6 มกราคม 2555... ลืมตา มองนาฬิกา ตี 3 มิสเตอร์ยังคงกรนอยู่ข้างๆๆ หลับต่อ
ลืมตาอีกรอบ มองนาฬิกา 10 โมง มิสเตอร์ลุกไปแล้ว ดูทีวีอยู่ข้างล่างมั้ง (นีกในใจ) หลับต่อดีกว่า
ลืมตาอีกรอบ มองนาฬิกา 11.30 โมง ลุกดีกว่า เก็บที่นอน เปิดม่าน รถมิสเตอร์ไม่อยู่ สงสัยออกไปซื้อของกิน เดี๋ยวต้องกลับมามีเบอร์เกอร์ มาด้วยแน่ๆๆเลย ว่าแล้วเดินเข้าห้องน้ำ จัดการตัวเองเรียบร้อย
ลงมาข้างล่าง มองนาฬิกา 12.30 โมง เอะ ทำไมเป็นชั่วโมง มิสเตอร์ยังไม่กลับมา ไม่โทรเข้าบ้านอีก ไปไหนเนี่ย (นีกๆๆๆ) ไม่รีรอ กดเบอร์มือถือ
มิสเตอร์ : ฮัลโหล
โอ้ท : ยู อยู่ที่ไหน
มิสเตอร์: ที่ทำงาน
โอ้ท : !##! อ้าว วันนี้วันจันทร์เหรอ ไอนีกว่าวันอาทิตย์ เท่านี้นะ ไอต้องไปทำงานเหมือนกัน
แล้วแจ๋วก็จรลี ณ บัดนาว ไม่มีเวลาหม่ำ ซีเรียลด้วย ทำงานไป ท้องร้องจ๊อกๆๆๆ ไป
ไปถึงเล่าให้นายจ้างฟัง นายจ้างบอกว่าครั้งหนึ่ง พ่อบ้านบอกมีประชุมไม่กลับ แม่บ้านลืม ทำอาหาร เตรียมอาหารไว้ แต่พ่อบ้านก็ไม่กลับสักที โมโห โทรไปถาม พ่อบ้านบอกว่า ก็บอกแล้ววันนี้มีประชุมไม่กลับบ้านไง...^__^
ปล. ดีนะที่เช้านี้ งดเรียนภาษาหนึ่งวัน ไม่เช่นนั้น ขาดเรียนๆๆๆๆ
| เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ |
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.