Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Sunday, April 18, 2021

"มังกี้" หนีออกจากบ้าน

วันอาทิตย์ 18 เมษายน 2564

วันที่สี่แล้วเจ้ามังกี้ยังไม่กลับมาบ้าน เป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ แล้วจะกลับมาไหม ป้าโอ้ทรออยู่นะ กลับมาเร็ว เร็ว 🤕

วันพฤหัสบดี 15 เมษายน 2564

7 โมงเช้าเอาอาหารให้น้องเต่า "บัคกี้" และสองเหมียว "มังกี้กับเฮอร์เบิร์ธ" 

เอะ! มังกี้ไม่มากินข้าว มีแต่เฮิร์ธเบิร์ธ นอนอยู่มั้ง  จากนั้นป้าโอ้ทกลับขึ้นบ้านไปนอนต่อจนถึง 11 โมง

เตรียมตัวเรียบร้อยและออกไปทำงาน กลับมาบ้านไม่เห็นมังกี้ ที่เดินวนเวียน นอนหงายท้องอยู่ในบ้าน

ชักไม่ดีแล้ว เดินหาทั่วบ้านไม่เจอ เจ้ามั้งกี้หนีไปแล้ว! นึกถึงเหตุการณ์ว่าช่วงไหนนะที่มังกี้ออกไปได้

เท่าที่นึกออกมีสองครั้ง  ครั้งแรกตอนมิสเตอร์เปิดประตูหน้าบ้านไปทำงาน แต่จำได้ว่าเจ้ามังกี้ยังอยู่

ครั้งที่สอง เปิดประตูเชื่อมครัวและโรงรถให้เฮอร์เบิร์ธไปเล่นในโรงรถ แล้วเมื่อเฮอร์เบิร์ธเข้าบ้านประตู

แง้มอยู่อาจจะเป็นจังหวะที่มังกี้เข้าโรงรถ ตอนสายป้าโอ้ทเปิดประตูโรงรถออกไปทำงาน เจ้ามังกี้คง

ออกไปตอนนี้  ทั้งคืนป้าโอ้ทนอนรอมังกี้ข้างล่างถึงตีสามกว่ามั้งกี้ก็ไม่กลับมาเหมือนเมื่อหลายปีก่อนมังกี้วิ่งหนีออกไปตอนสายกลับเข้ามาตอนตีสาม ตะกุยประตูหลังบ้าน

ครั้งนี้ป้าโอ้ทสันนิษฐานว่าวันแรกเขาอาจกลับมาตะกุยประตูแต่ไม่มีใครอยู่บ้าน ไม่มีใครเปิดประตูมังกี้หันหลังเดินจากไป

วันศุกร์ 16 เมษายน 2564

ทุกคืนก่อนนอนป้าโอ้ทดูที่ประตูหลังบ้าน หน้าบ้านว่ามีวี่แววมังกี้ไหม  และเข้านอนแล้วก่อนหลับป้าโอ้ทลงไปดูประตูหลังบ้าน หน้าบ้านอีกครั้งเผื่อมังกี้จะกลับมา มีแต่ความว่างเปล่า


ป้าโอ้ท :  มิสเตอร์มังกี้จะจำทางกลับบ้านได้ไหม

มิสเตอร์ : จำได้ซิ ถ้าฮีอยากกลับมา

ป้าโอ้ท: ยูคิดว่าจะมีใครจับมังกี้เข้าบ้านเขาไหมเพราะมังกี้น่ารัก

มิสเตอร์: ถ้าเขาอยากจับเขาก็จับ

ป้าโอ้ท: ถ้าถูกจับก็ออกมาไม่ได้

....

ป้าโอ้ทนั่งอยู่หน้าประตูกระจกหลังบ้าน มิสเตอร์กลับจากทำงาน

มิสเตอร์ : ยูทำอะไร

ป้าโอ้ท: รอมั้งกี้

มิสเตอร์ : วันนี้ยังไม่กลับคงไม่มาแล้วล่ะ อาจจะตายไปแล้วเพราะมังกี้ชอบหาเรื่องคงสู้กับสัตว์ทุกตัวไม่ว่าจะเป็นสกั้ง เม่น หรืออื่น ๆ

ป้าโอ้ท :  อย่าพูดแบบนี้ซิ ไม่น่าเป็นอะไร หิวก็คงกลับ เที่ยวพอใจก็คงกลับ

ป้าโอ้ทขอให้มังกี้ปลอดภัยดี หรือถ้าใครจับไปก็ขอให้เขาดูแลดี ดี

มังกี้มาอยู่กับเราเมื่อ พฤษภาคม 2553






No comments:

Post a Comment

ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

Thank you for visiting.