8 มกราคม 2556 เวลาประมาณ หก โมงเย็น เสียงเคาะประตูหน้าบ้าน...ป๊อก ป๊อก ป๊อก ใครมาน๊า บุรุษไปรษณีย์เพิ่งมาส่งของนี่นา เปิดประตูไป อ้าว! คุณตำรวจสาว (ตกใจเล็กน้อยเกิดอะไรขึ้น)
ตำรวจ : มาแจ้งข่าว เมื่อเช้าเพื่อนบ้านของคุณ (ถัดจากบ้านโอ้ทไป สาม สี่หลัง) มีคนพยายามงัด
โอ้ท : ฮ้า! ตายแล้ว กลัวจัง
ตำรวจ : ช่วงเวลา xxx ถึง xxx มีใครอยู่บ้านไหม?
โอ้ท : ฉันอยู่คนเดียวทั้งวัน
ตำรวจ : เห็นใครมีพิรุธ หรือ ท่าทางไม่ชอบมาพากลไหม
โอ้ท : ฉันไม่ได้ออกไปไหนเลย อยู่แต่ในบ้าน ไม่รู้ แล้วบ้านนั้นไม่มีคนอยู่เหรอ แล้วคนร้ายทำยังไง
ตำรวจ : ไม่มีคนอยู่บ้าน เจ้าของบ้านกลับมาเห็นประตูรั้วด้านหลัง เปิดที่หน้าต่างมีรอย พยายามจะเปิด แต่คนร้ายเปลียนใจ ยังไม่ได้เข้าไปในบ้าน
จากนั้นตำรวจขอรายละเอียด ชื่อ เบอร์โทรศัพท์ และแจ้งว่าหากเห็นอะไรไม่ชอบมาพากลให้โทรรายงานที่สถานีตำรวจ อ้างถึงบ้านที่โดนงัด ตำรวจเดินแจ้งบ้านหลังอื่นๆต่อไป
มิสเตอร์กลับถึงบ้านโอ้ทบอกเรื่องนี้
โอ้ท : มิสเตอร์นี่(ชูไม้เบสบอลที่ซื้อจากร้านของที่ระลึก ขนาดเท่าแขน) จะช่วยไอได้ไหมถ้าคนร้ายมา
มิาเตอร์ : ยูยิงปินเป็น เรามีปิน ถ้าคนร้ายมาก็ยิงเลย
โอ้ท : .................
| เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.