หน้าสุดท้ายของแจ๋วแจ่มใส #40

เกริ่นไว้ตั้งแต่ตัดสินใจเป็นนักเรียน แจ๋วคงจะทำงานได้ไม่นาน เพราะเวลาเรียนเป็นปัจจัย
แม่บ้านรับรู้ และ เศร้าเพราะไม่อยากให้แจ๋วลาออก ทุกครั้งที่เจอแจ๋ว แม่บ้านจะถามทุกครั้งว่าไหวไหม
จะลดวันทำงานก็ได้นะ เป็นสัปดาห์ละวัน หรือ เดือนละวัน เพราะแม่บ้านไม่อยากให้แจ๋วลาออก

จนกระทั่งเปิดเรียน แม่บ้านยังคงคอยไถ่ถาม และบอกแจ๋วอยากมาวันไหน เมื่อไร ตามสะดวก เรียนเป็นหลัก

จนกระทั่ง สิ้นมีนาคม ไม่แน่ใจว่าแจ๋วจะยังมาทำงานต่อไหม เพราะที่ผ่านมา แจ๋วมาทำงานเย็นกว่าเวลาปกติ เพราะ
แจ๋วต้องอยู่คุยกับครูหลักเลิกเรียน แม่บ้านจะเขียนเช็คให้แจ๋วล่วงหน้าซึ่งไม่แน่ใจว่าจะเขียนเป็นเวลากี่วัน เดือนมีนาคม
แจ๋วยังคงทำเต็มเวลาปกติ

แจ๋วตัดสินใจลาออก แต่ไม่มีใครอยู่บ้าน แจ๋วเขียนจดหมายน้อยวางไว้ที่เคาน์เตอร์

Dear...

I am so sorry to say that I want to resign. I will work until the end of this month. Thank you for trusting me to work for you.
If you still keep my ID copy please give me back.


Best Regards,
Oath




คืนวันนั้นแจ๋วได้รับอีเมล์จากนายจ้าง ใจความว่า..
March 25, 2014
I am so sad tonight.  I can't imagine not seeing your smiling face when you walk into the door.  I will miss you so much.  But I want you to know that  I wish you the best of luck with your studies and I understand that you need the extra time to do well in your classes. 

I thank you for helping me through all those knee surgeries, for teaching me to fold and organize, and for keeping our closets in order.  You have been the most trustworthy, diligent, hardworking, reliable helper anyone could ever ask for.  I can't think of enough words to describe you.   I also consider you a good friend and hope you will keep in touch.  Our whole family will miss you!

Hope you will plan to visit when you have the time.

Love you,

แจ๋วกลับไปทำงานวันสุดท้าย แม่บ้าน และ พ่อบ้านกำลังจะไปข้างนอก แต่รอ"ลาแจ๋ว" แจ๋วตอบกลับไปว่า ไม่ต้องบอกลานะ เพราะฉันอาจจะกลับมาทำต่อ ^_^ สองคนกอดแจ๋วประหนึ่งแจ๋วเป็นลูกเป็นหลาน