ระหว่างทำงานด้วยกัน นกมาค้างที่อพาร์ทเม้นท์ด้วยบ่อย แม้จะเปลี่ยนงานแล้ว ก็ยังมาค้างด้วยบ่อย โอ้ทย้ายกลับมาเช่าอพาร์ทเม้นท์อยู่ใกล้ๆ บ้านพ่อ หลังนกเลิกงานเรามักจะไปหาของอร่อยหม่ำๆๆๆ กัน โอ้ทไปรับนกที่ทำงานเสมอ ไปดูหนังกันบ้าง แต่จะหม่ำซะมากกว่า มีร้านประจำที่โปรดปรานสำหรับเราสองคนคือ ร้านส้มตำนายควร วัชรพล นี่ถ้ากลับไปพร้อมกันอีก จะไปหม่ำให้หนำใจทีเดียว และไม่คาดหมายเราได้เดินทางมาอเมริกาด้วยกัน นกได้วีซ่านักเรียนวันเดียวกับที่โอ้ทสัมภาษณ์วีซ่าผ่านนั่นแหละ อันที่จริงเราไปสัมภาษณ์พร้อมกัน นั่งรถไปด้วยกันเลย...ฮ่าฮ่า
เมื่อมาอยู่อเมริกานกมาพักด้วยกันที่บ้านดาริน นกกับโอ้ทไม่ได้เกี่ยงข้องเป็นญาติกันทางไหนเลยด้วยซ้ำแต่ก็รักกันเหมือนพี่น้อง เราอยู่ด้วยกัน รู้จักกันนานมากพอ แล้วก็มาถึงวันที่นกต้องย้ายออกไปมีครอบครัวของตัวเอง เพราะน้องนกของเรามาปิ้งหนุ่มตาใสที่นี่ซะแล้ว
นกย้ายไปเมื่อวันเสาร์ที่7 ที่ผ่านมา เดวิดคู่หมั่นมารับด้วยรถคันบะเริ่มเทิ่ม เพราะสมบัติมากมาย....อิอิ ตอนแรกนึกว่าจะขนไม่หมดซะแล้วนะเนี่ย
นกพูดเสมอว่าตัวเองไม่สวย แต่จะบอกว่านกน่ะจิตใจดีมากๆๆ พูดก็เพราะ แต่ขี้เบื่อสูงปรี๊ดดดดดดดด...ฮ่าฮ่า นกชอบแต่งตัว ทั้งหวาน คิขุ จะชอบแต่งแบบญี่ปุ่นเป็นพิเศษ เพราะนกนี่ละทำให้โอ้ทใส่ต่างหูแฟชั่นได้จนทุกวันนี้ ตอนทำงานด้วยกันนกจะใส่ต่างหูทุกวัน โอ้ทอยากใส่มากๆ อยู่แล้วเพราะเห็นต่างหูสวยๆ ขายเยอะแยะแต่ใส่ทีไรคันทุกที นกบอกว่าต้องทนๆๆๆๆๆ โอ้ทก็ทนได้ไม่ถึงเดือน ไม่เอาล่ะ เลือดไหลด้วย คัน และเจ็บ นกก็บอกอีก ว่าทนๆๆๆๆๆถ้าอยากใส่ โอ้ทก็อยากใส่อยู่มากๆ เห็นนกใส่มาทุกวันเปลียนแบบทุกวันอีก เอาล่ะ เป็นไงเป็นกัน....โอ้ยเลือดไหลเป็นหนองอยู่ 3 เดือน เจ็บจนลืมหายเจ็บไม่รู้ตัว แล้วก็ใส่ได้จนทุกวันนี้
นกไปแล้วก็เหงาเป็นธรรมดา เคยมีคนคอยพูดคุยด้วย (โอ้ทจะพูดซะมากกว่า นกเป็นผู้ฟังที่ดี) และเธอจะเป็นดาราเจ้าบทบาทเนื่องจากทุกครั้งของการสนทนานกจะมีท่าทางและลีลาประกอบเสมอ น่ารัก ตลก ปนกันไป เราพูดล้อกันบ่อยว่า นี่ถ้าไม่ลาวงการมาซะก่อนป่านนี้ได้รับตุ๊กตาทองไปแล้ว...
ขอให้นกมีความสุขตลอดไป ถึงแม้จะไม่ได้อยู่บ้านหลังเดียวกัน เราก็ยังเป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม เนอะ
สมบัติของนกล่ะ จะขนไปหมดมั้ยเนี่ย
ดารินบอกว่าถ่ายนกคู่จักรยานประจำตำแหน่งก่อน (ได้มาจากข้างบ้านเขาไม่เอาแล้ว ฟรีจ้า)
ขนๆๆๆๆกัน เกือบจะไม่มีที่เลยเชียว
กอดพุง แด๊ดดี้ก่อนไป
ก่อนนกออกเดินทาง
No comments:
Post a Comment
ขอบคุณมิตรภาพ และความคิดถึงที่เอามาฝากไว้ที่นี่ค่ะ
Thank you for visiting.