มื้อกลางวันที่ร้านเท็กซัสโรดเฮ้าส์

30 มีนาคม 2557...ไจลี่ กับ ไบลี่ชวนป้าโอ้ทกะมิสเตอร์ไปหม่ำมื้อกลางวันที่ร้านนี้ ในโอกาสวันเกิดไจลี่ย้อนหลัง ร้านนี้มีถั่วให้กินถังบะเริ่มบริการลูกค้าหน้าประตู แต่ป้าโอ้ทถ่ายภาพมามองไม่เห็น มืดตื้อเพราะไฟในร้านสลัว จะใช้แฟลชถ่ายแต่เกรงใจคนอื่นๆ มีภาพถั่วถังน้อยบนโต๊ะมาให้ดูเท่านั้น

นักเรียนร่วมห้อง...

26 มีนาคม 2557


ตั้งแต่เปิดเรียนมาจนวันนี้เป็นเวลาครึ่งเทอมแล้ว ในห้องเรียนทุกวิชาที่ป้าโอ้ทเรียนเทอมนี้ทั้งหมด นักเรียนต่างด้าวล้วน นั่นคืนไม่มีอเมริกัน เพราะวิชาที่ป้าโอ้ทเรียนเทอมนี้ทั้งหมดคือ อีเอสแอล ภาษาอังกฤษสำหรับภาษาที่สอง ESL = English As Second Language เป็นระดับสูงสุดทุกวิชา (แอดวานซ์ Advance) และแน่นอนว่าทุกคนเสียเงินเข้ามาเรียน แต่ป้าโอ้ทสังเกตว่า นักเรียนหลายคนไม่ได้ตั้งใจเรียน ครูให้การบ้าน มอบหมายงานให้ทำก็ไม่ทำ หรือ ทำก็ไม่เสร็จ บางวิชาที่เป็นวิชาสุดท้ายของวัน (เทอมนี้ส่วนใหญ่เรียนสองวิชา) จะออกจากห้องเรียนไปก่อน ทั้งๆที่ด้วยความรับผิดชอบของนักเรียนต้องอยู่เรียนให้ครบเวลา ถ้าเทียบกับการศึกษาไทย เรียกได้ว่าคะแนนจิตพิศัยไม่ได้กันเป็นแถว


ป้าโอ้ท กับเพื่อนสนิท ไม่เคยแม้จะบ่นเรื่องการบ้าน หรืองานที่ครูมอบหมาย เพราะเราตั้งใจมาเรียน และต้องการความรู้ โดยปกติเพื่อนป้าโอ้ทจะไปถึงโรงเรียนก่อนเวลา แต่ป้าโอ้ทอยู่ไกล (จะว่าเป็นข้ออ้างก็ยอม) ใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง ป้าโอ้ทจะไปสายราวๆ 10 นาทีทุกวัน ยกเว้นวันที่มีสอบ ป้าโอ้ทจะไปตรงเวลาหรือก่อนเวลานิดหน่อย แต่หลังเลิกเรียนป้าโอ้ทจะอยู่คุยกับครูประจำ ถามในสิ่งที่ไม่เข้าใจ วิชาไหนมีกิจกรรม หรือ งานมอบหมายให้ทำโดยมีคะแนนพิเศษ ป้าโอ้ทไม่เคยพลาด


หลายๆครั้ง ในห้องเรียนครูบอกให้เปิดหนังสือหน้า... นักเรียนบางคน ถามแล้วถามอีกอยู่นั่นว่าหน้าไหน


หลายๆครั้ง ครูอธิบายแล้วอธิบายอีก นักเรียนบางคนยังคงไม่เข้าใจ มีอยู่วันนึงกับคำถามเพียงคำถามเดียว และ นักเรียนเพียงคนเดียว คนเดิมนี่ล่ะ ใช้เวลาเรียนสองวัน ถามคำถามเดิม ครูก็ตอบและอธิบายให้เหมือนเดิม เพื่อนๆ ที่พูดภาษาเดียวกันกับนักเรียนคนนั้นก็ช่วยกันอธิบาย เสียเวลาจริงๆ


ป้าโอ้ทบอกกับเพื่อนสนิทว่า "ฉันไม่สนใจใคร เขาเป็นอย่างไรก็ช่าง ฉันมาเพื่อเรียน ค่าเทอมจ่ายไปแพง ฉันต้องได้ความรู้กลับมาให้คุ้ม"


ในวิชาการเขียนวันหนึ่ง ครูให้แบบฝึกหัดมาทำ โดยที่คราวนี้นักเรียนแต่ละคนต้องทำเองตั้งแต่ต้นจนจบ (ปกติครูจะเริ่มให้ และ ไกด์ว่าต้องเขียนอะไร อย่างไร) เพื่อนคนหนึ่ง ถามเพื่อนสนิทป้าโอ้ท ป้าโอ้ทก็ปากดี ตอบแทนไปซะว่า " ยูต้องทำเองซิ ถ้ายูไม่ทำเอง เวลาสอบใครจะช่วย แล้วยูถามเขา เขาตอบให้ยู แล้ว เขาจะตอบอะไรในส่วนของเขาล่ะ"  เพื่อนคนที่ถามตอบกลับมาว่า นี่ไม่ใช่สอบซะหน่อย


ป้าโอ้ทย้อนไปว่า " ไอกำลังช่วยยูนะเนี่ย ถ้ายูไม่ทำเองตอนนี้แล้วตอนสอบใครจะบอกยู, ยูไม่ต้องมาพูดกะไอแล้วก็ได้นะ ไอไม่เป็นเพื่อนกะยูแล้ว" เพื่อนคนนั้นตอบมาว่า " แต่ไอยังเป็นเพื่อนกับยูอยู่"


ครูท่านหนึ่งบอกไว้ว่า ถ้าคำตอบเหมือนกัน แม้จะไม่ได้ลอกกัน ก็สามารถเป็นเหตุให้ปรับตกทั้งคู่ได้ และ ถ้านักเรียนคนหนึ่งเอาข้อมูลของตัวเองให้เพื่อน ก็สามารถเป็นเหตุให้ปรับตกทั้งคู่เหมือนกัน ฉะนั้น ต้องระวัง เคยมีเหตุว่า นักเรียนสองคนเป็นเพื่อนสนิทกัน และมักจะช่วยกัน ปรึกษากันเรื่องการเขียนบทความ ทำให้การสำนวนการเขียนใกล้เคียงกันมาก ครูต้องเตือนให้แยกกันทำ เพราะเสี่ยง แม้จะไม่ได้ทำด้วยกันก็ตาม และยังมีอีกเรื่องคือ นักเรียนคนหนึ่งได้ทุนจำนวนมากจำนวนหนึ่ง (ป้าโอ้ทจำไม่ได้ว่าเท่าไร) วันหนึ่งเพื่อนได้ขโมยงานที่นักเรียนคนนี้ทำไว้ไปอ่าน และเมื่อสอบปรากฎว่าสองคนมีการเขียนเหมือนกัน ทำให้นักเรียนที่ได้ทุนถูกถอนทุน ด้วยสาเหตุที่มีการลอกกัน(ประมาณนั้น) โดยที่กรรมการ/ผู้ตรวจข้อสอบ ไม่พิจารณาว่าข้อเท็จจริงเป็นอย่างไร ถือว่า ไม่รับผิดชอบในงานของตัวเองให้ดี


ป้าโอ้ทเคยถามครูท่านหนึ่ง ที่สอนเทอมนี้ว่า นักเรียนอเมริกันเป็นอย่างไร เพราะตั้งแต่เทอมหน้า ป้าโอ้ทเริ่มเรียนวิชาสาขาแล้วต้องเรียนกับนักเรียนอเมริกันล่ะ ได้คำตอบมาว่า นักเรียนอเมริกันจะเรียนกันจริงจัง ตั้งใจเรียน


ป้าโอ้ทหวังว่าเมื่อเรียนกับนักเรียนที่ตั้งใจเรียนจะผลักให้ป้าโอ้ทตั้งใจและขยันมากยิ่งขึ้น และทำให้ได้เกรดดี และ จบเร็วๆ

คอมเดี้ยง คนเซ็ง

22 มีนาคม 2557


เมื่อคืนนี้เจ้าของบ้านเศร้า น่าฉงฉาน คอมพิวเตอร์ตัวโปรด เดี้ยงไปแล้ว เปิดเท่าไรก็ไม่ติด ได้ยินแต่เสียงพัดลมทำงาน
ป้าโอ้ท: มิสเตอร์ไอมีข่าวร้ายจะบอก


มิสเตอร์: อะไร?
ป้าโอ้ท: คอมยูเปิดไม่ได้แล้ว ไอพยายามตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อกี้(หลังกลับจากโรงเรียน) ร่วม สามสิบครั้งไม่ติดเลย ได้ยินแต่เสียงพัดลม


หลังจากหม่ำมื้อเย็น มิสเตอร์ พยายามเปิดคอมฯ ก้มๆ เงยๆ อยู่ด้านหลังคอมฯ ทำอะไรสักอย่างเพื่อแก้ไข แต่ไม่ช่วยอะไร ในที่สุดไปนั่งดูทีวีหน้าตูม


ป้าโอ้ท: ยู เซ็ง เลยซิ คอมเปิดไม่ได้ เอาแลบทอปไอมาใช้ก่อนไหม จะเอาลงมาให้
มิสเตอร์: (ส่ายหัว)


ป้าโอ้ท :  อย่าเซ็งซิ ก็ตอนเจ้าหน้าที่วาไรซ่อนมาคราวก่อนเขาก็บอกว่าคอมฯยูไม่ดี ยูรู้อยู่แล้วนะ
มิสเตอร์ : ใช่ ไอจะสั่งคอมใหม่พรุ่งนี้


ป้าโอ้ท: มีไฟล์อะไรสำคัญไหมล่ะ ไอว่าไม่มีนะ
มิสเตอร์: มีไฟล์ต้องลบ


ป้าโอ้ท : พรุ่งนี้ค่อยลองเปิดใหม่เนอะ
มิสเตอร์: (พยักหน้างึกๆ)