ทิป...
"ใครชอบ หรือ ไม่ชอบ จ่ายทิปให้พนักงานบ้างค่ะ แต่พนักงานทุกคนไม่มีใครที่ไม่ชอบเน่อะ ยาวนิดนะคะ หวังว่าจะเข้าใจภาษาป้านะ"
ป้าถามอากู๋ได้ข้อมูลมาหนึ่งเวบ
สนใจอ่านคลิกที่นี่
ส่วนของป้าจากที่ป้าสัมผัสเอง
- บ้านเมืองไทย ทิปจะยังไม่เป็นสิ่งที่จริงจังทั่วประเทศ บางคนที่ใช้บริการร้านนั้นๆ จะให้ทิปพนักงานตามความพอใจ ส่วนใหญ่ที่ป้าเห็นและใช้บริการ ให้ทิปไปบ้างจะเป็นร้านอาหาร กับโรงแรม
พนักงานเสริพร้านอาหารของไทย ถ้าบริการดีๆ ลูกค้าก็อยากให้ทิป ถ้าบริการไม่ดี ก็ไม่อยากให้ หรือให้แบบไม่เต็มใจ และป้าได้ยินมาว่า การให้ทิปถ้าวางไว้บนโต๊ะ ทิปนั้นจะถูกใส่กองกลางแล้วแบ่งพนักงานเสริพทุกคน แต่ถ้าอยากให้พนักงานคนใดคนหนึ่งต้องให้ทิปกับคนนั้นๆโดยตรงจะไม่มีการแบ่ง...ข้อนี้ป้าไม่รู้ว่าจริงเท็จอย่างไร
งานโรงแรมโดยทั่วไป ป้าจะเห็นว่าลูกค้าจะให้ทิปกับพนักงานขนกระเป๋า เปิดประตู ประจำลิฟท์ ส่วนพนักเสริพในร้านอาหารโรงแรมก็ได้รับทิปตามปกติ ในความคิดเห็นของป้าเรื่องทิปคู่กับโรงแรม ในบ้านเมืองไทยคงจะคิดว่าเป็นธรรมเนียมของชาวตะวันตกเขาทำกัน เพราะโรงแรมส่วนมากชาวตะวันตก/นักท่องเที่ยวต่างชาติ จะพัก ข้อนี้กระมังที่ลามรวมไปถึงโรงแรมจิ้งหรีด (ป้าก็เรียกไปตามที่เคยได้ยินมานะ) ไม่ว่าจะกี่ดาวหากเรียกว่า "โรงแรม" ลูกค้าที่ให้บริการต้องไม่พลาด"ทิป" พนักงานนะคะ ไม่เช่นนั้น มีเคืองจากพนักงานแน่ๆ
ส่วนการซื้อของทั่วไปทิปไม่มี...จากที่สัมผัสมานะ
- บ้านเมืองของมิสเตอร์ที่ป้าอยู่ปัจจุบัน ป้าอยู่นิววาร์ค เดลาแวร์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ประเทศใหญ่โต แต่ป้าอยู่บ้านนอก บ้านนอกที่ป้าอยู่ยังไม่จัดว่าเป็นชนบท เพราะยังมีที่เป็นทุ่ง เป็นป่ามากกว่าที่นี่ แล้วป้าจะค่อยๆ หยิบภาพ เล่าประกอบทีละนิดต่อไป
ที่นี่ทิปจะเป็นสิ่งที่ทุกคนพึงกระทำ ถ้าใครไปใช้บริการร้านอาหาร โรงแรม หรือที่ไหนก็ตามที่มีพนักงานมาช่วย/ให้บริการแล้วไม่ให้ล่ะก็ ลูกค้าคนนั้นจะถูกเพ็งเล็ง มองว่าเป็นคนไม่มีมารยาท
ป้าฟังมาจากเพื่อนที่อยู่ด้วยกันในระยะแรกที่เดินทางมาจากไทย
งานนิยมของคนไทยคงไม่พ้นงานร้านอาหารไทย เพื่อนป้าเล่าว่า แต่ละร้านจะไม่เหมือนกัน บางร้านให้ค่าชั่วโมงมาก บางร้านให้ค่าชั่วโมงน้อย ทั้งนี้ทั้งนั้นทุกร้านพนักงานเสริพอยู่ได้ด้วยเงิน"ทิป" และไม่ใช่เฉพาะร้านอาหารไทยเท่านั้น ร้านอาหารทั้งหมดก็ว่าได้นะ พนักงานเสริพมีรายได้หลักจาก"ทิป" และไม่มีลูกค้าคนไหนไม่ให้ทิป จะมีบ้างก็ให้น้อยเกินไป ให้มากเกินไป แต่ข้อหลังนี้พนักงานเสริฟชอบ
ร้านอาหารไทยที่ป้ารู้มา ลูกค้าอินเดีย ไม่มีพนักงานคนไหนชอบ เพราะคนเหล่านี้จะไม่ค่อยจะจ่ายทิป หรือจ่ายให้น้อยมาก มากกว่าค่าเฉลี่ยด้วยซ้ำ เช่น มากินอาหารกัน 10 คน แต่จ่ายทิป 2 ดอลล่าร์ เป็นต้น เพื่อนคนไทยเล่าว่า ในหมู่พนักงานด้วยกันจะเรียกอินเดีย ว่า ออ ดอ เป็นที่เข้าใจ เพราะถ้าเรียกอินเดีย เขาจะรู้ แต่ยังมีอินเดียบางคนไม่ขี้เหนียว จ่ายทิปดีอยู่บ้าง โดยเฉพาะในเมืองใหญ่ รัฐที่เศรษฐกิจดีๆ เพราะคนอินเดียเหล่านั้นทำงานดี รายได้ดีนั่นเอง
ที่นี่จะมีอัตราคิดเป็นเปอร์เซ็นต์ ของยอดรวมในบิลกำหนดไว้เป็นที่รู้กัน แต่ละชุมชน แต่ละรัฐ มีอัตราที่ต่างกัน ข้อนี้ป้าไม่มีข้อมูลแน่ชัดว่าที่ไหน เท่าไร แล้วใช้อะไรเป็นเกณฑ์กำหนด ที่ป้าพอรู้คือเมืองใหญ่ ย่านเศรษฐกิจ เปอร์เซ็นต์ทิปจะสูงกว่า เมืองเล็กๆ อย่างบ้านป้านี่ล่ะ โดยทั่วไปก็ 10-15 หรือ มากกว่า
การจ่ายทิปทุกคนที่ให้บริการจะได้รับทิปของตัวเองไป โดยไม่ต้องแบ่ง แต่ก็มีร้านอาหารไทยบางร้าน (ป้าไม่รู้ว่าร้านอาหารต่างชาติเป็นยังไงนะ) ที่พนักงานเสริพต้องแบ่งทิปส่วนหนึ่ง (กี่เปอร์เซ็นต์ก็ตามตกลงกันเองในกลุ่ม) ให้พนักงานเก็บโต๊ะ ล้างจานเพราะ สองตำแหน่งนี้ไม่มีทิป แต่บางร้านก็ไม่แบ่ง
บางร้าน พนักงานไม่ได้รับทิปเต็มจำนวน เพราะทางร้านจะหักเปอร์เซ็นต์ให้กับร้านอีกส่วน ซึ่งข้อนี้พนักงานเสริพไม่ชอบแน่นอน แต่ยังมีบางร้านที่พนักงานได้รับทิปเต็มเม็ดเต็มหน่วยไม่ต้องแบ่งกับใคร
ทิปร้านอาหารไม่ต้องให้ในมือพนักงานคนนั้นๆ เนื่องจาก ทุกๆร้าน ไม่ว่าจะร้านไทย หรือ ต่างชาติ จะแบ่งโซน พนักงานแต่ละคนมีโต๊ะที่ดูแลแน่นอน ไม่ต้องแย่งกัน ลูกค้าใครลูกค้ามันนั่นเอง พนักงานทุกคนต้องแนะนำตัวให้ลูกค้าของตัวเอง เมื่อลูกค้าต้องการอะไร จะไม่เรียกพนักงานคนอื่นๆ แต่จะรอพนักงานประจำโต๊ะคนนั้นๆ มา แต่บางครั้งผู้จัดการร้าน หรือ ถ้าไม่เห็นพนักงานที่ดูแลเดินผ่านมา รอนานก็เรียกคนอื่นนะ แล้วคนนั้นจะถามหาคนดูแลโต๊ะนั้นๆให้มารับต่อไป พนักงานไม่เดินเพ่นพ่าน ไม่ยืนเฝ้ามองเวลาลูกค้ากำลังเอร็ดอร่อย กับการกิน แต่จะเดินมาถามเป็นระยะ "ทุกอย่างเป็นอย่างไรบ้าง, ต้องการอะไรเพิ่มไหม" ...
คงพอนีกภาพออกบ้างนะคะ สำหรับคนที่เคยไปต่างประเทศที่มีลักษณะแบบนี้คงรู้เน่อะ
ส่วนใหญ่ป้าไม่เป็นคนจ่าย มิสเตอร์จะเป็นคนจ่ายทั้งค่าอาหาร ค่าทิป ป้าจะไม่รู้ว่าต้องจ่ายเท่าไร วันไหนป้าไปกินอาหารกับเพื่อน ป้าจะถามเพื่อนๆว่าต้องจ่ายทิปเท่าไร
ร้านอาหารบัฟเฟต์ (บุฟเฟต์นั่นแหละ) แน่นอนไม่มีพนักงานมาคอยบริการเรา แต่จะมีกล่องใส่ทิปจัดไว้ที่เคาน์เตอร์เมื่อลูกค้าชำระเงิน ลูกค้าบางคนก็ทิป บางคนก็ไม่ทิป กล่องทิปจะเห็นได้ทั่วไปตามเคาน์เตอร์ หรือ บูธขายเครื่องดื่ม เช่นน้ำปั่น ชาไข่มุก ร้านอาหารที่ไม่มีโต๊ะนั่ง รถอาหารริมถนน รถหน้าตาแบบนี้นะ ตามกฎหมายกำหนด จะใช้รถเข็นเหมือนบ้านเราไม่ได้นะ
สาวเสื้อดำตัวน้อยๆ นี่ละเพื่อนป้าที่มาพร้อมกัน และทำงานร้านอาหารไทย ณ ขณะนั้น รถคันนี้เป็นรถเพื่อนของเพื่อนคนนี้ ทุกคนเป็นนักเรียนไทย
โรงแรมถ้ามีพนักงานมาช่วย/บริการ ก็ต้องจ่ายทิปแน่นอน เช่นพนักงานยกกระเป๋า แม่บ้านทำความสะอาด มิสเตอร์จะวางเงินไว้ในห้องก่อนเช็คเอ้าท์ทุกครั้ง ให้แม่บ้านที่ทำความสะอาด พนักงานจอดรถ (ถ้ามี)
ป้าเขียนมายาวพอสมควรแล้ว คงพอจะนีกภาพ "ทิป" ของที่นี่กันออกบ้างแล้วเน่อะ
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นข้อมูลทั้งหมดเป็นในส่วนที่ป้ารู้และคิดเองเท่านั้นะคะ ป้าไม่มีประสบการณ์ทำงานร้านอาหาร ข้อมูลอาจจะตรง หรือ ไม่ตรงกับคนอื่นๆ เป็นไปได้ค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่มาอ่านบล๊อกป้านะคะ
