อยากถึงบ้านเร็ว แต่ขับเร็วไม่ได้

21 มกราคม 2557...


หิมะเริ่มตกประมาณ 11 โมงเช้า ป้าโอ้ทกำลังเรียนวิชาที่สองของวันนี้ เพื่อนนักเรียนบางคนในห้องบอกครูให้ปล่อยก่อนเวลาตั้งแต่ต้นชั่วโมง ครูสอนไปยังไม่พ้นชั่วโมงดีเพื่อนคนเดิมบอกครูอีกว่า เราน่าจะเลิกกันแล้วเพราะหิมะจะตกหนักขึ้น พร้อมกับบอกว่าทางโรงเรียนประกาศปิดภาคบ่ายทั้งหมด (เพื่อนออกไปถาม)

เพื่อนที่ป้าโอ้ทกล่าวถึงคือน้องผู้ชาย ป้าโอ้ทเดาว่าอายุน่าจะประมาณ ยี่สิบกว่าๆ เพิ่งจบไฮสคูล แต่จำไม่ได้ว่ามาจากประเทศอะไร ผิวดำ ปรากฎว่าครูสรุปแล้วปล่อยพวกเรากลับ

ป้าโอ้ทเช็คโทรศัพท์ มิสเตอร์ส่งข้อความถามว่ากำลังกลับบ้านหรือเปล่า และมีข้อความเสียง ตอนแรกป้าโอ้ทนึกว่าจากมิสเตอร์ แต่พอฟัง เป็นข้อความจากโรงเรียนโทรแจ้งปิดการเรียน การสอนภาคบ่ายทั้งหมด

เมื่อป้าโอ้ทออกจากห้อง เห็นเจ้าหน้าที่และครู (มั้ง) เดินออกจากห้องทำงานกัน พร้อมกลับบ้าน ป้าโอ้ทเข้าห้องน้ำก่อนเพราะไม่รู้สถานการณ์บนถนนจะเป็นอย่างไร 



เมื่อเปิดประตูอาคารออกไป โอโห ลมพัดเย็นเฉียบ ดีนะเตรียมตัวพร้อม ใส่เสื้อผ้าหนากว่าเมื่อวาน เพราะฟังข่าวแจ้งไว้ พ้นหลังคา หิมะตกกรูดๆ เป็นเม็ดสาคูเลย "ไม่ไหว แบบนี้ต้องรีบกลับให้ถึงบ้านเร็วๆ " ป้าโอ้ทนึก แล้ว รีบเดิมจ้ำให้ถึงรถเร็วๆ

สตาร์ทรถ เปิดฮีทเตอร์ ปรับให้เป่าที่กระจกหน้า และ เปิดไล่ฝ้ากระจกหลัง พร้อมเปิดปัดน้ำฝน

ถนนจากโรงเรียนออกไปยังไม่ค่อยมีหิมะ แต่ขับออกมาได้สักราวๆ 20 นาที ถนนเริ่มมีหิมะปกคลุม รถเริ่มขับกันช้าลง ขับไปเรื่อยๆ ยังไม่ช้ามาก 40 mph (ไมล์ต่อชั่วโมง ราวๆ 60-80 กม/ชั่วโมง) จนกระทั่งเริ่มเข้าเส้นทางเมืองก่อนที่ป้าโอ้ทอยู่หนึ่งเมืองโอโหหิมะบนถนนเริ่มหนา ถนนเละเทะ รถขับกันช้าลงมากๆ ที่ทำให้ป้าโอ้ทกลัว หายใจไม่ทั่วท้องคือ รถคันหน้าจะเลี้ยว แต่ล้อท้ายปัดทำให้รถไถล ดีนะไม่เกิดอุบัติเหตุ รถคันนั้นไถลอยู่ สองครั้งจนถึงทางเลี้ยวออก ป้าโอ้ทใจแป๋วเลย ต้องประคองรถตัวเองไม่ให้ไหล และ ระวังรถคันอื่นด้วย ขับกันอยู่ที่ไม่เกิน 20 mph (ราวๆ 20-30 กม/ชั่วโมง) จนถึงบ้าน เพราะยิ่งใกล้บ้านป้าโอ้ท หิมะบนถนนยิ่งหนา บนฟ้าก็ตกหนักหนาขึ้น ที่ปัดน้ำฝนเริ่มมีน้ำแข็งเกาะ ปัดไม่ทั่ว ป้าโอ้ทเห็นบางคนจอดรถ ออกมาปัดกระจก ป้าโอ้ทไม่อยากลงจากรถหนาวแบบนี้ หิมะเละเทะบนถนน รถก็ยาวเหยียด ไปได้ทีละนิด ดีที่ไม่ติดแหงก อีกสอง สามนาทีก็จะถึงทางเลี้ยวหมู่บ้านแล้ว ป้าโอ้ทพยายามมองกระจกจากส่วนที่มองเห็น...


ระหว่างทางหิว ดีนะวันนี้มี เอ็ม แอนด์ เอ็ม

เมืองที่ป้าโอ้ทอยู่

มองแทบไม่เห็น เพราะน้ำแข็งเกาะที่ปัดน้ำฝน ปัดไม่เกลี้ยง

เยๆ ในที่สุดก็เลี้ยวเข้าหมู่บ้าน ค่อยหายใจโล่งหน่อย ไม่ต้องหวาดเสียวรถคันอื่นจะไถล หรือ รถตัวเองจะไถล

ที่ปัดน้ำฝนน้ำแข็งเกาะ ปัดแล้วเป็นแบบนี้ ป้าโอ้ทมองช่องใสๆ ด้านล่างเท่านั้น

ปกติป้าโอ้ทใช้เวลาเดินทางจากโรงเรียนมาบ้าน หนึ่งชั่วโมง และ รถไม่เยอะด้วยนะ แต่วันนี้รถเต็มถนนเลย ใช้เวลาเกือบสองชั่วโมงแน่ะ ถึงบ้านปลอดภัยดีแล้ว ปกติหิมะตกป้าโอ้ทไม่ขับรถนะ ถ้าออกไปไหนมิสเตอร์ขับ เพราะป้าโอ้ทจะไม่ออกไปไหนเลยถ้าไม่จำเป็น ที่เคยขับออกมาแค่ใกล้ๆ ไม่เกิน ห้านาทีเท่านั้น


ตั้งแต่หิมะเริ่มตก จนถึง 18:30 โดยประมาณ หนาราว 3-4 นิ้ว หิมะไม่ตกหนักแล้ว แต่ยังไม่หยุด รอดูพรุ่งนี้เช้าจะหนาแค่ไหน

วันหิมะตกหนักอย่างวันนี้ ระหว่างที่หลายๆคน เดินทางกลับบ้าน บริษัท ห้างร้าน ปิดครึ่งวัน หรือ ปิดทั้งวัน แต่ บุรุษไปรษณีย์ ยังคงปฎิบัติหน้าที่ปกติ

มิสเตอร์ซื้อไว้ให้ แต่ป้าโอ้ทกินมันฝรั่งอย่างเดียว

22:45น. ใครโทรมาดึกป่านนี้ รับซะหน่อย ปรากฎว่า ระบบแจ้งทางโรงเรียนโทรมาว่าพรุ่งนี้โรงเรียนปิดเพราะสภาพอากาศ  ป้าโอ้ทชอบตรงนี้ล่ะ มีระบบแจ้งให้รู้ล่วงหน้า  ป้าโอ้ทรู้จักระบบนี้จากที่วันหนึ่ง ปีไหนจำไม่ได้ มิสเตอร์ไม่ไปทำงานเพราะสภาพอากาศแย่ พายุหิมะเข้าเหมือนกัน โทรไปเช็คที่บริษัทได้ว่าเปิดหรือปิด ชอบมากๆ กับ ระบบแจ้งแบบนี้ ป้าโอ้ทให้ทั้งเบอร์บ้าน เบอร์มือถือ โรงเรียนโทรมาทั้งสองเบอร์เลย