Life is short then do what brings happiness to life.ชีวิตเราสั้น อะไรทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป

เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ

Wednesday, March 26, 2014

นักเรียนร่วมห้อง...

26 มีนาคม 2557


ตั้งแต่เปิดเรียนมาจนวันนี้เป็นเวลาครึ่งเทอมแล้ว ในห้องเรียนทุกวิชาที่ป้าโอ้ทเรียนเทอมนี้ทั้งหมด นักเรียนต่างด้าวล้วน นั่นคืนไม่มีอเมริกัน เพราะวิชาที่ป้าโอ้ทเรียนเทอมนี้ทั้งหมดคือ อีเอสแอล ภาษาอังกฤษสำหรับภาษาที่สอง ESL = English As Second Language เป็นระดับสูงสุดทุกวิชา (แอดวานซ์ Advance) และแน่นอนว่าทุกคนเสียเงินเข้ามาเรียน แต่ป้าโอ้ทสังเกตว่า นักเรียนหลายคนไม่ได้ตั้งใจเรียน ครูให้การบ้าน มอบหมายงานให้ทำก็ไม่ทำ หรือ ทำก็ไม่เสร็จ บางวิชาที่เป็นวิชาสุดท้ายของวัน (เทอมนี้ส่วนใหญ่เรียนสองวิชา) จะออกจากห้องเรียนไปก่อน ทั้งๆที่ด้วยความรับผิดชอบของนักเรียนต้องอยู่เรียนให้ครบเวลา ถ้าเทียบกับการศึกษาไทย เรียกได้ว่าคะแนนจิตพิศัยไม่ได้กันเป็นแถว


ป้าโอ้ท กับเพื่อนสนิท ไม่เคยแม้จะบ่นเรื่องการบ้าน หรืองานที่ครูมอบหมาย เพราะเราตั้งใจมาเรียน และต้องการความรู้ โดยปกติเพื่อนป้าโอ้ทจะไปถึงโรงเรียนก่อนเวลา แต่ป้าโอ้ทอยู่ไกล (จะว่าเป็นข้ออ้างก็ยอม) ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง ป้าโอ้ทจะไปสายราวๆ 10 นาทีทุกวัน ยกเว้นวันที่มีสอบ ป้าโอ้ทจะไปตรงเวลาหรือก่อนเวลานิดหน่อย แต่หลังเลิกเรียนป้าโอ้ทจะอยู่คุยกับครูประจำ ถามในสิ่งที่ไม่เข้าใจ วิชาไหนมีกิจกรรม หรือ งานมอบหมายให้ทำโดยมีคะแนนพิเศษ ป้าโอ้ทไม่เคยพลาด


หลายๆครั้ง ในห้องเรียนครูบอกให้เปิดหนังสือหน้า... นักเรียนบางคน ถามแล้วถามอีกอยู่นั่นว่าหน้าไหน


หลายๆครั้ง ครูอธิบายแล้วอธิบายอีก นักเรียนบางคนยังคงไม่เข้าใจ มีอยู่วันนึงกับคำถามเพียงคำถามเดียว และ นักเรียนเพียงคนเดียว คนเดิมนี่ล่ะ ใช้เวลาเรียนสองวัน ถามคำถามเดิม ครูก็ตอบและอธิบายให้เหมือนเดิม เพื่อนๆ ที่พูดภาษาเดียวกันกับนักเรียนคนนั้นก็ช่วยกันอธิบาย เสียเวลาจริงๆ


ป้าโอ้ทบอกกับเพื่อนสนิทว่า "ฉันไม่สนใจใคร เขาเป็นอย่างไรก็ช่าง ฉันมาเพื่อเรียน ค่าเทอมจ่ายไปแพง ฉันต้องได้ความรู้กลับมาให้คุ้ม"


ในวิชาการเขียนวันหนึ่ง ครูให้แบบฝึกหัดมาทำ โดยที่คราวนี้นักเรียนแต่ละคนต้องทำเองตั้งแต่ต้นจนจบ (ปกติครูจะเริ่มให้ และ ไกด์ว่าต้องเขียนอะไร อย่างไร) เพื่อนคนหนึ่ง ถามเพื่อนสนิทป้าโอ้ท ป้าโอ้ทก็ปากดี ตอบแทนไปซะว่า " ยูต้องทำเองซิ ถ้ายูไม่ทำเอง เวลาสอบใครจะช่วย แล้วยูถามเขา เขาตอบให้ยู แล้ว เขาจะตอบอะไรในส่วนของเขาล่ะ"  เพื่อนคนที่ถามตอบกลับมาว่า นี่ไม่ใช่สอบซะหน่อย


ป้าโอ้ทย้อนไปว่า " ไอกำลังช่วยยูนะเนี่ย ถ้ายูไม่ทำเองตอนนี้แล้วตอนสอบใครจะบอกยู, ยูไม่ต้องมาพูดกะไอแล้วก็ได้นะ ไอไม่เป็นเพื่อนกะยูแล้ว" เพื่อนคนนั้นตอบมาว่า " แต่ไอยังเป็นเพื่อนกับยูอยู่"


ครูท่านหนึ่งบอกไว้ว่า ถ้าคำตอบเหมือนกัน แม้จะไม่ได้ลอกกัน ก็สามารถเป็นเหตุให้ปรับตกทั้งคู่ได้ และ ถ้านักเรียนคนหนึ่งเอาข้อมูลของตัวเองให้เพื่อน ก็สามารถเป็นเหตุให้ปรับตกทั้งคู่เหมือนกัน ฉะนั้น ต้องระวัง เคยมีเหตุว่า นักเรียนสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน และมักจะช่วยกัน ปรึกษากันเรื่องการเขียนบทความ ทำให้การสำนวนการเขียนใกล้เคียงกันมาก ครูต้องเตือนให้แยกกันทำ เพราะเสี่ยง แม้จะไม่ได้ทำด้วยกันก็ตาม และยังมีอีกเรื่องคือ นักเรียนคนหนึ่งได้ทุนจำนวนมากจำนวนหนึ่ง (ป้าโอ้ทจำไม่ได้ว่าเท่าไร) วันหนึ่งเพื่อนได้ขโมยงานที่นักเรียนคนนี้ทำไว้ไปอ่าน และเมื่อสอบปรากฎว่าสองคนมีการเขียนเหมือนกัน ทำให้นักเรียนที่ได้ทุนถูกถอนทุน ด้วยสาเหตุที่มีการลอกกัน(ประมาณนั้น) โดยที่กรรมการ/ผู้ตรวจข้อสอบ ไม่พิจารณาว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ถือว่า ไม่รับผิดชอบในงานของตัวเองให้ดี


ป้าโอ้ทเคยถามครูท่านหนึ่ง ที่สอนเทอมนี้ว่า นักเรียนอเมริกันเป็นอย่างไร เพราะตั้งแต่เทอมหน้า ป้าโอ้ทเริ่มเรียนวิชาสาขาแล้วต้องเรียนกับนักเรียนอเมริกันล่ะ ได้คำตอบมาว่า นักเรียนอเมริกันจะเรียนกันจริงจัง ตั้งใจเรียน


ป้าโอ้ทหวังว่าเมื่อเรียนกับนักเรียนที่ตั้งใจเรียนจะผลักให้ป้าโอ้ทตั้งใจและขยันมากยิ่งขึ้น และทำให้ได้เกรดดี และ จบเร็วๆ



No comments:

Post a Comment

ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ

Thank you for visiting.