อาทิตย์ที่ 10 พฤษภาคม 2552
วันนี้มีเรื่องตื่นเต้นไม่บันทึกไม่ได้แล้ว เหตุเกิดเมื่อตี 3 ตกใจตื่นกัน เกือบทั้งบ้าน (2 คน อีกคนหลับ) เพราะได้ยินเสียงดังสนั่น รีบวิ่งลงมามิสเตอร์เปิดทีวีดังอีกแล้ว (วันสุดสัปดาห์มิสเตอร์จะดื่มและเมาหลับหน้าทีวีจนดึกถึงสว่าง) ปรากฎว่าปิดเสียงทีวีแล้ว เสียงปัญหายังไม่เงียบ เข้าไปดูในครัว ตกใจมาก! ควันโขมง หม้อไหม้อยู่บนเตาน่ะซิ คุณสามีต้มน้ำจะทำมักกะโรนี แต่หลับไม่รู้เรื่อง ดีน่ะที่สัญญาณเครื่องดักควันทำงาน ไม่งั้นป่านนี้คงไม่ได้มานั่งบันทึกอยู่นี่
เมื่อเห็นควันป้าโอ้ทไม่รีรอ ตรงไปที่ต้นเสียงสัญญาณแต่เสียงไม่หยุดดัง ทำยังไงล่ะ? ป้าโอ้ทดิ่งไปปลุกและลากตัวต้นเหตุมา ลืมตาแบบสลึมสลือ งง ๆ พอเข้าไปในครัวไม่รู้ว่ามีสติหรือยัง โบกมือปัดควันตรงเจ้าเครื่องต้นเสียงจนเสียงดับไป แล้วเดินกลับไปนอนที่โซฟาต่อ ปากบอกว่าจะกินมักกะโรนี
ป้าโอ้ทลงมือทำมักกะโรนีให้เรียบร้อย ปลุกให้ลุกมากิน ลืมตามายิ้ม ลุกมากินแบบ สลึมสลือ หลังจากอิ่มหนำป้าโอ้ทจัดการลากให้ขึ้นบ้านแบบดุ ๆ ด้วย ยังมาถามอีกนะว่า "What did I do?"
ทุกอย่างสงบ ป้าโอ้ทนอนไม่หลับทั้งที่ง่วง แต่ตัวก่อเหตุนะ กรน คร๊อกๆ สนั่นบ้านตามปกติ ตอนเช้าป้าโอ้ทไปส่งนก(เพื่อนที่พักด้วย)ไปทำงาน กลับมาปลุกมิสเตอร์ตอนบ่าย
เมื่อมิสเตอร์จัดการอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย ป้าโอ้ทเล่าถึงเหตุการณ์เมื่อคืน มิสเตอร์จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น จำได้แต่เห็นนกลงมา แล้วก็ยิ้มแหย ๆ โอ้ทถามว่าบ้านมีประกันไหม (มี) แต่ไม่ได้ห่วงบ้านหรอก ห่วงคนมากกว่า ป้าโอ้ทบอกไปว่า ต่อนี้ไปไม่ไว้ใจให้อยู่บ้านคนเดียวแน่ ๆ ไปไหนไปด้วยกัน ตั้งใจจะไปบ้านเพื่อนสักอาทิตย์เลยไม่ไปแล้วคนเดียว ไปไหนไปด้วยกัน ปลอดภัยกว่า ได้เห็นกัน ถึงจะเมาก็อยู่ด้วยกัน นึกถึงแล้วยังกลัวอยู่เลย
ถ้าใครไม่มีเครื่องเตือนไฟไหม้ จับสัญญาณควัน หรือตัดไฟช้อตก็ไปจัดหามาซะ เป็นประโยชน์จริง ๆ จากประสบการณ์หมาด ๆ
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.