Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Sunday, February 4, 2018

นอนแพร่หนึ่งคืน



29 ธันวาคม 2561

คืนนี้เรานอนกันที่อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่  น้องชายป้าโอ้ทเรียนที่มหาวิทยาลัยแม่โจ้ แพร่ เรามารับไปเที่ยวปีใหม่ด้วยกัน  น้องชายจองโรงแรมที่ดีที่สุดในละแวกนี้ น้องบอก  ราคาคืนละ 500  บาทเฉพาะค่าห้อง ไม่มีอาหารเช้า เป็นโรงแรมเล็ก ๆ แวะพักชั่วคราวแบบเร่งด่วน โรงแรมติดตลาด มีร้านขายของ มีธนาคาร เราออกไปหาของกินกันได้ง่าย  ในโรงแรมมีร้านกาแฟเล็ก ๆ หนึ่งร้าน  ดูวิดิโอป้าโอ้ทนะคะ

ป้าโอ้ทมีเรื่องเล่าขำ ขำ และ หลอนนิด ๆ พร้อมหรือยังค่ะ ...

เข้าห้องพัก มิสเตอร์เปิดทีวี ปรับทีวีอยู่พักใหญ่ ไม่สำเร็จ
มิสเตอร์บอกว่า ไออ่านภาษาไทยไม่ออก ป้าโอ้ทจัดการเปลียนภาษาให้
ปรับอีกพักใหญ่ ก็ยังไม่สำเร็จ ไม่มีภาพ ไม่มีอะไร นอกจากเม็ด ๆ เต็มจอ

ส่วนป้าโอ้ทเอง พยายามหา มองรอบห้อง ทุกมุมที่นึกได้ หาพาสเวิร์ดล็อกอิน หาไม่เจอ

สรุป ป้าโอ้ทบอกมิสเตอร์จะเดินไปถามน้องที่เค้าน์เตอร์ ขณะนั้นเกือบตีหนึ่งแล้ว
ป้าโอ้ทเดินไปเปิดประตู เข้าไปที่เค้าน์เตอร์ตอนเช็คอิน ซึ่งมืดตื้อ ไม่เห็นใครสักคน
ป้าโอ้ทเดินไปใกล้ ๆ ยังไม่มีใคร แล้วน้องผู้ชายคนเดิมก็โผล่พรวดออกมา หน้าตา
เข้มประหนึ่ง ถูกลากออกมาจากผวังฝัน  ป้าโอ้ทขอพาสเวิร์ดอินเตอร์เนตน้อง เพราะ
หาดูทั่วในห้องแล้วไม่เจอ น้องบอกอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า  ป้าโอ้ทขอบใจน้องแล้วรีบจ้ำอ้าวกลับห้อง

มิสเตอร์ถาม : "ยูบอกฮีให้มาดูทีวีด้วยป่าว"
ป้าโอ้ท         : " ป่าว ไอถามพาสเวิร์ด แล้วรีบเผ่น ฮีน่ากลัวมากเลย เนี่ยฮีบอกอยู่แถวตู้เสื้อผ้า
                      ไอหาทั่วแล้วไม่เห็นมี  ไอจะไปอีกรอบ ไปด้วยกัน"

สองคนเดินไปที่เคาน์เตอร์อีกรอบ คราวนี้ป้าโอ้ทเห็นว่าน้องนอนอยู่ที่ซอกข้างเค้าน์เตอร์

ป้าโอ้ท : น้อง พี่ขอรบกวนอีกรอบนะ ( แจ้งเรื่องทีวี และหาพาสเวิร์ดไม่เจอ)
พนักงาน : มองหน้าป้าโอ้ทกับมิสเตอร์ แบบหาเรื่อง มากวนเวลาคนจะนอนแล้วตอบว่า
             " ห้องไหนเพ่ เดี๋ยวผมไปดูให้ แล้วจะจดพาสเวิร์ดให้"

ป้าโอ้ทแจ้งห้อง แล้วน้องก็เดิมจ้ำพรวด ๆ นำหน้าเราไป

เมื่อถึงห้อง น้องไม่พูด ไม่จา ปรับทีวีเสร็จ บอกอธิบาย กดปุ่มนี้ ตรงนี้ แล้วจดรหัสอินเตอร์เนตให้
จากนั้น เดินออกจากห้องไปไม่ ร่ำลา

มิสเตอร์ : ไอว่าฮีเมายา (แล้วมิสเตอร์ก็หัวเราะ)
ป้าโอ้ท  : ไอก็ว่างั้นแหละ













No comments:

Post a Comment

ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

Thank you for visiting.