Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Sunday, June 12, 2016

ป้าโอ้ทอยู่นอร์ทดาโกต้า (ขับรถไปบ้านแม่ย่า #4)

29  พฤษภาคม 2559

วันนี้หลานสาวมิสเตอร์รับใบประกาศนียบัตรจบไฮสคูล มีพิธีที่โรงเรียน อีกเมืองหนึ่ง เพราะบ้านพี่เขยกะพี่สะใภ้อยู่คนละเมืองกับแม่ย่า ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง แม่ย่าไปด้วย ต้องพานั่งรถเข็น จากนั้นไปปาร์ตี้หลังพิธี พี่สะใภ้กะหลานสาวเปิดห้องที่โรงแรมใกล้ๆไว้ เป็นปาร์ตี้เล็กๆ มีเพื่อนๆ ญาติไม่กี่คน

เราสามคนเดินทางกลับถึงบ้านแม่ย่าราวๆ ห้าโมงเย็น มีปาร์ตี้อีกบ้านหนึ่ง หลานสาวอีกคนจบเหมือนกันแต่คนละโรงเรียน แม่ย่าเหนื่อยแล้วขอพักที่บ้าน มิสเตอร์กะป้าโอ้ทไปกันเอง

ขอเล่าสักนิดเท่าที่ป้าโอ้ทรู้นะ ไม่ได้รู้เยอะ ที่บ้านเราพิธีมอบใบประกาศนียบัตรจบการศึกษาโดยทั่วไปของไทยจะเป็นระดับอุดมศึกษา คือมหาวิทยาลัยเน่อะ หรือบางสถาบันของเอกชนจะมีพิธี ซึ่งไม่ได้เป็นปกติ แต่ทางนี้จบไฮสคูลเป็นปกติ ทำให้ป้าโอ้ทนึกถึงครั้งหนึ่งเพื่อนที่เดลาแวร์จ้างป้าโอ้ทไปถ่ายรูปให้งานของลูกชายตอนจบไฮสคูล ป้าโอ้ทลืมไปเลย

ป้าโอ้ทมีโอกาสเข้าร่วมพิธีรับปริญญาเพื่อนสองคน ระดับ ป.ตรี หนึ่งครั้ง และ ป. โทหนึ่งครั้ง มหาวิทยาลัยที่นี่จะจัดกันเอง นักศึกษาที่จบแต่ละครั้งไม่เยอะ หลักร้อย หลักพันจัดว่ามาก ส่วนบ้านเรามหาวิทยาลัยนักศึกษาจบแต่ละครั้งหลักหมื่น โดยเฉพาะมหาวิทยาลัยรามฯ ที่ป้าโอ้ทจบมาหลายหมื่นกันทีเดียว

มีคลิปสั้นๆ มาฝากค่ะ

No comments:

Post a Comment

ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

Thank you for visiting.