ทุกวันนี้ลืมตาขึ้นมา ไม่ต้องทำอะไรมาก วัน ๆ ไร้สาระ ทำงานบ้าน ดูทีวี เล่นคอมพิวเตอร์ อยากไปนอกบ้าน ไปช้อปปิ้ง ไปกินอาหารนอกบ้าน อยากทำอะไรก็ทำได้ตามอิสระ งานจะทำหรือไม่ทำก็ไม่เดือดร้อน อยากได้อะไรบอกมิสเตอร์ ถ้าไม่เกินกำลังของเขาไม่เคยแม้สักครั้งที่จะไม่ได้ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ไม่เคยมีครั้งไหนจริงๆที่มิสเตอร์บอก "ไม่"
ไม่ต้องฝันเฟื่อง ไม่ต้องคิดอยากได้อะไรมากไปกว่านี้แล้ว เท่านี้ก็สบายกาย สบายใจแล้ว มีแต่อย่างเดียวเท่านั้นคืออยู่ไกลบ้านอะไร ๆ ก็ไม่สะดวกเหมือนอยู่บ้าน
ทุกคนที่บ้านสบายดี เราติดต่อกันได้การสื่อสารที่ทันสมัย ได้เห็นภาพ เห็นวิดิโอกันอยู่
จะดิ้นรนอะไรไปมากกว่านี้อีกเน่อะ บางครั้งนีกอยากเรียน สิ่งที่ชอบ แต่ค่าเทอมแพง ระยะเวลาเรียนอย่างน้อยสองปีขี้นไป ก็ต้องใช้ปัจจัยของมิสเตอร์อีก เลิกคิดดีกว่า เรียนมาจะใช้ประโยชน์ในการประกอบอาชีพได้หรือเปล่าก็ไม่รู้ ทุกวันนี้ก็สุขสบายดี ไม่ลำบาก
ไม่ต้องแข่งขันกับใคร ไม่ต้องอยากได้อะไร ไม่ต้องหวังเพิ่งใคร ต้องเพิ่งตัวเองให้มากที่สุด
นีกถึงพ่อที่อยู่อย่างพอเพียง ไม่ดิ้นรน ไม่แข่งขันกับใคร ไม่เบียดเบียนใคร อยู่นิ่งๆ ใครไม่หวังดีเข้ามายุ่งกับเรา เราก็เฉยๆซะ อย่าไปยุ่งกับเขา เรื่องทุกข์ก็มีบ้างเป็นปรกติของคน แต่จะเก็บมาทุกข์ทำไม ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ พ่อเคยพูดไว้เหมือนกัน ปล่อยไปตามธรรมชาติ
วันหน้า อนาคต จะคิดไปทำไม พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ พ่อบอกไว้ ต้องมองวันนี้ซิ วันนี้เราจะกินอะไร เราจะทำอะไร ให้ผ่านพ้นไป มองไปไกล ตอนเช้ายังอยู่ดี บ่ายๆๆ อาจเดินหกล้ม หัวฟาดพื้น ตายก็เป็นไปได้
ทุกวันนี้มีความสุขดีอยู่ แม้จะอยู่ไกลบ้านก็ยังมีมิสเตอร์ แต่หากวันหน้า มิสเตอร์เกิดเป็นอะไรไปก่อน น้อง ๆ พี่คงต้องขอไปอาศัยน้องๆๆล่ะนะ เพราะพี่คงมีแต่ตัวกลับไป สมบัติของเขา ก็ยกให้ครอบครัวเขา แค่มีเงินซื้อตั๋วเครื่องบินกลับบ้านเท่านั้นล่ะ พี่บอกเขาไปแล้ว พินัยกรรมก็ทำแล้ว อะไรที่เป็นของเขา สุดท้ายก็เป็นของเขา
ทุกวันสวดมนต์ขอให้ทุกคนมีสุขภาพแข็งแรง ไม่มีคนคิดร้าย เดินทางไปไหนปลอดภัย รวมทั้งตัวเองด้วย
คิดดี จิตใจไม่เป็นทุกข์
