Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Tuesday, February 1, 2011

เรียนภาษาอังกฤษฟรี # 2



1 กุมภาพันธ์ 2554

หลังจากได้ใบขับขี่แล้วเมื่อต้นมกราคม 2552(2009) เริ่มหาที่เรียนภาษาอังกฤษใหม่ อยากเรียนที่ยากขึ้น แหล่งข้อมูลคือห้องสมุดที่เดิม รอบนี้ติดต่อไปที่วิทยาลัยเสียเงินด้วย แต่ไม่มาก $20/ 50 ชั่วโมง ประมาณเดือนครึ่ง ที่เลือกที่นี่เพราะอยากเรียนตอนกลางวัน ช่วงที่มิสเตอร์ไปทำงานโอ้ทก็หาอะไรทำได้ เลยเลือกเรียนตอนกลางวันดีกว่า

ติดต่อ สมัครเรียบร้อย เริ่มเรียนสัปดาห์ละ 2 วัน จันทร์-พุธ เวลา 9.00-11.30 อ่อ ที่นีเรียนแล้วไม่ได้ประกาศนียบัตร หรือเรียนแบบมีโครงสร้างตามหลักสูตรที่เคยอ่านจากหลายๆๆคนหรอกนะ ไม่มีการสอบเลื่อนชั้น แต่ครูจะทำการทดสอบรายบุคคล เพื่อรู้ระดับ และการพัฒนาของนักเรียนแต่ละคน

เริ่มตั้งแต่เรียนวันแรกครูทะยอยให้สอบ โดยแยกไปอีกห้องฟังวิทยุ และทำข้อสอบไป ส่วนนักเรียนคนอื่นๆๆที่ยังไม่ได้สอบนั่งเรียนกันไป จำไม่ได้ว่าสอบไปทั้งหมดกี่ครั้ง เพราะครูบอกว่าคะแนนได้เยอะกว่าคนอื่น ต้องสอบไปเรื่อยๆๆจนรู้ระดับ

ในห้องที่เรียนเป็นห้องพื้นฐาน นักเรียนพูดกันไม่ค่อยได้ บางคนเข้าใจมาก แต่หลายคนเข้าใจน้อย โอ้ทถือเป็นการทบทวนและฝึกออกเสียง แต่จากการเรียนที่นี่ได้ความรู้ใหม่ๆ เยอะทีเดียว เรียนอยู่ สองเทอม แล้วเลิกเพราะได้งานทำช่วงกลางวัน (เช็ดกระจก หาอ่านได้ในบล๊อกจ่ะ)

อ่อ ลืมเล่าว่าระหว่างที่สมัครเรียนที่วิทยาลัยนี้ ยังไปเรียนที่โบสถ์อยู่บ้าง ตอนเย็นได้ที่เรียน(ฟรี)อีกที่แล้วด้วย แต่คนละวัน ช่วงที่ก่อนได้ทำงานเช็ดกระจก เรียนอยู่ทั้งหมด สามที่ วันจันทร์เช้าเรียนที่วิทยาลัย ตอนบ่ายเรียนที่โบสถ์ อังคารเย็นเรียนอีกที่นึงเป็นหลักสูตรการเขียน พุธเช้าเรียนที่วิทยาลัย พฤหัสไปทำกิจกรรมนอกสถานที่กับกลุ่มภาษาอังกฤษที่โบสถ์ และตอนเย็นเรียนการเขียน

เมื่อได้งานทำ ไม่ได้ไปเรียนที่โบสถ์กับที่วิทยาลัยอีก แต่ยังไปเรียนการเขียนตอนเย็น แต่เรียนไม่นานเลิกเรียนด้วยไม่ชอบวิธีการสอนของครู แต่ทำงานได้เพียงสามสัปดาห์ต้องมีอันเลิกทำ (หาอ่านได้ในบล๊อกจ่ะ)

เมื่องานก็ไม่ได้ทำ ภาษาอังกฤษไม่ได้เรียนที่ไหนอีก ต้องหาที่เรียนใหม่แล้ว กลับไปที่แหล่งข้อมูลอีกเหมือนเดิม ได้ใบปลิวใบเดิม ที่ติดต่อเรียนการเขียน คราวนี้โทรไปหลายที่ ที่ไม่ไกลมาก แต่ละที่ปฎิเสธเนื่องจากเปิดสอนขั้นพื้นฐานสำหรับคนที่พูดไม่ได้ หรือเข้าใจน้อยมากๆๆ ขอเรียนเขาก็ไม่รับ ก็ต้องหาต่อไป มีที่ไหนยังไม่ได้โทรก็โทรไป จำไม่ได้ว่าโทรไปกี่ที่ จนกระทั่ง มีที่หนึ่งติดต่อมาให้ไปทดสอบ... หลักจากทดสอบต้องรอครูติดต่อนัดเรียน เพราะนักเรียนรอคิวเยอะมาก

ช่วงคริสมาสต์พอดี ปี2552(2009) เดินทางไปบ้านแม่ย่า สองสัปดาห์ กลับมาเช็คข้อความโทรศัพท์ ครูฝากข้อความไว้นัดให้ไปเรียน แต่ตอนนั้นยังอยู่นอร์ธดาโกต้า ดีใจมากๆๆที่ได้รับการติดต่อเร็ว (เพราะปัจจุบันครูเล่าว่าบางคน รอเป็นปี เพื่อนที่เรียนในห้องด้วยกันปัจจุบันบางคนรอเป็นปี รอหลายเดือน) รีบโทรกลับไปหาครูตามเบอร์ที่ฝากไว้ แต่ครูไปสอนแล้ว (เบอร์บ้าน) ฝากข้อความไว้

หลังจากนั้น หนึ่งสัปดาห์ครูโทรมาอีก จังหวะโอ้ทไม่อยู่บ้านอีกแล้ว คลาดกันสองครั้ง แล้วจะได้เรียนไหมเนี่ย (นึกในใจว่าจะถูกตัดรายชื่อออก)

ในที่สุดครบเดือน ได้คุยกับครูแล้ว..เยๆๆๆ ครูแจ้งสถานที่ วัน เวลาเรียน จันทร์ กับ พฤหัส 19.00-20.30...

ติดตามต่อไปจ้า
 

2 comments:

  1. ขยันเรียนดีจัง

    ReplyDelete
  2. ขอบคุณค่ะ พี่แพรขยันกว่านะ เรียนเอง เพราะโอ้ทนะขี้เกียจ เรียนเองไม่เคยได้เลย

    ReplyDelete

ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

Thank you for visiting.