น้ำลายเหนียว พูดเกือบไม่จบ

4 ธันวาคม 2557

เช้านี้นักเรียนป้าโอ้ทต้องออกไปพูดหน้าชั้น เป็นการซ้อม มีเพื่อนร่วมชั้นมากันรวมป้าโอ้ทด้วยเพียงห้าคนเท่านั้น ถึงเวลาป้าโอ้ทเหมือนปกติออกไปพูดก่อนคนแรก วันนี้ไม่ตื่นเต้นแต่กังวลไม่มั่นใจ ก่อนออกไปยืนหน้าชั้นดื่มน้ำไปครึ่งกระป๋อง

ขอเล่าถึงการเตรียมตัวนิดนึง... ปกติไม่ได้ซ้อมอะไรมาก นักเรียนป้าโอ้ทเพิ่งทำสคริปให้ตัวเองเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา และ ซ้อมอ่านจับเวลาหนึ่งรอบเท่านั้น จับเวลาได้ สองนาทีกว่า ซึ่งกำหนดพูดจริงต้องอยู่ระหว่าง สี่ ถึง หกนาที ห้ามขาด ห้ามเกิน เพราะจะถูกหักคะแนน ในระหว่างขับรถนักเรียนป้าโอ้ทนึก นึก นึกว่าจะทำอย่างไรให้จำได้ว่าจะพูดอะไรลำดับก่อนหลัง และน่าสนใจ โดยปกตินักเรียนป้าโอ้ทจะไม่ท่องๆ แล้วออกไปพูด ต้องสร้างสถานการณ์เข้ากับสิ่ง/เรื่องที่จะพูด และวันนี้พูดเกียวกับอาชีพที่ทำรายงาน ส่งเอกสารไปแล้ว ครั้งนี้ต้องออกพูดหน้าชั้น   ปิ๋ง!ได้ล่ะ ติ่งต่างเพื่อนในห้องเป็นตัวประกอบในเรื่องดีกว่า แล้วค่อยๆเล่า ตั้งแต่เริ่มเรียน จบแล้วหางาน  ทำที่ไหนได้บ้าง เงินเดือนเท่าไร ข้อดี ข้อเสียของอาชีพนี้ แล้วสรุป จำได้ง่ายด้วยว่าพูดอะไรก่อนหลัง

กลับมาที่ห้องเรียน ป้าโอ้ทจัดแจงเปิดภาพประกอบบนจอสไลด์หน้าห้อง แล้วเริ่มพูดเริ่มเรื่องราวสมมุติ เรียกชื่อเพือน ถามคำถามให้เพื่อนตอบเพื่อโยงเข้าเรื่องที่พูด แต่ระหว่างพูดเพราะความกังวล น้ำลายเหนียวแห้งประหนึ่งกาว ปากติดกันอ้าแทบไม่ออก จ๊ากกก! อาการหนักนะเนีย ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน นี่ครั้งแรก ทำให้ลืมเลยว่าต้องพูดอะไรต่อ นักเรียนป้าโอ้ทเลยต้องสรุปจบ

แต่เวลาก็ใช้ไปซะเก้านาที เกินกำหนดอีกจนได้ (ที่บอกว่าอีกจนได้เพราะทุกครั้งที่ซ้อม สคริปจะสั้นมาก เมื่อพูดจริงอธิบายเพิ่มซะจนเกินเวลา) มีเวลาอีกนิดก่อนถึงวันพูดจริงต้องซ้อมสักนิดและกระชับใจความไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเยอะ และที่สำคัญต้องควบคุมความกังวล ถ้าน้ำลายเหนียวอีก ปากอ้าไม่ออกอีกวันพูดจริงล่ะก่อน แย่แน่ๆ