ก๊ากกกกกกกกกกกกกกก อยากรู้ล่ะซิ รีบเข้ามาอ่านกันเนี่ย
30 มกราคม 2553...เล่าเรื่องที่คุยกันบนเตียงต่างหากล่ะ...อิอิ เข้าเรื่องละกัน ไม่มีอะไรซีเรียส เรื่องมีอยู่ว่า ปกติโอ้ทจะนั่งหน้าคอมฯทั้งคืนจนตี3-4 ถึงจะขึ้นบ้าน อาบน้ำ นอน แต่ 2 วันมานี้ขึ้นบ้าน อาบน้ำ และถักไหมบนบ้านจนง่วงแล้วก็นอน วันก่อนหลับก่อนที่มิสเตอร์ขึ้นบ้าน
เมื่อคืน...
มิสเตอร์->ทำไมถึงขึ้นบ้านเร็วโอ้ท-> พยายามจะห่างๆๆ คอมฯ เพราะว่าจะเสพติดคอมฯแล้ว
(ตรงนี้ไม่ได้เล่าให้มิสเตอร์ฟัง แต่เพื่อเพื่อนๆ ที่แวะมาอ่านจะได้นึกออก......สิบกว่าปีมาแล้ว ติดหนัก ค่ำยันเช้าทุกวัน นอนกลางวัน เพราะตอนนั้นตกงานไม่ต้องทำอะไร เมื่อทำงานจะเป็นคืนวันศุกร์ กะ เสาร์ เพราะวันอื่นคงทำงานไม่ไหว แต่ก็นอนไม่ต่ำกว่าเที่ยงคืน และเคยบังคับตัวเองห่างๆ คอมฯ มาได้ระยะหนึ่งแล้วด้วย แล้วก็มาติดอีกคราวนี้หนักเพราะมีอะไรทำหลายอย่าง เมื่ออยู่หน้าคอมฯ เวลาหลายๆ ชั่วโมงผ่านไปโดยเปล่า ไม่ได้ทำอะไร ไม่หยิบจับสิ่งที่เป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาทำ อยากจะห่างๆๆๆ จะได้เอาเวลาไปหยิบจำทำสิ่งที่เป็นชิ้นเป็นอันบ้าง)
..ต่อ
มิสเตอร์+>ถ้าไม่ติดคอมฯ จะติดถักไหมแทนเหรอ เพราะไม่นั่งหน้าคอมฯ ก็นั่งถักไหม
โอ้ท+>เปล่า เพราะถักไหมทำปกติอยู่แล้ว อยากห่างๆๆ คอมฯ จะได้ไม่นอนดึก(เช้า)ด้วย ไม่ดีต่อสุขภาพ
มิสเตอร์+> ก็นอนกลางวันได้นี่นา...(เอากะเขาสิ นึกว่าจะว่า ส่งเสริมซะอีก )
โอ้ท+> นอนไม่หลับ นอนแล้วมืออยู่นิ่งไม่ได้ อยากทำโน่น นี่ต้องลุกมาทำ
มิสเตอร์+> กินยานอนหลับของฉันไง จะได้หลับ...(เป็นไง สามี แจ๋งปะ ตอนคุยกันโอ้ทยังอดขำไม่ได้เลย )
โอ้ท+> ไม่เอาละจ้า......จะให้นอนกลางวันเหรอ
มิสเตอร์+> ถ้าอยากนอนกลางวันก็นอน กินยาจะได้หลับ
โอ้ท+>ขำแล้วก็ไม่คุยต่อ ถักไหมดีกว่า
มิสเตอร์+> อ่านหนังสือ
จบแล้ว
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.