และเราก็มาถึง
ป้าโอ้ทบอกพ่อให้เข้าพักรีสอร์ทที่เจอที่แรกแทน เช้าวันรุ่งขึ้นพ่อขับเลยรีสอร์ทที่พักออกมาไม่ไกล
พ่อจำทางเลี้ยวได้ และ จอดถามแม่ค้าปากทางเพื่อความมั่นใจ และเราก็มาถึง
พ่อบอกป้าโอ้ทว่าที่นี่เป็นสถานที่กำลังนิยม ภาพโพสในเฟสบุ๊คเยอะ แต่ป้าโอ้ทไม่เคยเห็น ป้าโอ้ทชอบนะ วิวสวย ๆ นอนกลางคืนอากาศเย็นสบาย ที่นี่มีเต้นท์ และ บ้านพักไว้ต้อนร้บ แต่ต้องจองล่วงหน้านะจ๊ะ ถ้าดุ่มมาเลยไม่มีที่นอนเด้อ ป้าโอ้ทรู้แต่โทรจอง แต่ในเวบไซด์มีไหมไม่แน่ใจ
มิสเตอร์ กะ พ่อเดินขึ้นไปดูวิวบนระเบียง ซึ่งมีป้ายบอกให้ขึ้นครั้งละไม่เกิน 7 คน นักท่องเที่ยวยืนต่อแถวรอกัน คนข้างบนขึ้นไปถ่ายรูปกันพอประมาณ แล้วต้องลงมาสลับให้คนอื่นบ้าง อยู่นานไม่ได้
เราอยู่กันราว 2 ชั่วโมง คนเริ่มทะยอยกันมาในจังหวะที่เรากำลังจะไปที่อื่นต่อ ดีนะที่เรามากันแต่เช้า คนยังไม่เยอะ ป้าโอ้ทดีใจมากได้กินลูกชิ้นหมูปิ้ง น้ำจิ้มอร่อยที่ร้านของโฮมสเตย์ก่อนไป อยากกินลูกชิ้นปิ้งตั้งแต่มาถึงไทย แต่ยังไม่ได้กิน
ทางเข้าเป็นซอยตื้น มีต้นยางปลูกด้วย พ่อป้าโอ้ทบอกว่าละแวกนี้เคยปลูกยาง เป็นต้นไม้เศรษฐกิจ แต่พอเศรษฐกิจเริ่มตก ปลูกยางสร้างรายได้ไม่พอ ต้องหารายได้ทางอื่น คนที่มีที่ริมหน้าผา เป็นเนินสวย ๆ ก็เปิดเป็นโฮมสเตย์ ธุรกิจที่กำลังเฟื่องฟู เพราะทุกคนต้องการใกล้ชิดธรรมชาติ โดยเฉพาะคนเมือง วันหยุดก็หาทางไปหาธรรมชาติ
ถ้าป้าโอ้ทมีตังค์เยอะ ก็อยากจะหาซื้อที่ทำแบบนี้บ้าง แต่สมัยนี้ที่ดินแพงมหาศาล พ่อบอกว่า ที่ดินแถวนี้ราคาไร่ละ 20 บาทไม่มีใครซื้อ เพราะสมัยนั้นไม่มีใครคิดถึงสิบปีข้างหน้า นึกแต่ว่าป่าแบบนี้จะซื้อไปทำอะไร เมื่อวันนี้มาถึง ได้แต่กลืนน้ำลายเสียดายที่ไม่ซื้อ
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.