14 พฤษภาคม 2552
เพิ่งกลับมาสักแป้บ วันนี้ไปมากี่ที่จำไม่ได้แต่กระจกบานใหญ่ และ เยอะกว่าเมื่อวาน สูงสุดเอื้อมต้องต่อด้าม ตอนลากด้ามเช็ดกระจกต้องกำแน่น ๆ เพราะจะเป๋ไปมาทำให้เป็นคราบน้ำนี่ละเจ็บมือเอาเรื่องเหมือนกัน
วันนี้รู้สึกว่าทำช้า หงุดหงิดมาก ๆ ทำไม่ได้ดั่งใจ ยิ่งตอนนายจ้างมาบอกให้ทำแบบนี้นะ ต้องวางแปรงอย่างนี้น่ะ ยิ่งหงุดหงิดใหญ่เพราะเราพยายามหาวิธี และท่าที่จับให้ถนัดมือ นึกถึงเงินแล้วต้องอดทน
วันนี้ก็ยังไม่ได้ค่าจ้างเต็มเพราะยังทำช้าอยู่ แต่เมื่อเทียบกับงานที่ทำที่กรุงเทพฯ ถึงแม้ไม่ใช่งานใช้แรงแบบนี้แต่รายได้ที่นี่เยอะกว่า 2 วันนี้ทำวันละ 5ชั่วโมงได้ค่าจ้างประมาณ 850 บาท คิดอัตราที่ตกลงไว้ถ้าทำคล่องแล้วจะได้ราว 1360 บาทต่อวันที่ทำงาน พรุ่งนี้ไปทำอีกวันถือเป็นกำไรไปเพราะจริงๆแล้วทำแค่ 2 วันต่อสัปดาห์ นายจ้างบอกว่าถ้าอยากจะมาฝึกอีกก็ได้ แต่ทำแค่ครึ่งวันเท่านั้น ได้นิด ๆ หน่อย ๆ ก็เอาล่ะ
ทำงานนี้ชอบตรงที่ได้ไปหลาย ๆ ที่ ส่วนใหญ่จะเป็นศูนย์การค้า เช็ดร้านอาหาร ร้านขายของต่าง ๆ วันนี้ไปที่เรียกว่า เฮกคินเสน คอร์เนอร์ (Heckinsen corner) ชอบเพราะร้านจะเป็นไม้ทุกร้าน เราไปเช็ดร้านชุดแต่งงาน เช็ดลำบากเล็กน้อยเพราะกระจกบานใหญ่ แถมต้นไม้อยู่ตรงกระจกด้วยเกะกะเวลาเช็ด
ตอนเช้าเช็ดร้านเสริมสวยกับร้านสปาร้านใหญ่เชียวแหละ ดูดี แต่สปาไม่เหมือนบ้านเราเพราะเขาไม่ทำเป็นบรรยากาศป่า เดาว่าอาจเป็นเพราะกฎหมายกำหนดรูปแบบสิ่งปลูกสร้าง ที่นี่ไม่สวย บรรยากาศไม่น่าเข้า กระจกบานสูง ๆ ทุกบาน ใช้ต่อด้ามไม่ถนัดเลยจริง ๆ
ส่วนอีกที่เป็นบริษัทการเงิน ที่นี่กระจกไม่ใหญ่ แต่ก็สุดเอื้อมเหมือนกัน ที่สำคัญหลายบานจนจำไม่ได้ว่าต้องเช็ดสุดท้ายที่บานไหน แต่ก็ไม่หยุดเช็ด รอจนนายจ้างมาดีหน่อยที่ไม่ได้ทำเกิน นายจ้างเขาไปทำที่อื่นมา 4 ที่กระจกน้อยกว่าที่บริษัทนี้ กลับมาเรายังทำไม่เสร็จเลย ไม่รู้ว่าเขาจะคิดว่าเราช้าหรือเปล่า แต่ก็ชม(ให้กำลังใจ)ตลอดว่าทำดีขึ้น เร็วขึ้น แต่ยังไม่ดีพอน่ะ วันนี้ได้เช็ดร้านที่อยู่ติดกันเกือบหมด
มีร้านซ่อมเสื้อผ้า 2 ร้าน เห็นแล้วอยากทำบ้างจัง แต่เขาจะเปิดคู่กับซักแห้ง
สุดท้ายไปร้านบุฟเฟต์อินเดียใกล้บ้าน ร้านนี้นายจ้างบอกว่าเขาให้กินฟรี ไปถึงใกล้เวลาเบรคมื้อกลางวันเราเลยขอกินก่อนทำงาน...อิอิ โอ้ทกินไม่เยอะเพราะไม่ชอบอาหารอินเดีย แต่นายจ้างชอบมาก ตักเบิ้ล
วันนี้นายจ้างสอนภาษาอังกฤษหลายคำให้ออกเสียงให้ถูกต้อง ยากจริง ๆ สำเนียงนายจ้าง กะ ดารินก็ไม่เหมือนกันด้วย
ผ่านไปอีกวัน พรุ่งนี้ว่ากันใหม่
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.