อาหารไทยร้านอุบล+เดิน

14 มิย 56...วันนี้มื้อเที่ยงไปลองร้านอาหารไทยที่ริเวอร์ฟร้อนต์ "ร้านอุบล" และจากนั้นเดินต่อสวนใกล้ๆบ้าน

ส้มตำรสแซ่บ

13 มิย 56...ป้าโอ้ทเคยกินส้มตำร้านอาหารไทยตั้งแต่มาอยู่อเมริกา 5-6 ร้าน  และแล้วในที่สุดป้าโอ้ทก็เจอร้านที่ทำส้มตำได้เหมือนกินอยู่ไทยจริงๆ รสคนไทยไม่ใช่ ฝาหรั่งๆๆๆๆ อยู่ปากซอยบ้านเพื่อนที่ Edgewood ave, Folsom , PA ป้าโอ้ทจำชื่อร้านไม่ได้ค่ะ แต่มีร้านอาหารไทยร้านเดียว ใครอยู่ละแวกนี้ไปชิมนะ

ความมั่นใจหายไปจิ๊ดๆ

"อยากพูดภาษาอังกฤษให้ต่างชาติเข้าใจต้องกระแดะจริงๆ"

เมื่อวันจันทร์ที่ผ่านมาสดๆ (10 มิย 56) ป้าไปซื้อของที่ห้างทาร์เก๊ต ก่อนกลับซื้อขนมกินสักชิ้นเพราะหิวๆ ไม่อยากเดินย้อนเข้าไปในส่วนของห้าง ซื้อร้านตรงหน้านี่ล่ะ เป็นร้านขนมของห้างฯ ซื้อเพรสทเซิล ป้าถามพนักงานที่เดินเข้ามาว่า

ป้าโอ้ท : มีอัลมอนด์ไหม
พนักงาน คนผิวขาว หันไปถามพนักงานคนผิวดำที่กำลังง่วนอยู่กับนวดแป้งหรืออะไรสักด้านในห้องด้านหลัง

ขาว : ชีถามอะไร ไอไม่เข้าใจ
พนักงานผิวดำเดินออกมา ในขณะที่ป้าโอ้ทยังคงพยายาม ม้วนลิ้น  Do you have "Almond Flavor?" อัลมอล์ด

พนักงานผิวขาว ทำหน้าเมิน แล้วเดินหนีในขณะที่พนักงานผิวดำตอบป้า
ดำ : ไม่มี ต้องไปซื้อที่ แอนตี้แอน (ด้วยหน้าตาไม่รับแขก แล้วทำท่าจะเดินหนี ป้านีกใจใน จะไม่ขายของหรือไง ฟะ)
แต่ด้วยความที่ป้าเสียความมั่นใจไปแล้ว ป้าไม่ถอย ถามต่อ

ป้าโอ้ท : What do you have here? แล้วมีอะไรบ้างเนีย (ชี้มือในตู้)
เออนะ พนักงานผิวดำฟังป้าออกครั้งเดียว ตอบมาแบบหน้าไม่รับแขกเหมือนเดิม
ดำ : มีเกลือ  ซินนามอน  และ ชีสชัดเดอร์

ป้าโอ้ท : เอาชัดเดอร์ หนึ่งชิ้น (พนักงานฟังรู้เรื่องนะ)
เมื่อพนักงานหันไปหยิบ และ ส่งให้ป้าที่เครื่องชำระเงิน

ป้าโอ้ท : How much? เท่าไร?
ดำ : 2.xx
ป้าจ่ายไป และ รับเงินทอน พนักงานบอก ขอบคุณ แล้วเดินหนี

ป้าเดินออกจากห้างด้วยความหงุดหงิด โผล่ไปหน้าประตูห้างเจอฝนกระหน่ำ แต่ป้าไม่รอ กางร่มน้อยที่ไม่คุ้มฝนลุยฝ่าไปที่รถ น้ำเจิงท่วมเกิบป้า สรุปว่าถึงบ้านในสภาพ " ป้าหมูตกน้ำ"


........
ที่เล่ามาทั้งหมดเพียงจะบอกถึงเด็กๆทุกคนที่ไม่เก่งภาษาอังกฤษ อย่ากลัวที่จะกระแดะ ใครว่าอะไรก็ช่าง เราฝึกเราได้ และ ที่เก่งแล้ว มั่นใจในความรู้ ไวยากรณ์ เปะ แต่อย่าชะล่าเรื่องการพูด ออกเสียง เก่ง เป๊ะ แต่พูดออกเสียง ไม่มีสำเนียงแบบที่ต่างชาติเข้าใจ(ไม่ได้หมายถึงสำเนียงเหมือนฝรั่งเพราะไม่ได้เกิดในประเทศนี้จะเหมือนได้อย่างไรเน่อะ) โดยเฉพาะเจ้าของภาษา อังกฤษ และ อเมริกัน จะเกิดอารมณ์แบบป้า นี่ป้าอยู่มา ห้าปีแล้วนะ ยังเจอแบบนี้บ่อยๆ  แต่ป้าไม่ได้เหมาว่าคนต่างชาติเป็นแบบที่ป้าเจอทั้งหมดนะ คนที่เป็นมิตรมีเยอะ เขาจะยิ้ม และ ถามให้เราพูดใหม่ พูดกัน ขำกันไป

อยากพูดให้คนฟัง(ต่างชาติ)เข้าใจ ต้องกระแดะจริงๆ  ถ้าสื่อสารกับต่างชาติที่ไม่ได้ใช้ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแรกเหมือนกับเราๆ ไม่ต้องกังวลเลย สำเนียงเพี้ยนเหมือนกัน เพียงแต่ประเทศที่ใช้ตัวอักษรอังกฤษ เป็นตัวอักษรประจำชาติจะได้เปรียบกว่าคนไทย เพราะลิ้นเขาอ่อน เพียงแต่การอ่านตัวอักษรอังกฤษจะไม่ได้อ่านเหมือนอังกฤษ เช่น
อักษร ไอ I คนพูดภาษาสเปนจะ ออกเป็น อี E (ถ้าจำไม่ผิดนะ เพราะป้าก็พูดสเปนไม่เป็น)
อักษร วี V คนพูดสเปนจะออกเป็นเสียง บี

แจ๋วแจ่มใส # 37

6 มิถุนายน 2556

เมื่อคืนแจ๋วได้รับอีเมล์จากนายจ้างว่ากำลังเดินทางไปบ้านลูกสาวที่แมรี่แลนด์ และเขียนเช็ควางไว้บนโต๊ะให้แจ๋วสำหรับค่าแรง สามสัปดาห์ก่อนแจ๋วจะไปเที่ยว (ปกติจ่ายเป็นเงินสด) แจ๋วดีใจเป็นอย่างยิ่งเพราะได้ตังค์ช้อปปิ้งล่วงหน้า เยๆๆ

ถึงเวลาปฎิบัติหน้าที่แจ๋วถึงบ้านตรงรี่ไปที่เช็คก่อน โอ๊ะ! นายจ้างเขียนชื่อเล่นแจ๋วในเช็ค คงลืมน่ะว่าเช็คแจ๋วต้องใช้ชื่อจริง แจ๋วคิดอยู่ว่าต้องฝากธนาคารไม่ได้แน่ๆเลยเพราะชื่อไม่ตรง แม้จะแสดงบัตรประจำตัว นามสกุลใช่ แต่ชื่อไม่ใช่ ทางกฎหมายเป็นคนละคน

หลังจากแจ๋วทำหน้าที่เสร็จเรียบร้อย ไม่รีรอ มุ่งตรงไปธนาคาร บอกเจ้าหน้าที่ถึงปัญหา พร้อมยื่นใบขับขี่ (ที่นี่เป็นบัตรประชาชนด้วยในตัว) และบอกไปอีกว่าถ้าจะโทรเช็คกับคนที่รู้จักแจ๋วหลายๆคนเพื่อยืนยันว่าเป็นบุคคลเดียวกันก็ได้นะ เพราะแจ๋วอยากให้เช็คเข้าบัญชีวันนี้จะได้ไปช้อปปิ้ง  ^__^

แต่หลังจากเจ้าหน้าที่ไปสอบถาม ผู้จัดการ สรุปเป็นตามคาดหมาย "ไม่ได้" แจ๋วทำการโทรแจ้งนายจ้างทันที และรู้ว่าสามีนายจ้างเป็นคนเขียนเช็ค ถึงบางอ้อ เพราะสามีไม่รู้ชื่อ

สรุปต้องรอวันจันทร์ เอาเช็คไปเปลี่ยน ดีนะเนี่ยที่สามีนายจ้างกลับมาวันจันทร์ แจ๋วก็แค่อดช้อปปิ้งวันนี้เท่านั้นแหละ...ไม่มีอะไรอื่นเลย


ปล. ตั้งแต่ก่อนนายจ้างเข้าผ่าตัดเข่าตามที่เล่าไว้ก่อนหน้าแล้วนั่น นายจ้างจ่ายค่าแรงแจ๋วล่วงหน้าจนถึงสัปดาห์นี้ เพราะคงไม่ได้เจอกัน จนกระทั่งนายจ้างกลับ แจ๋วก็ไม่ได้เจออีกเพราะนายจ้างไปพักที่บ้านลูกสาวเนื่องจากไม่มีคนช่วยที่บ้าน ถึงต้องจ่ายค่าแรงให้แจ๋วล่วงหน้า ด้วยประการนี้....แล

มื้อนี้ที่ร้าน รูบี้ ทิวสเดย์

1 มิย 56...วันนี้มิสเตอร์เอาไอพอตไปให้ร้านแอบเปิ้ลเช็คที่ห้างฯเพราะต่อกับคอมฯแล้วเอ๋อ จากนั้นหม่ำต่อ แล้วซื้อหนังสือก่อนกลับ

แจ๋วแจ่มใส รับจ๊อบ 31 พค 56

เจ้าของร้านอาหารญี่ปุ่นคนไทย ให้ทำความสะอาดอพาร์ทเม้นท์ 3 ห้อง แต่ไปถึงเข้าห้องไม่ได้  ทำแค่ทางเดินแล้วค่อยนัดทำห้องอีกรอบ

แจ๋วแจ่มใส # 36

2 มิถุนายน 2556

หลังจากแม่บ้านอาการดีขึ้นจากผ่าตัดหัวเข่า น้องสาวกลับไปแล้ว แจ๋วเตรียมตัวเป็นนักเรียนและคาดว่าจะเริ่มเรียนเดือนสิงหาคมนี้ แจ๋วจึงคิดว่าจะลาออก แต่...

แม่บ้านต้องเข่าผ่าตัดหัวเข่าอีกข้าง เป็นข้างที่ผ่าตัดตอนรับแจ๋วเข้าทำงานนั่นเอง โอ้! น่าสงสารจริงๆ ยังเจ็บไม่ทันหายปลิดทิ้ง ต้องผ่าอีกแล้ว สิ่งที่แจ๋วคิดไว้ต้องเลื่อนไปก่อน เพราะอยากช่วยแม่บ้านต่อไปจนกว่าจะรู้แน่ว่าต้องไปโรงเรียน

ครั้งนี้แม่บ้านยังหาคนช่วยช่วงเช้าไม่ได้ เพราะน้องสาวมาไม่ได้ แต่สุดท้ายแก้ปัญหาได้คือไปพักบ้านลูกสาวที่แมรี่แลนด์ (รัฐใกล้กัน) แต่กี่วันไม่ได้คุยเนื่องจากตั้งแต่แม่บ้านเข้าผ่าตัด ยังไม่เจอแจ๋่วเลย แม่บ้านจ่ายค่าแรงให้แจ๋วล่วงหน้า 4 สัปดาห์ จนกระทั่งวันนี้แม่บ้านยังคงไม่กลับจาก โรงพยาบาลเพราะต้องอยู่ทำกายภาพบำบัดต่อ

ช่วงวันหยุดหลายวันพ่อบ้านช่วยซักผ้า พับผ้าบ้าง แต่พ่อบ้านบอกแจ๋วว่า "ไอกีฟอัพ" คือผ้าเยอะ พับไม่ไหว แจ๋วตอบไปว่า"ไม่เป็นไร ยูทำเท่าที่ทำได้ อะไรทำไม่ได้ปล่อยไว้ ไอจะจัดการให้เอง"

งานที่แจ๋วทำทุกอย่างเหมือนเดิม ทำเสร็จภายใน 2-3 ชั่วโมง แม่บ้านยังคงจ่ายค่าแรงให้แจ๋วปกติ ไม่เคยหัก

ฤดูร้อนนี้แจ๋วต้องหยุดสองสัปดาห์ และคิดว่าแม่บ้านคงไม่มีคนช่วย แล้วถ้าแม่บ้านยังอยู่บ้านลูกสาวแจ๋วคิดว่าผ้าคงส่งซักแน่ๆ ส่วนทำความสะอาดอื่นๆ พ่อบ้านอาจทำบ้าง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นกลับมาแจ๋วเตรียมพร้อมจัดการที่เหลือ

ขอแจ๋วไปพักผ่อน ปลอบใจตัวเองก่อน เพราะผิดหวังและเสียใจเรื่องโรงเรียนที่ยังลงทะเบียนเรียนไม่ได้ตามที่คิดไว้ อ่านที่นี่