| เรื่องราวที่เขียนในบล๊อกเป็นประสบการณ์ และชิวิตประจำวันของโอ้ทเอง เขียนไว้เป็นบันทึก เก็บไว้อ่านย้อนหลังเมื่อวันเวลาผ่านไป ซึ่งเอากลับมาไม่ได้ หากสิ่งที่เขียนเป็นประโยชน์กับบางคน หรือหลายคนด้วยก็ดีใจ ขอบคุณผู้อ่านทุกคนค่ะ |
31 ตุลาคม 2567
เราปิดไฟหน้าบ้าน ไม่ให้ขนมเด็กวันฮาโลวีนมากี่ปีน๊า สอง หรือ สาม จำไม่ได้ ตั้งแต่เพื่อนคนไทยที่เคยมาเปิดโรงรถ ปิ้ง ย่าง แจกขนมด้วยกันแยกย้าย กลับไทย ไปรัฐอื่น ปีนี้บอกมิสเตอร์ว่าเอาขนมวางบนเก้าอี้หน้าบ้านก็ได้เน่อะ เพราะไม่ได้ตั้งใจเล่นตั้งแต่แรก ซื้อชอคโกแลตมาถุงเดียว ตั้งโต๊ะหกโมงเย็นถึงสองทุ่ม ชอคโกแลตเหลือนิดหน่อย เก็บขนม เก็บโต๊ะ ปิดไฟ
ตั้งแต่ฮาโลวีนปีแรกที่ให้ขนมเด็ก สังเกตเห็นว่าเด็กทุกคนหยิบชอคโกแลตคนละชิ้น หรือ สองชิ้น ไม่มีใครโกย กอบเต็มกำมือ ทำให้นึกไปว่าพ่อแม่สอนดี
วันอังคารที่ 15 ตุลาคม 2567
หลังจากสอนภาษาอังกฤษออนไลน์ ตัดต่อวิดิโอโพสลงยูทูบ ทำปกวิดิโอใหม่ จนเวลาเที่ยงกว่า หิวแล้ว ลงไปข้างล่าง เข้าครัว เปิดตู้เย็น นึกจะอุ่นข้าว ไข่เจียว ผัดพริกไก่ กินให้อร่อย เอะ! ในตู้เย็นไม่มี
แย่แล้ว! หยิบกล่องอาหารผิดใส่ถุงให้มิสเตอร์ไปที่ทำงาน รีบโทรศัพท์ไป แต่มิสเตอร์ไม่รับ คงออกไปกินกลางวัน ฝากข้อความไว้ว่า
"มิสเตอร์ ไอขอโทษ หยิบกล่องอาหารผิดให้ยูไป เพิ่งนึกได้ตอนนี้ ขอโทษจริง จริง"
ตอนเย็นมิสเตอร์กลับถึงบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้า ลงไปนั่งดูทีวีข้างล่าง โอ้ทออกจากห้องน้ำเดินลงไปยืนตรงบันได ไม่ได้ลงไปถึงชั้นล่าง โผล่หน้ายิ้ม มิสเตอร์มองแล้วส่ายหน้า
โอ้ท : ยูฟังข้อความไอหรือเปล่า
มิสเตอร์ : ฟัง ถ้าพรุ่งนี้ให้ไออีก จะเททิ้งนะ
โอ้ท: ฟังก่อนไปกิน หรือ ฟังหลังจากกินแล้ว
มิสเตอร์ : ฟังหลัง
โอ้ท: ตอนยูเปิดกล่อง เป็นยังไง
มิสเตอร์ : อะไรเนี่ย เอากลับไปเมื่อวาน ให้มาอีกแล้ว
โอ้ท : ไอไม่ได้ตั้งใจ ตอนเช้าไอลืมว่ากล่องไหน ใส่ไก่ กับ มันฝรั่งบด แล้วดันหยิบกล่องผิด 🤠
ไอไปทำกับข้าวล่ะ
มิสเตอร์ : โอเค
