27 มกราคม 2558
วันนี้ตอนเที่ยงครึ่งระหว่างที่ป้าโอ้ทนั่งหม่ำข้าวกล่องในห้องพักนักเรียน (Student Lounge) ห้องเล็กๆ มีโต๊ะสามตัว เก้าอี้สิบตัวโดยประมาณ (ป้าโอ้ทไม่เคยนับ ครั้งต่อไปจะนับ) มีไมโครเวฟสองเครื่อง ป้าโอ้ทต้องอุ่นข้าวกล่องที่นี่ และนั่งหม่ำที่นี่ให้เสร็จก่อนเรียนคาบต่อไป ทุกครั้ง หลังจากป้าโอ้ทอุ่นข้าวกล่อง แล้วกลับมานั่งหม่ำเพื่อนร่วมเรียนวิชาถ่ายรูปที่มานั่งด้วยถามว่าอะไรเหรอ หอมจัง ป้าโอ้ทตอบไป และก้มหน้าหม่ำต่อ
หนุ่มหน้าตาดี อายุราวๆ 18-19 ปี (รุ่นนี้ล่ะที่เรียนกันปกติ) เดินมาที่โต๊ะ เก้าอี้ตรงข้ามป้าโอ้ทว่างอยู่ (ปล. คุยกันภาษาอังกฤษนะคะ)
หนุ่มหน้าตาดี : หอมจัง อะไรน่ะ?
ป้าโอ้ท : ถามไอเหรอ?
หนุ่มหน้าตาดี : ใช่
ป้าโอ้ท: ผัดพริกปลากรอบ
หนุ่มหน้าตาดี : มะกรูด
ป้าโอ้ท : อ้าว! รู้จักด้วยเหรอ (พูดไทย)
หนุ่มหน้าตาดี: คนไทย (พูดไม่ชัด สำเนียงอเมริกัน)
ป้าโอ้ทใส่ภาษาไทยเป็นชุด หนุ่มตอบมา
หนุ่มหน้าตาดี: ไอ ด้อน อัน เดอร์ สแตน (ผมไม่เข้าใจ)
ป้าโอ้ท : อ้าว! แม่ไม่พูดภาษไทยด้วยเหรอ
ถามไถ่ คุยกัน ได้ความว่าน้องอยู่ที่นี่ตั้งแต่เกิด ตอนเด็กๆแม่พูดภาษาไทย แต่มีปัญหาตอนไปโรงเรียนเพราะน้องเรียน และ พูด ภาษาอังกฤษ ภาษาสเปน ภาษาจีน(แมนดาริน) และ ภาษาไทย เกิดความสับสนมาก แม่เลยตัดภาษาไทยออกตั้งแต่นั้นไม่ได้พูดเลย แต่พอเข้าใจนิดหน่อย น้องเรียนเทอมนี้เป็นเทอมสุดท้ายแล้ว เรียนพยาบาล ซึ่งอยู่อาคารเดียวกับภาควิชาที่ป้าโอ้ทเรียน ที่เล่าเพราะป้าโอ้ทดีใจเจอคนไทย แม้น้องจะพูดภาษาไทยไม่ได้ก็ตาม น้องบอกว่าเขาคุ้นเคย และโตมากับอาหารไทย ละแวกที่อยู่หาผักไทยยาก น้องปลูกเอง
ป้าโอ้ทเล่าว่าเคยปลูกสองปีแรกแต่ตายหมดเลยเลิกปลูก ซื้อเพื่อนง่ายกว่า น้องบอกละแวกนี้ฟิลิปปินส์เยอะ แต่มีร้านอาหารไทยอยู่สองร้านนะ ป้าโอ้ทไม่รู้จักเพราะไม่เคยไปเลยจากโรงเรียนละแวกนี้
ป้าโอ้ทบอกน้องไปว่า รู้สึกแปลกที่พูดภาษาอังกฤษกับคนไทยเพราะปกติกับคนไทยจะคุยภาษาไทย นึกภาษาอังกฤษไม่ออก แต่น้องพูดภาษาไทยไม่ได้ เข้าใจภาษาไทยนิดเดียวประกอบกับสำเนียงน้องเป็นอเมริกันเต็มขั้นด้วย ทำให้ป้าโอ้ทไม่รู้สึกว่าคุยกับคนไทย ภาษาอังกฤษพอกล้อมแกล่มได้อยู่นะ
คุยกันไม่ได้แนะนำตัว ไม่ได้ถามชื่อกัน ไม่ใช่ลืมแต่คิดว่าคงไม่ได้เจอกันเพราะน้องเรียนเทอมสุดท้ายแล้วจะไปทำงานที่ประเทศอื่นด้วย แต่ป้าโอ้ทให้เฟสบุ๊คไปเพราะถามแล้วน้องเล่นเฟสบุ๊คเหมือนกัน น้องไม่เหมือนคนไทย และไม่เหมือนฝรั่ง หน้าตาน่ารักดี ที่สำคัญทำให้ป้าโอ้ทรู้สึกดีใจมากๆวันนี้ที่เจอคนไทย รู้จักคนไทย และเข้ามาทัก
| เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.