อวด

30 กรกฎาคม 2558



ป้าโอ้ทยิ้มหน้าบานตั้งแต่เปิดกล่อง หิ้วกระเป๋ามาทำคลิป แล้วหิ้วลงไปเก็บห้องใต้ดิน ยิ้มหน้าบานไม่หุบ มิสเตอร์หัวเราะ ถามว่า "ไอไม่เข้าใจยูดีใจอะไรกับกระเป๋าเดินทาง"   ตอบไปว่า "ก็ไอชอบนี่นา ลายน่ารัก"

ไปจ่ายค่าเทอม อาหารเย็นอร่อยมากกกกกกกกก

27 กรกฎาคม 2558

วันนี้นักเรียนป้าโอ้ทไปจ่ายค่าเทอมตอนบ่าย ไม่มีนักเรียนรอคิวสักคน จ่ายเสร็จภายในห้านาที เรียบร้อยแล้วเถลเถไถไปเดินบริหารในร้านเสื้อผ้า ให้ได้อย่างนี่ซิ  ^_^  เดินไป เดินมา ลองเสื้อ ลองชุด กี่ชั่วโมงน๊า จนเมื่อยขาแล้ว กลับดีกว่า ชำระค่าเสียหายเรียบร้อย เดินกลับไปที่รถ ดูเวลา ป๊าดดด ห้าโมงกว่าแล้ว มิสเตอร์เลิกงานแล้วยังไม่ได้ซื้อกับข้าวเลย รีบๆ แต่ไม่ได้ขับรถเร็วนะคะ รถเยอะเร็วไม่ได้

จากร้านนี้ไปร้านกับข้าวใช้เวลาสิบห้านาทีแต่รถเยอะ ติดเล็กน้อย ไปถึงไม่รีรอ รู้ว่าต้องซื้ออะไรบ้าง ได้รถเข็นมุ่งตรงสู่จุดหมาย หยิบ หยิบ หยิบ ครบแล้ว จ่าย ดีนะคนไม่เยอะ เมื่อกลับมาเอาของขี้นรถก่อนสตาร์ทโทรกลับบ้าน

มิสเตอร์: ฮาโหลลลลล
ป้าโอ้ท : กำลังออกจากบีเจนะ

มิสเตอร์ : โอเช (ซิกาแลต อันนี้ป้าโอ้ทเติมเอง)
ป้าโอ้ท : ยูอยากกินปิ้งอีกไหม ไอซื้อเนื้อสเต๊กอาหย่อยแล้ว มีหมู ปลาด้วย

มิสเตอร์ : ไม่แล้ว
ป้าโอ้ท : ได้ๆ เดี๋ยวเจอกัน

วางสายเสร็จออกรถ นึกขึ้นได้ลืมบอกให้มิสเตอร์หุงข้าว โทรกลับไปอีกรอบ

ใช้เวลาไม่นานป้าโอ้ทถึงบ้าน จัดการขนของเข้าไปวางในโรงรถ แล้วเรียกมิสเตอร์ให้ช่วยถือเข้าครัว ป้าโอ้ทจอดรถเสร็จ รีบเข้าครัวลงมือทำกับข้าว โป๊ก โป๊ก  ฉู่ฉ่า ฉู่ฉี่ (เสียงครก กะ สาก ตำพริกกระเทียม และเสียงผัด)  ไม่นานอาหารพร้อมตั้งโต๊ะ มิสเตอร์กับป้าโอ้ทโซ้ยกันอย่างอร่อย ไม่นานทุกอย่างเกลี้ยง

ทั้งคนจ่ายตลาด และ คนรออยู่บ้าน หิวกันหน้ามืด   ^_^

ป้าโอ้ททำผัดกระเพราหมูใส่หน่อไม้ฝรั่ง อร่อยมากๆ แต่ขออภัยไม่มีภาพให้เห็นเพราะไม่ทันเก็บภาพ เหลือแต่ภาพไว้อาลัยจานนี้

ได้ชุดสวยกลับมาด้วย

มื้อเย็นร้านริมแม่น้ำ

เกาะวิคตอเรีย แคนนาดา

10 กรกฎาคม 2558  ขี้นฝั่งที่เกาะวิคตอเรีย แคนนาดา เที่ยวกันสักประเดี๋ยว เวลามีน้อย มิสเตอร์เลยเดินเร็วจนสองป้าเดินตามลิ้นห้อย

ปิ้ง อร่อย หลังบ้านจ้า

25 กรกฎาคม 2558



วันนี้เราสองคนไม่หม่ำนอกบ้าน มิสเตอร์ชวนป้าโอ้ททำบาบีคิวกินกันสองคน ง่าย อร่อยด้วย เก็บบรรยากาศสบายๆ มาฝากค่ะ

ช้อปปิ้งบนเรือ

9 กรกฎาคม 2558



วันนี้อยู่บนเรือทำกิจกรรมนิดหน่อย ช้อปปิ้งร้านปลอดภาษีลดราคาวันสุดท้าย

คลิปมีเท่านี้จากกล้องเพื่อน เพราะป้าโอ้ทสะเพร่าลบภาพกล้องป้าโอ้ทนึกว่าโหลดใส่คอมฯแล้ว ดีนะไม่ได้ทำกิจกรรมบนฝั่ง

ป้าโอ้ทรับจ๊อบวันหยุด

18 กรกฎาคม 2558

สุดสัปดาห์นี้ป้าโอ้ทไปโอไฮโอ่ รับจ๊อบ รับทรัพย์

เพื่อนคู่ฮา ที่ ไม่ฮา ไปด้วยทำให้มีภาพเบื้องหลังมาฝากกันเล็กน้อย ขอบคุณเพื่อน และผู้ชมทุกท่านนะคะ



19-20 กรกฎาคม 2558

ระหว่างเดินทางกลับเดลาแวร์ แวะเที่ยวนิดหน่อยค่ะ ตามป้าโอ้ทมานะคะ

ป้าโอ้ทถ่ายรูป ดร.บิ๋มช่วยอัดวิดิโอให้ ป้าโอ้ทตัดต่อ งานฉลองแต่งงานของพี่คนไทยที่โอไฮโอ่

ทักทายเพื่อนๆ (พักร้อน 2558 วันที่สี่)

3 กรกฎาคม 2558

วันนี้เราย้ายที่พักไปพักใกล้สนามบินเนื่องจากเที่ยวบินเราออกตอนหกโมงเช้า ระยะทางจากบ้านแม่ย่าถึงสนามบินใช้เวลาสองชั่วโมง เรามาพักใกล้สนามบินสะดวกกว่า เมืองบ้านแม่ย่า "บาวแมน"

เริ่มวันนี้ด้วยการซักผ้า เอาเสื้อผ้าไปซักบ้านแม่ย่า แม่ย่าทำอาหารเช้าให้เราสองคนเหมือนปกติ จากนั้นออกไปทักทายญาติที่อยู่ใกล้ๆ และกลับเข้ามาเก็บเสื้อผ้าเตรียมออกเดินทาง 

ก่อนถึงสนามบิน ถึงเมือง"ดิกคินสัน"ที่พี่ชายอยู่ และมีเพื่อนมิสเตอร์อยู่ที่นี่เราเจอทุกครั้งที่มา มิสเตอร์โทรนัดออกมาคุยกันสักครู่ ก่อนไปแวะบ้านพี่ชาย ทักทายคุยกันก่อนมุ่งหน้าต่อไปเมืองสนามบิน"บิสมาร์ค"

มาถึงโรงแรมทุ่มครึ่ง ถ้าไม่ดูนาฬิกานึกว่าเพิ่งบ่ายแก่ๆ เพราะแดดยังแรง สว่างจ้า
เอาล่ะวันนี้ต้องนอนแต่หัวค่ำพรุ่งนี้จะได้สดชื่นตื่นแต่เช้ามืด เจอกันอีกทีที่ซีแอตเทิลจ้า

วันนี้ไม่มีแผน (พักร้อน 2558 วันที่สาม)

2 กรกฎาคม 2558

เช้านี้แม่ย่าทำอาหารเช้าให้เราสองคน แม่ย่ากะมิสเตอร์คุยกันว่าจะทำอะไรวันนี้ ทั้งสองคนไม่มีแผน มิสเตอร์ชวนแม่ย่าไปเมืองเมโดร่า  Medora เมื่อคืนแม่ย่าบอกมิสเตอร์ว่าถ้าสนใจไปดูโชว์ที่นี่มีโชว์กลางคืน ระยะทางจากบ้านแม่ย่าราวๆหนึ่งชั่วโมง แต่เช้านี้แม่ย่าไม่อยากไปไหน เราไปกันสองคน

ตอนแรกป้าโอ้ทนึกว่าไม่เคยไป แล้วคิดว่ามิสเตอร์จะพาไปดูโชว์ ป้าโอ้ทบอกไม่อยากดู อยากไปอุทยาน สวน หรืออะไรที่น่าสนใจ ธรรมชาติมากกว่า มิสเตอร์ตอบว่าไม่ได้ไปดูโชว์ เพราะจะไม่อยู่นาน ไปอุทยานนั่นล่ะ

เส้นทางที่มิสเตอร์ใช้เดินทางวันนี้ถนนเป็นลูกรัง สองข้างทางเป็นที่ราบ แต่มีสีเขียวขจี เพราะฤดูร้อน ถ้าฤดูหนาวสีน้ำตาลดิน แวะระหว่างทาง เดินไปที่ริมหน้าผา มีแม่น้ำสายยาว ถ่ายรูปกันนิดหน่อย แต่เส้นทางที่เดินไปไม่ได้ราบเรียบ เดินลุยดงหญ้าคันกันอีกแล้ว ต้องระวังเหยียบตะบองเพ็ชร และไม่ประมาทมองรอบๆ กลัวว่า งอ อู งูจะมาทักทาย แต่ไม่เห็น ดีแล้วล่ะ  ป้าโอ้ทถามมิสเตอร์ว่าสถานที่นี่ชื่ออะไร นึกว่าเป็นอุทยาน มิสเตอร์บอกว่าเป็นพื้นที่มีเจ้าของ อ้าว! เราบุกลุกที่ดินคนอื่น ^_^

เดินทางต่อไป ราวๆชั่วโมงมั้ง ถึงปลายทาง แวะเติมพุงกันก่อนบ่ายกว่าแล้ว ป้าโอ้ทนึกว่าไม่เคยมาแต่ที่นี่เคยมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ป้าโอ้ทจำชื่อเมืองไม่ได้ เป็นเมืองที่มีอุทยานธีโอดอ เข้าไปครั้งเดียวนั่นเหมือนกัน วันนี้มิสเตอร์พาเข้าไปอีก จุดแรกมิสเตอร์จอดดูแผนที่ เป็นบริเวณหลุมแพรี่ด๊อก (ตัวเล็กเหมือนกระรอกสีน้ำตาลเข้ม) เยอะแยะ ป้าโอ้ทลงไปอัดวิดิโอ ร้องกันเสียงดังเชียว แต่ถ่ายรูปไม่ได้สักตัว เดินเข้าใกล้วิ่งจู๊ดลงรูหมด

ขับต่อไป ชมความงามของธรรมชาติ ส่วนมากเป็นเนินเขา บางจุดเนินเขาติดกันเป็นพรืด เป็นแคนยอนสวยมาก ป้าโอ้ทให้มิสเตอร์จอดถ่ายรูปอีกจุด สวยมากๆ วิวกว้างสุดลูกตา เห็นเนินเขาเป็นระลอก

ขับออกมาผ่านบริเวณหลุมแพรี่ด๊อกอีกหลายจุด ป้าโอ้ทให้มิสเตอร์ค่อยๆ เรียบจอดเบาๆ เพราะป้าโอ้ทเห็นบางจุดเจ้าตัวเล็กมายืนริมถนน แต่เจ้าพวกนี้ก็เร็วจริงๆ รถจอดปุ๊บวิ่งลงรูปั๊บ ป้าโอ้ทได้ภาพมาไม่ค่อยชัด

มิสเตอร์พาเดินขึ้นเนินเขา ขาขึ้นเดินบนทาง เดินไปเดินมาออกนอกทาง เป็นช่องเขาแคบๆ แล้วเดินขึ้นเขาอีก ลุยดงหญ้ากันคันคะเยอ มิสเตอร์ไม่ยอมถอยเพราะมั่นใจว่าเดินวนกลับไปเขาอีกลูกได้ แล้วก็ได้จริงๆ กว่าจะถึงก็เหงื่อท่วม ป้าโอ้ทเดินอัดวิดิโอ ถ่ายรูปไป ระวังเท้าไป เดินช้ากว่ามิสเตอร์ไกลเชียว ชมธรรมชาติไป เก็บภาพไป ไม่มีใครถ่ายให้ก็ต้องถ่ายเองซิ

ราวๆบ่ายสาม เราออกจากอุทยาน แวะร้านเดลี่ควีน มิสเตอร์ซื้อน้ำปั่นอร่อยหนึ่งแก้ว ป้าโอ้ทไม่อยากกินอะไรหวานๆ อีก เพราะก่อนหน้าเพิ่งจัดการไอติมไปหนึ่งกรวย  ถึงบ้านแม่ย่าสี่โมงกว่า พักแป๊บ มิสเตอร์พาไปที่เขื่อนเฮเล แวะหาเพือนมิสเตอร์ สองคน พาครอบครัวไปแคมป์ แต่คนละจุด กว่าจะกลับก็ราวๆ สามทุ่ม แต่ฤดูนี้มืดช้า ออกมาเพิ่งจะเริ่มมืด

คืนนี้นอนที่บาวแมนคืนสุดท้าย พรุ่งนี้ไปนอนที่บิสมาร์ค ใกล้สนามบินเพราะเครื่องเราออกเวลาหกโมงเช้า เพื่อไปจุดหมายต่อไปของทริปนี้ที่รอคอย ติดตามนะคะ

ขับ jeep ลุยทุ่ง โอย โอย ยุงกัด (พักร้อน 2558 วันที่สอง)

1 กรกฎาคม 2558

 เริ่มต้นพักร้อนปีนี้ที่บ้านแม่ย่า ไปเที่ยวเขาด้วยกัน ภาษาอังกฤษเรียก แรนซ์ Ranch  ภาษาไทยไม่รู้เรียกว่าอะไร ตามมาค่ะ

เริ่มวันด้วยอาหารเช้าตอนสายที่ร้านประจำ มาทุกครั้งกินร้านนี้ทุกครั้ง ชื่อร้าน แฟมิลี่ เรสทัวรอง Family  Restaurant  เป็นร้านที่แม่ย่าเป็นพนักงานเสริฟอยู่นาน เพิ่งเลิกเสริฟเมื่อสองปีที่แล้ว (ถ้าจำไม่ผิด เพราะตอนป้าโอ้ทมาที่นี่แม่ย่ายังเสริฟอยู่)

เมื่ออิ่มกันแล้วเข้าไปบ้านแม่ย่า และไปที่แรนซ์ Ranch ไม่รู้ภาษาไทยเรียกว่าอะไรแน่ ไม่ได้ดูความหมาย เป็นที่ดินของครอบครัว มาฤดูนี้มองไปทางไหนก็เขียวสด สบายตา สบายอารมณ์ สองทางเป็นทุ่งราบเขียว มีเนินเขาเป็นระลอก ต้นไม้ใหญ่มีไม่มาก ไปถึงแม่ย่าเตือนเหมือนทุกครั้งให้ระวัง งอ อู งู  ป้าโอ้ทเดินถ่ายรูป อัดวิดิโอ ต้องระวังมองพื้น และรอบตัวตลอดเวลา กลัวซิ  แต่ไม่มี งอ อู งู มีแต่ ยอ อุ งอ ยุง เต็มไปหมด ตัวโตๆ ซะตัว แม่ย่าบอกให้เข้าไปฉีดสเปรย์กันยุงในบ้าน มิสเตอร์ฉีดออกมาไปเอารถจิ๊บพาไปทุ่ง (เรียกว่าทุ่งก็แล้วกัน) ไปตรงแม่น้ำ ลงเนินไปบริเวณบ้านเก่าสมัยปู่ย่า ตายาย มากี่ครั้งก็ไปทุกครั้ง ป้าโอ้ทชอบ ในทุ่งยุงเยอะมาก มีแมลงวันกัดเลือดออกด้วย มิสเตอร์เรียก ฮอสฟราย Horse fly  บางที่ขับรถไปได้มิสเตอร์ฝ่าเข้าไปจนถึง จอดและเดินเข้าไปอีกนิดถึงแม่น้ำ บางที่ลงไปไม่ได้ มิสเตอร์จอด แล้วเราต้องลุยดงหญ้าเข้าไป กว่าจะออกกันมา โดนยุงกัดซะเจ็บและคัน มิสเตอร์กลับไปฉีดสเปรย์กันแมลงเพิ่ม ถอดเสื้อออกมาบนหลังเป็นตุ่มใสโป่งเลย ผิวบาง แพ้ง่ายมาก ขาที่โดนกันก็ปูดแดง

พาไปอีกจุด เดินลงไป ป้าโอ้ทเดินตามไปทั้งอัดวิดิโอ ทั้งถ่ายรูป และต้องมองพื้นให้แน่ใจว่าไม่มี งอ อู งู เสียวซิ มีต้นไม้ใหญ่ รอบต้นมีรอยตัด มิสเตอร์บอกเป็นรอยบีเวอร์กินต้นไม้ โอโห! กินขนาดต้นไม้ล้มจริงๆ เหมือนเคยได้ยินมานานแล้ว

กลับจากทุ่ง ส่งแม่ย่า และกลับเข้าโรงแรม มิสเตอร์อาบน้ำ ตุ่มที่โดนยุงกัดบนหลัง และ ขายุบหมด พักสักเดี๋ยว ออกไปสั่งพิซซ่าร้านอร่อย "วินดี้" ที่นี่ไม่มีพิซซ่ายี่ห้อที่รู้จักทั่วไปเหมือนที่เดลาแวร์ และที่อื่นๆ เพราะที่นี่เป็นเมืองเล็ก

อ่อ เผื่อใครที่ไม่เคยอ่าน ไม่เคยติดตามเรื่องราวของป้าโอ้ท แม่ย่าอยู่เมืองบาวแมน  ถ้าเป็นบิสมาร์ค เมืองที่มีสนามบินจะใหญ่ และ เจริญกว่า เมืองดิกคินสันก็เจริญกว่า มีห้างสรรพสินค้าด้วย แต่ที่บาวแมนไม่มี ถ้าจะให้เห็นภาพคงเหมือนชนบทไกลๆ ในท้องถิ่นที่ไม่ถึงกับทุระกันดาร เพราะที่นี่มีอินเตอร์เนต มีโทรศัพท์ มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ เพียงแต่สิ่งบันเทิงมีน้อย และเป็นท้องถิ่น ไม่มียี่ห้อดัง หรือ เฟรนชายน์

เราซื้อพิซซ่าไปกินที่บ้านแม่ย่า คุยกันพักใหญ่แล้วกลับเข้าโรงแรม ราวๆ หกโมงเย็น เวลาท้องถิ่น เวลาที่นี่ช้าจากเวลาเดลาแวร์ สองชั่วโมง

ป้าโอ้ทมีอาการฟุดฟิด จาม น้ำมูกไหล เวียนศีรษะนิดหน่อย คงเพราะอากาศเช้าถึงบ่ายอึมครึม ไม่มีแดด เย็นนิดๆ ตอนเย็นแดดออก แต่ยังเย็นนิดๆ

พักก่อน พรุ่งนี้ทำอะไรอีกต้องติดตามนะคะ