เหตุเกิด ณ บ้านเลขที่เก้า เวลา บ่ายแก่ๆ (คนไม่แก่นะแค่อาวุโสขึ้น !@!) ป้าโอ้ทพูดด้วยน้ำเสียงบ่น บ่น บ่น และหงุดหงิด ส่วนมิสเตอร์ งง และ มีน ผู้อ่านต้องจินตนาการด้วยนะคะ จะได้เห็นภาพ
ป้าโอ้ท : มิสเตอร์! ยูเห็นกระป๋องกระดาษดูปองก์ไหม ไอวางไว้ที่หน้าต่างครัว
มิสเตอร์ : กระดาษดูปองก์อะไร ไอไม่รู้
ป้าโอ้ท : ไอถามยูเมื่อวานไง
มิสเตอร์ : ไอไม่รู้
ป้าโอ้ทเดินดุ่มๆ เข้าครัว โดยมีมิสเตอร์เดินตามไปติดๆ
ป้าโอ้ท: นี่ไง เหมือนแบบนี้ (มีกระป๋องเล็กกลิ่นมะนาวตั้งอยู่) แต่เป็นดูปองก์ ป๋องโตไง ยูจำไม่ได้เหรอ
มิสเตอร์: อ่อ! ไอทิ้งไปแล้วมั้ง (ป้าโอ้ทมองหาในถังขยะ ถังรีไซเคิล ไม่เห็นมี)
ป้าโอ้ท : ทิ้งทำไม ไอบอกยูว่าไอจะใช้ จะเอาป๋องไว้ใส่ถุงพลาสติก
มิสเตอร์: นานแล้ว กระดาษในป๋องก็แห้งแล้วด้วย ไอคงทิ้งไปนาน จำไม่ได้แล้ว
ป้าโอ้ท: ไอเพิ่งถามยูเมื่อวานนี้เองนะ
มิสเตอร์: อ้าว! เหรอ
จากนั้นป้าโอ้ทหยิบกระดาษทิชชูแผ่นใหญ่ เอาไปเช็ดทำความสะอาดชั้นวางของที่เพิ่งรื้อออกมา
ส่วนมิสเตอร์เดินกลับขึ้นไปบนบ้าน
มิสเตอร์: นี่ไง อยู่ในห้องยู
ป้าโอ้ทเช็ดชั้นวางของอยู่ที่เดิมหัวเราะก๊าก ในขณะที่มิสเตอร์เดินลงมาพร้อมกับจับกระป๋องที่ป้าโอ้ทหาวางบนโต๊ะต่อหน้าป้าโอ้ท ป้าโอ้ทหัวเราะก๊าก ก๊าก ส่วนมิสเตอร์ทำหน้า ล้อเลียนตอนป้าโอ้ทบ่น
นี่คือโฉมหน้าเจ้าป๋องที่ป้าโอ้ทหา
จบ
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.